تحقیق نقش امام علی(ع) در جنگهای دوران پیامبر در 40 صفحه با فرمت ورد بسیار جامع شامل بخش های زیر می باشد:
مقدمه
ذوالفقار علی(ع) در احد (سوم هجرت)
ارزش ضربت علی(ع) در خندق (سال پنجم هجرت)
علی فاتح خیبر (سال هفتم هجرت)
رمز پیروزی علی(ع) در جنگ ذات السلاسل
دیگر سریه‌های حضرت علی(ع)
انتخاب حضرت علی(ع) به خلافت و آغاز مخالفت
اولین نغمه‌های مخالفت (مقدمات جنگ جمل)
علل جنگ
ماجرای حکمیت
منابع
مقدمه
پرچم توحید در تمام غزوات پیامبر به جز غزوه تبوک در دست امام علی(ع) بود و وی پرچمدار وجلودار سپاه بود و در غزوه تبوک از طرف پیامبر مأمور به حفاظت از مدینه شد.
در این مجال سعی بر آن است تا غزوات و جنگهایی که حضور حضرت علی(ع) در آنان‌سرنوشت ساز بوده است و یا به تعبیر دیگر ضربات حضرت علی(ع) در آنان عظمت و اقتدار مسلمین‌را به ارمغان آورد و باعث بقاء و ثبات اسلام گردید مورد بحث قرار گیرد.
اقتدار اسلام در بدر در گرو شجاعت علی(ع) (سال دوم هجرت) در غزوه بدر که سراسر پیروزی مسلمانان و دین خدا بود, علی(ع) پرچمدار بود و پیشوایان کفر که‌از دم شمشیرها و سرنیزه‌های مسلمانان جان به در بردند, سرافکنده و زبون گشتند. خداوند از طریق‌پیروزی در بدر, پیامبرش را ثابت قدم داشت و دعوتش را برتری بخشید. اشراف قریش که در جنگحاضر نشده بودند و در شهر مانده بودند, سپاه شکست خورد هر ذلت‌زده خود را می‌نگریستند که پروبال شکسته برمی‌گردند و از بزرگانی چون «حکیم بن هشام ابوجهل» «امیه بن خلف» «عتبه بن ربیعه»رئیس خاندان عبدالدار و صحب پرچم و برادر او «ولید» و پسرش نسیبه در بازگشت خبری نیست,آنهایی که قسم خورده بودند تا کار محمد(ص) را یکسره نسازند به مکه بازنگردند.
اگر در شمار کسانیکه در جنگ بدر و دیگر جنگها توسط امام علی(ع) به هلاکت رسیدند, تأملی‌داشته باشیم این سؤال در ذهن پدید خواهد آمد که آیا تصادفی بود که بیشتر کشته شدگان به دست‌علی(ع) از خاندانی بودند که در کینه و دشمنی با بنی‌هاشم مشهور بودند یا آنکه علی(ع) از میان لشگردشمن همان دشمنان دیرین خود را در نظر داشته است؟ به راستی بسیار جای تعجب است که در جنگبدر, کشته شدن «حنظله پسر ابی سفیان», «عاص بن سعید بن عاص بن امیه», «ولید بن عتبه» داماد آنهاو برادر هند (زن ابی سفیان) و پس از آن «عقبه بن ابی معیط» پدر ولید و برادر مادری عثمان و سپس‌اشخاص دیگر که هم پیمانان آنان بودند و یا بوسیله نسب یا سبب به آنان می‌رسیدند, همه به دست‌علی اتفاقأ پیش آمده باشد.(2) در روز بدر نیمی از مشرکین قریش که از شجاعان نیز بودند به دست حضرت علی(ع) هلاک شدندو نیمی دیگر به دست دیگر سپاهیان مسلمان. در بعضی منابع تعداد مشرکانی که در بدر کشته شدند49 نفر ذکر شده است, که نفر از آنان را یا حضرت علی(ع) به تنهایی کشته و یا در به هلاکت‌رساندن آنان شرکت داشته است.(3) در اهمیت غزوه بدر و ضربات شمشیر آن حضرت همین بس که اگر مسلمانان شکست...
.
.
.
اولین نغمه‌های مخالفت (مقدمات جنگ جمل)
دو روز پس از بیعت مردم با امام علی(ع), در روز یکشنبه 20 ذی‌الحجه, همه مسلمین را گردآورد به‌عبیدا پسر ابو رافع گفت: به هر یک سه دینار تقدیم نما. در این تقسیم, طلحه و زبیر و عبدا بن‌عمربن خطاب و سعیدبن عاص و مروان‌بن حکم با جماعت دیگری از مردم قریش حاضر نشدند - چون‌آنها در زمان عثمان هزار صد هزار دریافت می‌کردند و گرفتن سه دینار, مایه سرشکستگی آنان بود - وهمین مسأله باعث انحراف آنان گشت, فردای آن روز امام پس از اطلاع نارضایتی جمعی از انصار ومهاجرین از نحوه تقسیم بیت‌المال در مسجد حاضر شد و به ایراد خطبه پرداخت و به مسایل زیر اشاره‌نمود:
«در نظر من هیچکس جز به اطاعت خدا و رسول به ارج و منزلت نخواهد رسید... هیچ کس را بردیگری رجحانی نیست. شما همگان بندگان خدایید...هر کس رضایت نمی‌دهد به هر جا که می‌خواهدبرود. کسی که فرمان خدا را اجرا کند. از انتقام مردم وحشتی نخواهد داشت.»)40)
بعد از این ماجرا بود که برخی از ناراضیان بنی‌امیه راهی مکه شدند تا در حرم امن‌الهی و موطن‌اصلی خود پایگاه مقاومت تشکیل دهند.
در این میان طلحه و زبیر بیشتر از دیگران سرخورده و ناراضی بودند, اولا این دو تن در ماجرای قتل‌عثمان و تحریک شورشیان نقش داشتند. ثانیأ همانطور که اشاره شد اینها آرزوی خلافت داشتند که باانتخاب امام علی(ع) آرزوی آنان بر باد رفت. ثالثأ اینها از جانب بنی‌امیه و خونخواهان عثمان نیزاحساس خطر می‌کردند. بدین ترتیب از همه جا مأیوس شدند و در صدد برآمدند که آخرین شانس‌خود را بیازمایند و از علی(ع) تقاضای حکومت کوفه و بصره نمایند ولی به آن نیز دست نیافتند. پس ازآنکه از جانب علی(ع) قطع امید کردند; شخصأ به خدمت حضرت امیر آمدند و اجاره سفر خواستند تاعمره بجاآوردند. علی(ع) از آنان پیمان گرفت که بیعت او رانشکنند و راه خلاف در پیش نگیرند.
در همین زمان بود که امام چند تن از عمال عثمان را از حکومت ولایات معزول کرد: عبدابن عامرحضری, حلیف بنی‌امیه رااز مکه, یعلی‌بن امیه حنظلی را از یمن, عبدابن سعدابی سرح برادر ناتنی‌عثمان را از مصر, عبدابن قیس بن عامر را از حکومت نیشابور. نامه‌ای نیز به معاویه نوشت و او را ازحکومت شام فراخواند. مغیربن شعیه و عبدابن عباس از امام خواسته بودند که معاویه را بر حکومت‌شام باقی بگذارد.
آنچه جای سؤال دارد این است که: آیا وجود همین کارگزاران جانی نبود که خون عثمان را هدر داد؟آیا سازشکاری عثمان نبود که مردم را از همه اطراف بر او شورانید و انتقاد مهاجر و انصار مدینه رابرانگیخت؟
اگر قرار بر این می‌شد که عمال عثمان بر سر کار بمانند و خصوصأ معاویه در شام ابقا شود, قهرأسیره عثمان و شیوه عمال او تأیید می‌شد و در نتیجه شورش شورشیان و انتقاد مهاجر و انصار محکوم‌می‌شد و این باعث می‌شد که خونخواهی عثمان با شدت بیشتر تعقیب شود و همه کارگزاران در کنارمعاویه بایستند و قصاص شورشیان را از علی(ع) بخواهند و عرصه را بر علی(ع) تنگ کنند.
با وجود معزول شدن کارگزاران عثمان به خاطر خویشاوندی, خون عثمان را بهانه کردند و جنگجمل و صفین و بالاخره نهروان را براه انداختند. آیا درصورت معزول نشدن و تحکیم قدرتشان کارخلافت به کجا منتهی می‌گشت؟
اگر علی(ع) با عمال عثمان سازش می‌کرد, جواب شورشیان و جواب مهاجر و انصار مدینه را چه‌می‌داد؟ ولی امیرالمؤمنین علی(ع) به خاطر ترس از شورشیان و اعتراض انصار و مهاجران عمال عثمان‌را عزل نکرد بلکه آنچه علی(ع) را وادار به این کار نمود این بود که وی درصدد بود کتاب خدا و سنت‌پیامبر را حفظ کند, عدالت را به جامعه بازگرداند, او در صدد بود حق خدا و مردم را از حلقوم کسانی که‌آن را به ناحق در اختیار داشتند بیرون بکشد. امام می‌فرماید: »... اگر نه آن بود که خداوند عزت ازدانشمندان امت پیمان گرفت که در برابر ستم خودکامگان و ناله ستمدیدگان آرام و قرار نگیرند. مسندخلافت راترک می‌کردم و چون سالها پیشین کنج عزلت می‌گزیدم....
دانلود تحقیق نقش امام علی(ع) در جنگهای دوران پیامبر