گروه اجتماعی ـ «قبل از شروع کلاس ها در حیاط مدرسه صف می کشیدیم»، «زنگ تفریح که می شد با بچه ها حیاط مدرسه را نه یک بار بلکه چند بار دور می زدیم»، «هر از گاهی هم در زنگ ورزش چند دقیقه ایی را بی سر و صدا بازی می کردیم». این‌ها همه استفاده ما از حیاط بزرگ و بی دار و درخت مدرسه در دوره ابتدایی بود. بعدها هرچه بزرگ‌تر شدیم حیاط مان کوچک‌تر شد. همکارم می‌گفت: پسرم را که می‌خواهم در هر مدرسه ای ثبت نام کنم اول می‌روم ببینم حیاط دارد یا نه، آخر بعضی از مدرسه‌ها چیزی کم از آپارتمان هایمان ندارد.تاثیر محوطه سازی در مدارس بر فرایند یاددهی و یادگیری و شکل گیری ابعاد مختلف شخصیت دانش آموزان مورد پذیرش کارشناسان آموزشی در دنیاست، اما در کشور ما هنوز مطالعه و پژوهشی جامع در این باره انجام نگرفته است تا بدانیم حیاط هر مدرسه در هر منطقه جغرافیایی با ویژگی‌های آب و هوایی ویژه چگونه باید طراحی شود تا بتوان از آن بهره برداری بیشتری کرد.
به گزارش خبرنگار «ایران» چندی پیش سرپرست تحقیق و پژوهش سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور درباره اهمیت محوطه سازی مدارس گفته بود: «یک سال از مدت تحصیل دبستانی ها در حیاط مدرسه سپری می شود». این در حالی است که در گذشته حیاط مدارس هرچند از حداقل امکانات محروم بود ولی وسعت زیاد آن باب میل بچه‌ها بود، اما با گذشت زمان نه تنها بر کیفیت حیاط‌های قدیمی افزوده نشد که از کمیت آنها نیز کاسته شد. ۲۰ درصد از زمان هر روزه اغلب بچه‌های دوره ابتدایی در حالی در حیاط بی هدف می‌گذرد که می‌توان با مطالعه و تدبیر حیاط را مختص بچه‌ها طراحی کرد. حیاطی را تصور کنید که دور تا دور آن پر از درختان سبز است و پای هر درختی پر از گل‌های رنگارنگ، تعدادی هم آلاچیق در حیاط ساخته شده، تا بچه‌ها در آن دور هم جمع شوند و گپ بزنند.
شاید همین طراحی و چیدمان به نظر ساده بیاید، اما وقتی صدای خنده بچه‌ها در سایه درخت‌ها و آلاچیق‌ها گم می‌شود، می‌توان گفت: این تعاملات نه تنها فرایند آموزش و پرورش آنان را متاثر می‌کند، که مناسبات اجتماعی شکل گرفته، بر شخصیت اجتماعی‌شان نیز اثرگذار است. فراهم کردن چنین فضایی بدون شک کیفیت این تعاملات را به گونه بهتری شکل می‌دهد.این که همه کلاس‌هایتان را حتی علوم و جغرافی و فیزیک و شیمی را در چارچوب بسته کلاس دایر کنیم، رسم دیرینی است که همیشه بر آن پایبند بوده و هستیم. آیا نمی‌توان کتاب و درس و مشق را در فضای باز حیاط بساط کرد. همواره بچه‌ها از تغییر چنین فضایی در مدرسه استقبال می‌کنند، اما با بی امکاناتی حیاط‌ها و بی حوصلگی معدودی از معلم‌ها عطای آن را به لقایش می‌بخشیم.
تغییر کاربری به میل مدیران
«محمدعلی جواهری» سرپرست تحقیق و پژوهش سازمان نوسازی مدارس کشور در گفت و گو با «ایران» می‌گوید: «فضای درونی یک مدرسه به فضای آموزشی، پرورشی، اداری، پشتیبانی و گردشی (محوطه ها) تقسیم می شود، یعنی عملاً یکی از پنج بخش مهم هر فضای آموزشی باید به محوطه سازی اختصاص یابد، اما هم اکنون مشکلی وجود دارد و آن عبارت است از این که فضای مدرسه بر حسب نیازها تغییر کاربری یابد. گاهی اوقات هم برخی مدیران نسبت به اهمیت هر بخش از فضای فیزیکی مدرسه توجیه نیستند و یا آن را طبق میل و خواسته خود تغییر می دهند، گاهی هم مجبوریم مدرسه ای را که برای مقطع ابتدایی طراحی کرده و ساخته ایم، آن را به دانش آموزان راهنمایی یا متوسطه اختصاص دهیم، بنابراین همه این عوامل دست به دست هم می دهند تا محوطه مدارس نقش اصلی خود را از دست بدهد».
وی در پاسخ به این که چرا قبل از ساخت هر مدرسه نیازسنجی نمی‌شود تا نیازی به تغییر کاربری مدارس احساس شود، توضیح می‌دهد: «وقتی تعداد طبقات ساختمان ها در شهرهای بزرگ افزایش می یابد، تعداد خانواده های ساکن در هر ساختمان و دانش آموزان نیز افزایش می یابد، اما متاسفانه زمینی به احداث یک مدرسه جدید اختصاص نمی یابد، در حالی که این مسئله موجب می شود با تراکم جمعیت دانش آموزی در هر منطقه روبه رو شویم، مدارس تغییر کاربری پیدا کنند و از محوطه و حیاط مدارس کاسته شده و بر ساختمان مدرسه افزوده شود. چنین آسیب هایی بر نقش اثربخشی حیاط مدرسه در شکل گیری روابط اجتماعی دانش آموزان اثر سوء بر جا می گذارد».
آغاز یک پژوهش
جواهری پور درباره پژوهش‌هایی که تاکنون در این باره انجام گرفته، می‌گوید: «تاکنون برنامه مدون و جامعی در این باره نداشته ایم، اما اخیراً پژوهشی آغاز شده که در یک سال آینده باید به نتیجه برسد. براساس این پژوهش نحوه تغییرات لازم در مدارس موجود و مدارسی که جدیدالاحداث خواهند بود، مورد توجه قرار می گیرد. همچنین فضای محوطه سازی در اقلیم سرد و گرم هم مورد تاکید قرار خواهد گرفت». به گفته سرپرست تحقیق و پژوهش سازمان نوسازی مدارس کشور، حیاط مدارس براساس استانداردهای لازم و متناسب با هر مقطع تحصیلی ساخته می‌شود، اما تغییر کاربری یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در این باره دیده می‌شود. هم اکنون آنچه به نظر می‌رسد این است که اغلب مدارس کشور از امکانات لازم در محوطه سازی بی نصیب هستند.
مدرسه سازان بیشتر به کلاس‌های درس اکتفا کرده‌اند. در حالی که فضاهای پراهمیتی همچون حیاط مغفول مانده است. اگرچه مشکل زمین در شهرهای بزرگ یکی از بزرگ‌ترین موانع در ساخت مدارس محسوب می‌شود، اما در شهرهای کوچک که چنین مشکلی وجود ندارد نیز با حیاط‌های خالی، خلوت و بی رونق از هنر و ذوق روبه رو هستیم. امروزه در شهرهای بزرگ به اندازه کافی بچه‌ها در آپارتمان های کوچک و بی حیاط محصور شده‌اند، می‌توان با کمی مطالعه، فکر و تدبیر حیاط هر چند کوچک مدرسه را از آنان دریغ نکرد.
عینک
عینک به قاب‌های دارای عدسی شیشه‌ای گفته می‌شود که در جلوی چشم‌های انسان قرار داده می‌شود تا دید و سوی چشم‌ها را بهتر کند. گاه هم از عینک‌ها تنها به منظور زیبایی و زینت یا محافظت از چشم‌ها استفاده می‌شود. عینک‌های ویژه‌ای هم وجود دارد که برای مشاهده صحنه‌های سه‌بعدی یا واقعیت مجازی بکار می‌روند.
عینک آفتابی عینکی با عدسی‌های تیره است که برای محافظت چشم از نور شدید محیط به کار می‌رود. به عینکی که عدسی آن شعاعهای نور عبور یافته را به هم نزدیک نموده یا دور سازد (واگرا یا همگرا باشد) عینک طبی می‌گویند. عینک طبی برای اصلاح دید در عیوب انکساری چشم به کار می‌رود.
نخستین عینک قابل قرار دادن روی صورت را سالوینو دآمراتی (Salvino d'Armati)، اهل ایتالیا، در سال ۱۲۸۴ میلادی ساخت.
عینک طبی
به عینکی که عدسی آن شعاعهای نور عبور یافته را به هم نزدیک نموده یا دور سازد (واگرا یا همگرا باشد) عینک طبی می‌گویند. عینک طبی برای اصلاح دید در عیوب انکساری چشم به کار می‌رود. اصلاح دید نزدیک‌بینی با عدسی مقعر یا واگرا و اصلاح دید دوربینی با عدسی محدب یا همگرا است. در پیرچشمی از دو عینک یکی برای دور و یکی برای نزدیک یا عینک دودید استفاده می‌کنیم. در آستیگماتیسم از عینک استوانه‌ای کمک می‌گیریم که دارای محور است.
برخی مردم عینک می‌زنند تا بتوانند واضح ببینند. عینک‌ها عدسی‌هایی از جنس شیشه یا پلاستیک دارند که پرتوهای نور را قبل از ورود به جشم منحرف می‌کنند. آن گاه عدسی چشم می‌تواند نور را چنان متمرکز کند که تصویر واضحی از جسم بر روی شبکیه، که در عقب چشم واقع است، تشکیل می‌شود.
تاریخچه
عینک اولین بار در قرن سیزدهم میلادی در اروپا استفاده شد. با تکامل صنعت چاپ در قرن پانزدهم استفاده از عینک افزایش یافت اما در قرن حاضر و با اجرای برنامهٔ آموزش عمومی استفاده از آن گسترش یافته است.
نمره عینک
تعیین و نوشتن نسخه برای عینک طبی وظیفه چشم پزشک یا بینایی سنج میباشد. در نسخه، نمره عینک با سه عدد مشخص می‌شود: برای مثال شماره ۱۸۰* ۱/۵ - ۵- نمره یک عینک است. عدد اول نشاندهنده میزان دوربینی یا نزدیک بینی است. علامت جلویی آن نشاندهنده نزدیک بینی (علامت منفی) یا دوربینی (علامت مثبت) است. عدد دوم (۱/۵) نشاندهنده میزان آستیگماتیسم شماست. این عدد ممکن است با علامت مثبت یا منفی نوشته شود. عدد سوم (۱۸۰) محور آستیگماتیسم را نشان می‌دهد. برای مثال ۱۸۰ نشاندهنده افقی بودن محور آستیگماتیسم است. بنابراین شماره ۱۸۰* ۱/۵ - ۵- بدین معناست که بیمار نزدیک بینی متوسط و آستیگماتیسم متوسط در محور افقی دارد. نمره عینک طبی با واحدی به نام دیوپتر تعیین می‌شود. بینایی سنجها تنها گروهی هستند که در دانشگاه ساخت عینک طبی را به صورت علمی فرامی‌گیرند.
امروزه گاه برای زیبایی به جای عینک طبی از لنز چشمی استفاده می‌شود.
جنس عدسی
در ساخت عدسی عینک‌های طبی معمولاً از یکی از مواد زیر استفاده می‌شود:
شیشه
به‌سنت و در زمان‌های قدیم عدسی عینک‌ها را از شیشه می‌ساختند. امروزه نیز همچنان گاه عدسی‌ها را از شیشه می‌سازند. از ویژگی‌های مثبت شیشه خش‌ناپذیری و شفافیت آن است. ویژگی‌های ناخوشایند شیشه وزن زیاد و شکنندگی‌است. همچنین در نمره‌های بالا ضخامت عدسی‌های شیشه‌ای به نسبت پلی‌کربناتی زیاد است. اگر حفاظت چشم از اشعهٔ فرابنفش هم مدنظر باشد عدسی‌های شیشه‌ای نیازمند اعمال پوششی از یکی مادهٔ جلوگیر اشعهٔ فرابنفش‌اند.
پلاستیک CR39
CR39 پرکاربردترین بسپار در صنعت عدسی‌سازی‌است. عدسی‌های پلاستیکی شکنندگی‌شان بسی کمتر از همتایان شیشه‌ای‌است و همچنین سبک‌ترند. چون پلاستیک از شیشه آسان‌تر خش می‌پذیرد، عدسی‌های پلاستیکی نیازمند اعمال‌شدن یکی پوشش نازک از ماده‌ای ضدخش بر سطح عدسی‌اند. این عدسی‌ها همانند عدسی‌های شیشه‌ای در نمره‌های بالا به نسبت عدسی‌های پلی‌کربانتی ضخیم‌اند. همچنین همانند عدسی‌های شیشه‌ای برای جلوگیری از برخورد اشعهٔ فرابنفش به چشم نیازمند اعمال پوشش ضدفرابنفش‌اند.
پلی‌کربنات
پلی‌کربنات یکی از بهترین مواد برای ساختن عدسی‌های عینک است. عدسی‌های پلی‌کربناتی به‌شدت ناشکننده‌اند. به‌علاوه از عدسی‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی هم‌نمره نازک‌تر و سبک‌ترند. ویژگی مثبت دیگرشان این است که جلو ورود اشعهٔ فرابنفش را به طور کامل می‌گیرند. این عیب در آنها هست که در نمره‌های بالا دید جانبی را بیشتر از همتایان شیشه‌ای و پلاستیکی محدود می‌کنند. خش‌پذیری پلی‌کربنات بیشتر از آنِ شیشه‌است و از این رو نیازمند اعمال پوشش ضدخش است. به علاوه ضریب بازتابش از شیشه و پلاستیک بیشتر است و از این رو نیاز به اعمال پوشش ضدبازتاب بیشتر احساس می‌شود.
خانه
رعایت این نکته ها، ماشین ظرفشویی شما با بهترین کارآیی خودش کار خواهد کرد.
بشقاب ها در صورتی به بهترین شکل تمیز خواهند شد که کف همه آنها رو به مرکز ماشین ظرفشویی باشد. وقتی همه را به یک جهت می گذارید، آنقدر که فکر می کنید تمیز نخواهند شد.
لیوان ها باید در بالای ماشین ظرفشویی و بین تیغه ها قرار بگیرند. اگر آنها را بالای تیغه ها بگذارید ممکن است موقع شست وشو آسیب ببینند و گذاشتن آنها در پایین جلوی تمیز شدن شان را خواهد گرفت.
کاسه ها را طوری بچینید که آب بتواند به راحتی به آنها وارد شود و درون شان بچرخد. پیشنهاد ما این است که آنها را پشت به پشت بچینید.
چه ماشین تان پر باشد چه خالی، بهتر است چاقوها را در طبقه پایین بگذارید زیرا امن تر است.
قاشق و چنگال ها باید در جای مخصوص به خود قرار بگیرند. ماشین های ظرفشویی طراحی های مختلفی برای جای قاشق چنگال دارند اما در هر حال باید آنها را طوری بچینید که به هم نچسبند.
سینی ها و وسایل بزرگ تر را باید نزدیک تر به دیواره های ماشین قرار دهید تا جلوی برخورد آب به ظروف کوچک تر گرفته نشود.
ظروفی که دسته بلند دارند و عمودی در ماشین جا نمی شوند را می توانید به صورت افقی در بالای ماشین بگذارید. قاشق های بزرگ را هم در بالا بگذارید به طوری که رو به پایین ماشین باشند تا آب را جمع نکنند و کاملا تمیز شوند.
کاسه و گلدان های بزرگ را در قفسه پایین طوری بچینید که زاویه کمی داشته باشند و کاملا عمودی یا افقی قرار نگیرند. با این روش آب را در خودشان نگه نمی دارند و بهتر تمیز می شوند.
قبل از قرار دادن ظروف پلاستیکی در ماشین ظرفشویی به برچسب روی آنها توجه کنید. بعضی از این ظرف ها را نمی توانید در ماشین بشویید، چون حرارت بالا ممکن است آنها را خراب کند و به علاوه، بعضی از ظروف پلاستیکی در حرارت مواد سمی شیمیایی آزاد کرده و باقی ظروف را آلوده می کنند.
برای آنکه تی شرت های شما بیشتر عمر کنند
اصولا تی شرت ها را برای عمر خیلی طولانی نمی خرید. حداکثر می توانید امیدوار باشید یک تابستان آنها را بپوشید اما حالا با این قیمت های فعلی، به صرفه تر است از تی شرت هایتان بیشتر مراقبت کنید و تا می توانید آنها را مدت بیشتری بپوشید.
می گویند تی شرت ها را با آب سرد بشویید تا از ریخت نیفتند. البته حرف شان درست است اما موادشوینده در آب گرم بهتر اثر می کنند. تی شرت ها را با آب گرم بشویید، آنها را روی سطحی خشک کنید و بعد اتو کنید تا به شکل اول برگردند.
همیشه بعد از شست وشو به تی شرت ها نرم کننده لباس بزنید. نرم کننده باعث می شود چین وچروک اضافی تی شرت از بین برود و نو تر به نظر برسد. علاوه بر این نرم کننده به لباس شما بوی بسیار خوبی خواهد داد.
برای حفظ رنگ واقعی تی شرت ها آنها را با لباس های همرنگ در ماشین بیندازید به خصوص تی شرت های سفید بعد از مدتی در ماشین لباس شویی تیره می شوند. اگر نقش ونگار ندارند، می توانید ماهی یک بار آنها را در مایع رقیق آب و سفید کننده بشویید. این کار باعث می شود تی شرت های شما زرد نشوند.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 26 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلودمقاله حیاط مدرسه