تحقیق در مورد ستارگان

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد ستارگان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه30

فهرست مطالب

زندگی یک ستاره

تأثیر نیروی گرانش بر زندگی ستارگان

سحابی سیاره‌ای

مراحل مختلف زندگی ستاره

تشکیل کوتوله سفید

تشکیل ستاره نوترونی

تشکیل سیاهچاله‌ها

تشکیل تپ اختر

جالب است بدانید که ستارگان هم مانند موجودات زنده متولد می‌شوند، زندگی می‌کنند و سپس می‌میرند، ولی طول زندگی آنها بسیار طولانی است. متاسفانه عمر کوتاه انسانها کفاف نمی‌دهد تا بتوانند زندگی یک ستاره را در مراحل مختلف شاهد باشند. با این حال اخترشناسان این مراحل را برای ما مشخص می‌کنند.

در طول زندگی انسان ، ستارگان بیشمار راه شیری عملا بدون تغییر به نظر می‌رسند. گاهی یک نواختر (ستاره‌ای که بطور ناگهانی و انفجاری مقادیری عظیم انرژی از خود آزاد می‌کند) ، ناگهان ظاهر آشنای یک صورت فلکی را به مدت چند هفته عوض می‌کند و دوباره کم نورتر می‌شود. منظره زیبایی که یک ابرنواختر در آسمان پدید می‌آورد، بسیار نادر است. ستارگان نیز در نهایت تغییر می‌کنند و هیچ کدام تا ابد پایدار نمی‌مانند. ستاره ، هنگامی که انبار عظیم سوخت هسته‌ای آن به پایان برسد، می‌میرد. ستارگان بسیار جوان هنوز در میان گازهایی که از آن شکل می‌گیرند، پنهان هستند.

ستاره بعد از تولد

بعد از آنکه ستاره شکل می‌گیرد (تولد ستاره)، بلافاصله حیاتی پایدار بدست می‌آورد. در همین زمان واکنشهای هسته‌ای در داخلی‌ترین هسته ستاره ، هیدروژن را به هلیوم تبدیل می‌کند و انرژی آزاد می‌گردد. سرانجام همه هیدروژن درون آن به مصرف می‌رسد. بعد از این ، تغییراتی در لایه‌های درونی ستاره آغاز می‌شود. در حالی که واکنشهای جدیدی از هلیوم شروع می‌شوند، لایه‌های بیرونی باد می‌کنند تا ستاره را به اندازه غول برسانند.

در اثر

پایان نامه بررسی سیر تحولات ستارگان

اختصاصی از فی دوو پایان نامه بررسی سیر تحولات ستارگان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:word  (قابل ویرایش)

تعداد صفحات :173

فهرست مطالب :

پیشگفتار
چکیده
بخش اول : کلیّات ستاره شناسی
فصل اول : ستاره شناسی ۲
مقدمه ۳
۱-۱ پیشینه ستارگان ۴
۱-۲ ستاره چیست؟ ۱۱
۱-۳ اندازه گیری فاصله ستارگان ۱۴
۱-۴ رصد خانه ها و تلسکوپ ها ۱۸
فصل دوم : انواع ستارگان ۲۱
مقدمه ۲۲
۲-۱ ستاره ای به نام خورشید ۲۳
۲-۲ ستاره های هالی ۲۸
۲-۳ ستاره های دنباله دار و شهابها ۳۰
۲-۴ ستارگان متغییر ۴۰
۲-۵ نواخترها، ابر نو اخترها ۴۱
۲-۶ خوشه پروین ۴۵
۲-۷ ستارگان تپنده ۴۷
۲-۸ ستاره نوترونی ۴۹
نتیجه گیری بخش اول ۵۱
بخش دوم : تحولات ستارگان
فصل سوم : ویژگی های ستارگان ۵۷
مقدمه ۵۸
۳-۱ طیف ستارگان ۵۹
۳-۲ دمای ستارگان ۶۱
۳-۳ جرم ستارگان ۶۴
۳-۴ رنگ ستارگان ۶۶
۳-۵ درخشندگی ستارگان ۶۷
۳-۶ حرکت ستارگان ۷۱
۳-۷ نیرو گرانشی ستاره ۷۴
۳-۸ مختصات استوایی ستارگان ۷۷
فصل چهارم : از تولد تا مرگ ۸۰
مقدمه ۸۱
۴-۱ نحوه تشکیل ستاره ۸۱
۴-۲ منابع انرژی ستاره ۸۶
۴-۳ زندگی ستاره ۸۷
۴-۴ واکنش زنجیری ۸۹
۴-۵ انفجار ستارگان ۹۱
۴-۶ تکامل ستارگان ۹۴
۴-۷ تحول ستارگان ۹۸
۴-۸ مرگ ستارگان ۹۹
۴- ۹ سیاه چاله ها ۱۰۵
۴-۱۰ کوتوله سفید ۱۰۵
نتیجه گیری بخش دوم ۱۰۷
بخش سوم : نجوم، فیزیک ستاره
فصل پنجم : فیزیک ستاره ۱۱۱
مقدمه ۱۱۲
۵-۱ ابرهای گازی بین ستاره ای ۱۱۳
۵-۲ ستاره های دوتایی ۱۱۵
۵-۳ اجتماعات ستارگان ۱۱۹
۵-۴ ستارگان جوان ۱۲۲
۵-۵ ستارگان خاموش ۱۲۲
نتیجه گیری بخش سوم ۱۲۹
فصل ششم : نتایج و ضمائم ۱۳۲
ضمائم ۱۳۳
واژه نامه فارسی به انگلیسی ۱۴۰
منابع ۱۴۷
منابع فارسی
۱- اسرار کهکشانها و ستارگان . ال . ای . کورویچ . از دی – سید احمد سیدی نوقابلی – مهندس بهزاد قهرمان – حسنعلی قهرمان انتشارات آستان قدس – چاپ اول ۱۳۷۰٫
۲- آشنایی با رصدخانه های دنیا – زیکفرد مارکسی ورنرفاو – ملک جلالی – مهندس بهزاد قهرمان – دکتر عدالتی – انتشارات آستان قدس – چاپ اول ۱۳۷۱
۳- پیشگامان دانش اخترشناسی – کاوین سولیوان – علی اکبر شریفی – دکتر تقی عدالتی – علی کسالیانی – انتشارات آستان قدس – چاپ اول ۱۳۷۷
۴- ۱۸۶ پرسش و پاسخ نجومی – آین نیکلسون – دکتر عبدالمهدی ریاضی – هادی رفیعی – دکتر محمد تقی عدالتی انتشارات آستان قدس چاپ دوم ۱۳۸۳٫
۵- ستاره شناسی و شناخت جهان – وسه فسو یاتشکی – شیشاکف و بایف – نازارها مبارچیان – انتشارات مهر – آبان ۱۳۶۱٫
۶- ستاره شناسی در دنیای جدید – ب . آ . واروفتسف – ویلیامینف – ابوالفضل آزموده – انتشارات گوتنبرگ – چاپ اول ۱۳۸۰٫
۷- ستارگان ساختار و تحول آن ها – آو جی . تیلر – دکتر تقی عدالتی – انتشارات استاد – چاپ اول بهار ۱۳۶۳٫
۸- ستاره ای به نام خورشید – کیورکی جورج گاموف – محمد حیدری ملایری – انتشارات پیروز – چاپ سوم ۱۳۸۰
۹- سیری کوتاه در سرگذشت عالم – دکتر علی بهروزفر – انتشارات پیروز – چاپ سوم ۱۳۸۰
۱۰-ساختار ستارگان و کهکشانها – پاول هاج – توفیق حیدرزاده – انتشارات گیتاشناسی – چاپ دوم ۱۳۷۲
۱۱-شناخت مقدماتی ستارگان – توفیق حیدرزاده – انتشارات گیتاشناسی – چاپ اول ۱۳۶۴٫
۱۲-کاوشی در ستاره شناسی – ژاکلین و سیمون میتون – محسن مدیر شانه چی – انتشارات آستان قدس – بهمن ۱۳۵۶
۱۳- نجوم و اختر فیزیک مقدماتی – زیلیک اسمیت – دکتر جمشید قنبری – دکتر تقی عدالتی – دکتر محسن سربیشه – انتشارات
منابع انگلیسی
Astronomy . monthly . Astormdia . Box92788 , Milwaukkee , WI .
Sky and telescope , monthly , sky publishing corp . ۴۹ Bay state Rd , Cambridge , MA.
space scince Reviews , montly . D . Reidel , single 419 – ۴۲۱ Dordrecht . Holland.
phsics today Reviwes , American Institute of physics 335 E . 45 thst . new yorkny
Rose . w. k . In troduction to Astrophysics . New york : Holt . Rinehartand Winston . 1973
unsold . Albrecht . the new . cosmos . 3ded . New . york : springer – verlag . 1983
مقدمه
برخی از ستارگان نزدیک به قطب هرگز طلوع و غروب نمی کنند؛ بلکه همیشه در بالای افق قرار دارند. این ستارگان به ستارگان حول قطبی[۱] موسومند. تعداد ستارگان حول قطبی قابل رؤیت در هر نقطه مشخص به عرض جغرافیایی آن نقطه در روی زمین بستگی دارد. درست همان طور که وضعیت خورشید در تشخیص وقت روزانه می تواند مورد استفاده قرار گیرد، ستارگان نیز یک ساعت شبانه می سازند. مجموعه معروفی از ستارگان به نام( دب اکبر) خرس بزرگ[۲] برای مردم اروپا و ایالات متحده حول قطبی هستند.
دیدنی ترین دست آورد ستاره شناسی فضایی، برنامه فضایی آپولو بود. این برنامه به افرادی امکان داد که چندین بار بر ماه فرود آیند و آنها برای نخستین بار ماده ای را از جهان دیگر برای مطالعه دانشمندان به زمین آوردند. در نتیجه اکنون ما می دانیم که سن ماه نیز مانند زمین ۴۵۰۰ میلیون سال است. یک تلسکوپ فضایی به قطر دو متر قادر بود ستارگانی را ببیند که صدها بار کم نورتر از تمامی ستارگانی هستند که تاکنون دیده شده اند. چنین تلسکوپی حتی ممکن بود بتواند سیاراتی را بیابد که به گرد ستارگان مجاور در حرکتند.
۱-۱ پیشینه ستارگان 
ستاره شناسی علم شناخت کیهان، راه پیچیده و دشواری را پشت سر گذاشته است، این دانش از تصورات ساده انسان های نخستین، تعلیمات ارسطو درباره ی ثابت بودن (عدم تحول) اجسام کیهانی و نظام بطلیموسی که در آن زمین مرکز جهان بوده است به اندیشه های متفکرین برجسته ای چون کوپرنیک گالیله و ستاره شناسان جدید رسیده است تاریخ ستاره شناسی تاریخ مبارزه آشتی ناپذیر بین اندیشه های کهنه و نو است. دانش نوین ستاره شناسی به ما یاد می دهد که جسم های آسمانی همیشه در حال تغییر و تحول می باشند.
نجوم یا ستاره شناسی دانشی است مربوط به شناسایی اجسام آسمانی که در آن حرکت، ساختمان، تکامل و سیستم اجسام مزبور مورد بررسی قرار می گیرد و قوانینی که بر پایه ی این دانش وضع شده در نیازهای علمی انسان ها به کار گرفته می شود. نجوم یکی از علوم بسیار قدیمی بوده و مراحل ابتدایی آن چندین هزار سال قبل در بابل، مصر و ایران وجود داشته است. اولین رصد کنندگان و پژوهشگران در آسمان یعنی ستاره شناسان به این نتیجه رسیدند که از روی حرکت خورشید و ستارگان می توان زمان یک شبانه روز را تعیین کرد: مثلاً خورشید در نیم روز بلندترین وضع را به خود می گیرد و در نقطه ی اوج خود قرار دارد. از روی اشکال مختلف ماه که اهله قمر می گویند (هلال، بدر و مانند آنها) و برحسب وضع خورشید و سایر ستارگان در آسمان، فاصله های زیاد زمانی را تعیین نموده و بعبارت دیگر تقویم یا سالنامه ها را تهیه می نمایند. در دوران گذشته چادرنشینان و دریانوردان از روی ستارگان جهت های افق را مشخص می کردند و طی طریق می نمودند ستاره شناسی در حال حاضر نیز در خدمت چنین هدف هایی قرار دارد. ستاره شناسان بر پایه و اساس رصد ستارگان وقت دقیق را تعیین می کنند که پیوسته از رادیو پخش و اعلام می گردد. همچنین در گذشته ترسیم نقشه های جغرافیایی بدون رصد و بررسی ستارگان غیر ممکن بوده است. در ضمن دانش ستاره شناسی همراه سایر علوم شرایط مناسب و مساعد پرتاب موشکهای کیهانی و سفینه های فضایی را فراهم نموده و به انسان در امر تسخیر فضا کمک شایانی کرد. در زمان قدیم مردم در حالی که همه روزه طلوع و غروب آفتاب و ماه، انتقال مشهود ستارگان را نسبت به افق می دیدند فکر می کردند که کلیه ستارگان آسمان در اطراف کره ی زمین ساکن می چرخند و دنیای زمین و دنیای آسمان در مقابل یکدیگر قرار دارند. تجسم ساده لوحانه قدیمی درباره جهان که دید مردم دوران گذشته بوده در دانشهای مذهبی نیز منعکس شده است. بر اساس اینگونه اندیشه ها جهان به وسیله خدایان خلق شده و از آن زمان به بعد بدون هیچگونه تغییری وجود دارد. ولی دانش جهان شناسی بمردم نشان داد که «جهان» آنطوری که تجسم نموده اند نیست. ثابت شد که زمین خود جسمی آسمانی است. همانطوریکه سایر سیاره ها نامگذاری شده به دور خورشید می چرخند زمین هم بدور خورشید در حال حرکت است. ستارگان اجسامی شبیه خورشید[۳] بوده و از گازهای تابان ترکیب یافته اند. آنها از نظر اندازه بمراتب از زمین بزرگترند و حتی در اکثر موارد به مقیاس قابل توجهی بر خورشید برتری دارند. مردم با درک سبب بروز ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی (کسوف و خسوف) و ظهور ستارگان دنباله دار و سایر رویدادهای آسمانی بتدریج ترسیدن و وحشت را کنار گذاشتند. خرافات و موهومات که بر اساس نادانی و عدم شناسایی ساختمان جهان استوار است، در حال حاضر فقط در میان مردم عقب مانده وجود و رواج دارد. دانش نجوم یا ستاره شناسی به ما می آموزد: اجسامی در آسمان وجود دارند که شبیه زمین نیستند. امکان حیات تنها در کره زمین نیست. کائنات هرگز به طور ابدی خلق نشده و هیچوقت موجودیت آن تمام شدنی نیست. مسائل مربوط به علم نجوم همچنین برای رشد و توسعه سایر علوم، بخصوص فیزیک، شیمی و زمین شناسی نیز بسیار مفید و ثمربخش می باشد.
مثلاً ستاره شناسان گاز هلیوم را در خورشید زودتر از کره زمین کشف کرده اند. در فضای لایتناهی خواص فیزیکی موادی کشف شده است که هنوز نمی توان آنها را به زمین انتقال داد. هنوز نمی توانیم گاز را آنطوری متراکم نمائیم که هزار بار فشرده تر از سیماب یا جیوه باشد و در مدتی مدید و با حرارت چندین میلیون درجه به دست آید. هنوز دلایل بعضی از انواع پخش رادیویی و مانند آنها برای ما روشن نیست. دانش نجوم ضمن کمک به سایر علوم به نوبه خود از پیشرفتهای آنها نیز بهره برداری می نماید. فیزیک دانان و ستاره شناسان به یکدیگر کمک می کنند تا روشهای جدیدی را برای رصد و بررسی ستارگان به کار برند. عکاسی، تجزیه طیفی و دوربین های نجومی رادیویی به نیرومندترین وسایل تجسس و تحقیق در دنیای فلکی مبدل شده اند. ریاضی دانان ستاره شناسان را مجهز به دستگاههای محاسباتی دقیق می نمایند که در حال حاضر و در تحقیقات نجومی معاصر، بدون چنین دستگاه ها برای ستاره شناسان موفقیتی وجود نخواهد داشت. ستاره شناسان هم چنین می توانند به تاریخ دانان کمک و یاری نمایند تا بعضی وقایع باستانی مشخص شوند و تاریخ آنها تعیین گردند. مثلاً هنگام یکی از نبردهای «مادر» و «لیدی» واقعه ای به وقوع پیوست و آن خورشید گرفتگی بود. ستاره شناسان حساب کرده اند که این خورشید گرفتگی در روز ۲۸ ماه مه سال ۵۸۵ قبل از میلاد بوده است و این واقعه تاریخی بهمین ترتیب هم ثبت شد. بسیاری از پدیده های آسمانی را یکباره نمی توان مشخص کرد آنها پس از بررسی ها و رصد ستارگان که قبلاً انجام گرفته بود می توانند واضح و مشخص شوند. تا چندی قبل نجوم بطور کلی علم دیده وری بود و کلیه نتایج بر اساس رصد ستارگان در آسمان بدست می آمد. بطوریکه ستارگان قابل دسترس نبودند. پرتاب موشکهای کیهانی ، ایجاد قمرهای مصنوعی، پرواز انسان در فضا و … همه اینها امکانات جدیدی را برای آموزش و تحقیق در فضای کیهانی بوجود آورده اند و راه نوینی را در مقابل انسان می گشایند. بدون آشنایی مستقیم با پدیده های آسمانی، بدون مشاهده و رصد ستارگان، بررسی تحقیق در علوم نجوم بصورت کتابی و مرده بوده و تجسم های آن نیز نادرست و به طور کلی بی پایه است.
در این فصل شرح حال بسیار مختصری از زندگی پنج دانشمند ، که ما را در شناخت عالم و قوانین آن بیش از همه کمک کرده و متحمل زحمات فراوانی شده اند، می آوریم. این مردان بزرگ عبارتند از : ارسطو، کپلر، گالیله ، نیوتن و انیشتین
ارسطو :
ارسطو در سال ۳۸۴ قبل از میلاد مسیح در یکی از شهرهای مقدونیه متولد شد. به مدت ۲۰ سال جزء شاگردان افلاطون بود. در سن ۶۰ سالگی درگذشت. ارسطو اولین کسی است که برای جهان یک رول ریاضی تعریف کرد که نه تنها زمین و منظومه شمسی بلکه تمام جهانی را که در آن نور شناخته شده بود در بر می گرفت. ارسطو معتقد بود در عالم چهار حرکت وجود دارد، عبارتند از : تغییر مکان که همان حرکت معمولی است، تغییر کمیت یعنی کوچک و بزرگ شدن اجسام، تغییر کیفیت مانند تغییر درجه حرارت، رنگ و بوی اشیاء و تغییر ماهیت، ارسطو معتقد بود که غیر از عناصر چهارگانه آب، آتش، خاک و هوا عنصر پنجمی وجود دارد که او آن را به منزله ی جوهر خالصانه عناصر چهارگانه دگر مزین می کرد این همان چیزی است که در فیزیک به نام «اتر» موسوم شده است.
کپلر :
کپلر، ستاره شناس آلمانی، در سال ۱۵۷۱ میلادی در شهر ویل به دنیا آمد. با کارهای ستاره شناس لهستانی به نام کپرنیک آشنا شد و سخت تحت تأثیر کارهای او قرار گرفت. او به سمت دستیار ستاره شناس معروف زمان به نام تیکو براهه [۴] در رصد خانه پروس مشغول به کار شد. در سال ۱۶۲۶ جدول نجومی دورلفی را که براهه شروع کرده بود به پایان رسانید و انتشار داد. از کتابهای مهمی که وی تألیف کرده می توان از سه کتاب «نکات درباره حرکت و مسیر مریخ» (۱۶۰۹) «هماهنگی جهان» (۱۶۱۹) و «اصول نجوم کپرنیک» (۱۶۲۱) نام برد. دانشمندان عقیده دارند که قوانین کپلراسول مطالعات و کشفیات نیوتن را در مورد قوانین حرکت سیارات پایه گذاری کرد. کپلر در سال ۱۶۳۰ میلادی در حالیکه هنوز ریاست رصدخانه پروس را به عهده داشت، درگذشت.
گالیله :
نام کامل این دانشمند گالیله گالیلی [۵] است و در شهر پیزای ایتالیا در سال ۱۵۶۴ میلادی به دنیا آمد. او به قصد مطالعه علم پزشکی وارد دانشگاه پیزا شد. قانون نوسان آونگ از اولین کشفیات گالیله است. در سال ۱۶۰۹ میلادی اوموفق به ساختن اولین تلسکوپ نجومی شد. از جمله کشفیاتی که او با تلسکوپ خود کرد، این بود که سطح ماه مانند سطح زمین ناهموار است، دارای پستی و بلند فراوان می باشد. گالیله اولین کسی بود که اعلان کرد که «راه شیری» تجمعی از میلیونها ستاره متحرک است. در سال ۱۶۱۳ میلادی گالیله، که خود شخص با نفوذی در نجوم و فیزیک بود، نظریه ی خود را با قبول نظریه کپرنیک انتشار داد. این نظریه به وضوح اعلان می کند که زمین و سایر سیارات منظومه شمسی دارای دو حرکت دورانی هستند. گالیله بقیه عمر خود را صرف مطالعه مکانیک و قوانین مکانیک کرد و دگر نظریه ای در مورد نجوم ارائه نداد. هشت سال بعد از محکومیت خودش، در گذشت.
نیوتن :
او در سال ۱۶۴۲ میلادی به دنیا آمد. او آن چنان در کار خود موفق گشت که دنیا او را به نام یکی از نوابغ دانش می داند. در طول دوران تاریخ بشر کمتر کسی به درجه نبوغ و استشهاد نیوتن، در علوم، پا به عرصه وجود گذاشته است.
یکی از مهم ترین کشفیات نیوتن قانون جاذبه عمومی است. منجمان و ستاره شناسان، با استفاده از این قانون به محاسبه مسیر حرکت ستارگان و سیارات پرداخته است. در سال ۱۶۹۶ بالاترین مقام علمی انگلستان را به نیوتن دادند و در سال رئیس جامعه سلطنتی انگلستان شد و تا پایان عمر خود این مقام را داشت. نیوتن در سال ۱۷۲۷ در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
انیشتن :
آلبرت انیشتن در سال ۱۸۷۹ میلادی در آلمان به دنیا آمد. آن چه او در مورد نظریه نسبیت خاص و بعداً نسبیت عام انتشار داد آن قدر در سطح بالا ریاضیات قرار داشت که از میان تمام دانشمندان و ریاضیدان های روز دنیا، به استثنای یکی دو نفر، هیچ کس آن را آن طوری که می بایست درک نکرد. از نشریات انیشتن می توان کتابهای زیر را نام برد. مفهوم نسبیت و کاوش در نظیه حرکت براونی، درباره صهیونیست، چرا جنگ، سازندگان جهان، دنیایی که من می بینم و تحول فیزیک انیشتن در سال ۱۹۵۵ میلادی در آمریکا درگذشت. گرچه در هنگام مرگ تبعه ی آمریکا بود، لیکن، او همیشه خودش را به همه دنیا، و نه به یک کشور و به یک مملکت؛ متعلق می دانست.
۱-۲ ستاره چیست؟
ستارگان اجرامی هستند، آسمانی که دارای منبع انرژی بوده ( به صورت انرژی گرانشی، حرارتی و هسته ای) و این انرژی را با تابش خود بصورت امواج الکترومغناطیسی خرج می کند (از امواج رادیویی تا اشعه ی گاما)
بطور کلی ستارگان دارای مراحل مختلف جنینی، کودکی و جوانی و پیری هستند. پس از اکتشاف برابری جرم و انرژی توسط انیشتن ، دانشمندان تشخیص دادند، که کلیه ستارگان باید تغییر و تحول یابند. هر ستاره هنگامیکه نور (انرژی) پخش می کند، مقداری از ماده خویش را مصرف می کند. ستارگان همیشگی نیستند، روزی بدنیا می آیند و روزی هم از دنیا خواهند رفت. ستارگان گویهای بزرگی از گاز بسیار متراکم هستند که بواسطة نورشان می درخشند. سطح دمای ستارگان هزاران درجه است و در داخل دمایشان بیش تر است. در این دماها ماده نمی تواند به طور جامد یا مایع باشد. گازهایی که ستارگان را تشکیل می دهند، بسیار غلیظ تر از گازهایی هستند که معمولاً بر سطح زمین وجود دارند. چگالی فوق العاده زیاد آنها در نتیجه فشارهای عظیمی است که در درون آنها وجود دارد. ستارگان در فضا حرکت می کنند، اما حرکت آنها به آسانی مشهود نیست. در یک سال هیچ تغییری را در وضعیت نسبی آنها نمی توان ردیابی کرد، حتی در هزاران سال نیز حرکت قابل ملاحظه ای در آنها مشهود نمی شود. پژوهشگران اظهار می دارند که تکامل، تخریب و محصول نهایی یک ستاره، به جرم آن بستگی دارد. در واقع سرنوشت نهایی ستاره که تا چه مرحله ای از پیشرفت، خواهد رسید با جرم ستاره ارتباط مستقیم دارد.
کشف بزرگترین ستارگان راه شیری :
ستاره شناسان می گویند ، توانسته اند با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل بزرگترین ستارگان کهکشان راه شیری را کشف کنند. آنها این ستارگان را در نزدیکی مرکز راه شیری در ناحیه ای متراکم موسوم به خوشة کمان ها یافته اند. عمر این ستارگان با جرمی احتمالاً ۱۳۰ برابر خورشید، بسیار کوتاه است. نوری که خورشید در یک سال ساطع می کند، این ستارگان در ۱۵ ثانیه تولید می کنند، اما در این فرآیند چند میلیون سال می سوزند که در مقیاس های کیهانی برق آسا به حساب می آید.
کشف کوچکترین ستارگان :
منجمان کوچکترین و کندسوزترین ستارگان را در آسمان کشف کردند. جرم این ستارگان کوچک تنها نیم درصد جرم خورشید و درخشش آنها چند هزار بار کمتر از خورشید است.
پدیده های نجومی تیرماه ۱۳۸۴:
۳ تیر ساعت ۳۹: ۲۰ مقارنه عطارد و ستاره پلوکس
۴ تیر ساعت ۴۰: ۲۰ مقارنه زهره و زحل (جدایی زاویه ای ۱٫۳)
۵ تیر ساعت ۴۰: ۲۰ مقارنه عطارد و زحل (جدایی زاویه ای ۱٫۴)
نزدیکترین ستاره :
نزدیکترین ستاره مشهور به پراکسیما قنطورس است که در نیمکره ی جنوبی و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. علی رغم نزدیک بودنش به ما ستاره ای بسیار ضعیف و کم اهمیت است. قدر ظاهری آن ۱۰٫۵ است، یعنی ضعیف تر از آن که با چشم غیر مسلح دیده شود. برای دیدن آن نیاز به یک تلسکوپ ده سانتی متر است. علت ضعف نور آن، بسیار کوچک بودن آن و سرخ رنگ بودنش است که نور خیلی جزئی راحتی کمتر از یک ستاره ی معمولی مانند خورشید می پراکند. تنها به فاصله ی یک دهم سال نوری دورتر از آن، ستاره ی درخشان و متمایل به زرد آلفا قنطورس قرار دارد که سومین ستاره ی روشن به حساب می آید و این یکی از ستارگان دوتایی است که برای نخستین بار هنورسن فاصله ی آن را اندازه گیری کرد. در فاصله ی ده سال نوری در حدود ۱۱ ستاره که غالباً بسیار ضعیفند ، وجود دارند. در واقع فقط دوتای آن ها با چشم غیر مسلح قابل رویت است. آلفا قنطورس درفاصله ی ۳/۴ سال نوری و شعرای یمانی در فاصله ی ۷/۸ سال نوری که از روشن ترین ستارگان آسمان است، بقیه ی آنها ضعیف سرخ رنگ یا نارنجی اند.
۱-۳ اندازه گیری فاصله ستارگان
تنها صد سال پیش دانشمندان توانستند فاصله ی ستاره ها را تعیین بکنند.
سیروس درخشانترین ستاره آسمان است. به علاوه از هر ستاره ای به زمین نزدیک تر است و در فاصله ی ۱۰۱۲´۸۳ کیلومتری قرار دارد. این مسافت پانصد هزار برابر فاصله ی زمین تا خورشید است.
روش پارالاکس :
روشی که معمولاً برای یافتن فاصله های درون منظومه ی شمسی به کار می رود بر پایه ی جابجایی پارالاکسی [۶] اخترها یا به زبان ساده تر بر پارالاکس[۷] آنها نهاده شده است. پارالاکس به فاصله ی جسم از نوک بینی نگرنده بستگی دارد. هرچه فاصله بیش تر باشد، جابجایی پارالاکسی کمتر است، و اگر فاصله ی جسم از درازی دست بیش تر باشد، پارالاکس ناشی از فاصله میان دو جسم، بسیار کوچک خواهد بود. برای تعیین مسافتهای بیش تر با این روش، باید فاصله ی میان دو چشم را بیش تر کرد، و این کار با استفاده از تئودولیت[۸] که فاصلة زیادی از هم داشته باشند و دو نقشه بردار امکان دارد. در اندازه گیری پارالاکسهای اختری، نقش زمینه ی دور را ستاره ها ایفا می کنند، که بیگمان بسیار دورند، از این رو مثلاً اگر در یک زمان از دو نقطه ی دور از هم کرة زمین دو عکس از ماه گرفته شود، معلوم می شود که جای قرص ماه نسبت به اختران زمینه در دو عکس یکسان نیست. پارالاکس[۹] استوایی، جابجایی ظاهری ماه نسبت به اختران، ۱ درجه و ۲۴ دقیقه و ۵ ثانیه خواهد بود. فاصله ی متوسط نزدیکترین همسایه ی کیهانی ما ۱۴ / ۳۰ برابر قطر زمین است، یعنی ۴۰۳/۳۸۴ کیلومتر یا ۸۵۷/۲۳۸ مایل.
فاصله ی ستاره ها :
اخترشناسان فاصله های اختران گوناگون را با روش «جابجایی پارالاکسی» اندازه می گیرند. خوش بختانه می توان مشاهده ی جابجایی پارالاکسی ستاره ها را بیاری قاعده ای بزرگتر از قطر زمین انجام داد. زمین در مداری گرد خورشید می گردد که قطرش ۲۳۰۰۰ برابر بیش از قطر زمین است. پس با مشاهده ی جاهای ستاره در فاصله شش ماه، می توان دقت اندازه گیری پارالاکس را به همان نسبت افزایش داد. اخترشناس نامور دانمارکی توگوبرائه [۱۰] که در زمان خود دقیق ترین افزارهای اخترشناسی را می ساخت، کوشید تا جابجایی پارالاکسی شش ماهه ستاره ها را تعیین کند، ولی نتیجه ی منفی گرفت. این بدان علت بوده که وی بر حسب تصادف ستاره هایی را انتخاب کرده بود که نسبتاً از زمین دورند. و سرانجام در ۱۸۳۸ اخترشناس آلمانی فرید ریش ویلهلم بس [۱۱] برای نخستین بار جابجایی پارالاکسی ستاره ای به نام ۶۱ - دجاجه را بطور قابل اطمینانی اندازه گیری کرد و تعداد ۳۰% ثانیه زاویه ای را بدست آورد و بعدها پارالاکس ستاره های دیگری را نیز اندازه گیری کردند و امروزه ما فاصله های در حدود سه هزار ستاره را در دست داریم.
اندازه گیری فواصل ستارگان :
روش اساسی که اخترشناسان برای پیدا کردن فواصل ستارگان به کار می گیرند، اختلاف منظر مثلثاتی است. در این روش، فنی به کار گرفته می شود که در اصل ساده ولی در عمل پیچیده است. یک ستاره ی نسبتاً نزدیک را در نظر بگیرید. موقعیت ستاره ی مزبور را در رابطه با ستاره های دورتر در آن زمینه اندازه می گیریم. اگر شش ماه بعد موقعیت ستاره را مجدداً اندازه گیری نمائیم، در این زمان زمین در سمت دیگر خورشید قرار گرفته، یعنی به فاصله ی ۳۰۰ میلیون کیلومتر ( قطر مدار زمین) از محلی که نخستین اندازه گیری را انجام داده ایم. در واقع این بار، از محلی دیگر به همان ستاره نگاه می کنیم و مشاهده خواهیم کرد که محل آن در آن زمینه نسبت به ستارگان دورتر تغییر کرده است. اکنون فاصله ی زمین تا خورشید برای ما معلوم است. هم چنین زاویه ی کوچکی که از حرکت ستاره بین دو رصد بوجود آمده برای ما معلوم است. با استفاده از این دو معلوم، مجهول که فاصله ی ستاره تا زمین است مشخص می گردد.
۱- ۴ رصد خانه ها و تلسکوپ ها
برای نخستین بار در چه زمانی از تلسکوپ در ستاره شناسی استفاده شد؟
تلسکوپ برای اولین بار در زمستان ۱۶۰۹ میلادی توسط ستاره شناس بزرگ ایتالیایی، گالیله، برای مشاهدات نجومی مورد استفاده گردید.
۴- کدام سیاه است که گاهی آن را ستارة صبح گاهی و زمانی دیگر آن را ستاره ی شامگاهی می نامیم؟
ستاره ی مورد نظر، سیاره ی زهره است که با این نامها شناخته می شود، زیرا که مانند عطارد یا در آسمان شب و پس از غروب کتا دیده می شود یا در آسمان صبح پیش از طلوع. اخترشناسان باستان ابتدا تصور می کردند که این دو ستاره ، دو شی متفاوت از یکدیگر می باشند. اما، با گذشت زمان روشن گردید که آن دو یک سیاره بیش نیستند. زهره در مداری به شعاع ۱۰۵ میلیون کیلومتری به دور خورشید می گردد، یعنی در فاصلة ۷۰ درصد از فاصله ی زمین تا خورشید. زهره از عطارد بزرگتر است و نور بیش تری را منعکس می کند. از این جهت در آسمان بسیار روشن تراز دیگر اجرام به استثنای خورشید و ماه است. از طرفی چون مدار آن از مدار عطارد بزرگتر است در فاصله ی بیش تری از خورشید می توان آن را مشاهده کرد. این ویژگی همراه با روشنایی زیاد دیدن آن را برای ما آسان می کند.
رصدخانه های بزرگ و تلسکوپ ها
یک رصدخانه ساختمانهایی مخصوصی به نام گنبد [۱۲] دارد که تلسکوپ ها را در برابر باد، باران و برف حفظ می کند. این گنبد مدّور ، شکاف بازی دارد که تلسکوپ از آن شکاف آسمان را می بیند. تلسکوپهای غول پیکر با آیینه هایی به قطر ۴ متر یا بیشتر، کم نورترین ستارگان را نشان می دهند و تلسکوپهای کوچکتر اشمیت[۱۳] ، عکسهای زیبایی از آسمان پر ستاره می گیرند. رصد خانه های اصلی برفراز رشته کوه ها و بالاتر از بیشتر ابرها ساخته شده اند.
رصد خانه مشهور آمریکا «رصد خانه مونت پالومار» [۱۴] در کالیفرنیای جنوبی است. این رصد خانه تنها km ۱۶۰ از تابش نور چراغهای لوس آنجلس فاصله دارد. تلسکوپهای جدید تر آمریکا را در «کیت پیک مونتین» [۱۵] واقع در اریزو نا می توان یافت. بیشتر رصدخانه های بزرگ در نیمکره شمالی، محل زندگی اکثر ستاره شناسان، واقع شده اند. دانشمندان انگلیسی و استرالیایی برای تأسیس «رصد خانه انگلیسی استرالیایی» [۱۶] در نیوساوف ولز [۱۷] از امکانات دیگر استفاده کرده اند. این دانشمندان در رصدخانة مذکور تلسکوپی دارند که قطر آینه آن ۹/۳ متر است و چهارمین تلسکوپ بزرگ جهان است. بسیاری از کهکشانها امواج رادیویی به خارج می فرستند. این امواج به وسیله «تلسکوپهای رادیویی بزرگ کشف می شود. خوشبختانه در آغاز قرن هفدهم عینک سازان هلندی، تلسکوپ را اختراع کردند. گالیله تسلکوپ را در ستاره شناسی به کار برد و چندین کشف اساسی صورت داد. گالیله ۴ قمر بزرگ مشتری را پیدا کرد و نشان داد که راه شیری از میلیونها ستارة کم نور تشکیل شده است. کار اصلی تلسکوپ ، گرفتن تشعشع از سیارات، ستارکان و کهکشان ها است. بزرگترین تلسکوپ نوری جهان که در شوروی قرار دارد، دارای یک آینه نور جمع کن شش متری می باشد. قدرت دید آن ۱ میلیون برابر چشم انسان است. تلسکوپ شکستنی [۱۸] دارای یک عدسی است که نور را جمع می کند و تصویری از شیء تشکیل می دهد. بزرگترین تلسکوپ شکستنی جهان دارای یک عدسی شیئی به عرض ۰۱/۱ متر می باشد. ستاره شناسان برای بیشتر کارهایشان از «تلسکوپ بازتابی» استفاده می کنند.
با عکس برداری از آسمان، دانشمندان سه نوع کهکشان را دیده اند. در گروه اول کهکشان های نامنظم قرار دارند که ابرهای بزرگی از گاز و غبار رقیق هستند. این نوع بسیار کمیاب می باشد. کهکشان های بیضی شکل و مارپیچی فراوان هستند. اکنون، بررسی آسمان پر ستاره تنها با تلسکوپ انجام نمی شود. با پیشرفت صنعت رادیو، ستاره شناسان وسیله نیرومندی ساخته اند در دهه های اخیر گیرنده های بسیار قوی ساخته شده اند که می توانند موج های رادیویی را از فاصله های فضایی دریافت کنند راه شیری موج های نیرومندی می فرستد برج فلکی کمان دار که در سمت هسته ی کهکشان (راه شیری) قرار دارد، موج های بسیاری به سوی ما می فرستد. ثابت شد که خورشید هم منبع موج های رادیویی می باشد پارازیت یا اخلال که در مورد امواج بسیار کوتاه فراوان دیده می شود تا اندازه ای به خورشید مربوط می شود. با بررسی دانشمندان ستاره شناس چندین مرکز پارازیت یافت شده است. علت آن را در فوران یا توفان هایی یافته اند که در سطح ستاره های خیلی جدیدتر فعالیت می کنند. ویژگی گوناگون ستارگان و شواهد فراوانی از تغییر و تحول که به وسیله ی دانشمندان دیده می شود نشان می دهد که ستاره ها و سیستم (نظام) های آن دائماً در حال گسترش و دگرگونی است.
انواع ستارگان

دانلود مقاله ستارگان

اختصاصی از فی دوو دانلود مقاله ستارگان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

آیا تاکنون به زندگی ستارگان این چشمک زنهای درخشان کوچک آسمان اندیشیده اید و در این نعمت بی کران آسمان کنجکاو شده اید. با کمی دقت و اندکی نظر درمی یابیم که این پارچه ی سیاه علاوه بر نقطه های ریز نقره ای رنگ عجایب بسیار شگفت دیگری در آن نیز وجود دارد که هنوز چشم بشر به نیمی از آن نیز باز نشده است.
اکنون در ادبیات آسمانی نگاهی بر پهنه ی این عرش باعظمت می کنیم:
آسمانی بود بی ستاره و خامـوش که صـدها سال از غـروب پرنورترین سـتارگانـش می گذشت. گهگاه گذر تک شهابی تیرگی بی رحمانه ی آن را می زدود اما درخش کوتاهش عطش تشنگان نور را برطرف نمی کرد تا اینکه در مرتعی بی زمان و زمانی بی عدد و عددی در مکان نامعلوم نقطه ای از نور را در اوج بزرگی آفرید قرنها بود که اجرام سرگردان آسمان خورشیدی را نمی یافتند تا گرداگردش حلقه زنند و منظومه ای را پدید آورند که سرچشمه های حیات در گوشه ای از آن پدیدار گردد سرانجام انتظارها به پایان رسید و در وقت و زمانی نامعلوم خورشیدی طلوع کرد بس درخشان گویی قصد داشت با پرتوافشانی خود حتی تاریکی های گذشته ی این گوشه از آسمان را برطرف سازد. سیارات حیران عضو گم گشته و از هم گسیخته خود را یافته بودند.
منظومه ای نورانی شکل گرفت جاذبه ی خورشید چنان بود که سیارات بسیار دوردست را نیز به سوی خود فرامی خواند و این بود که ناحیه ای وصف نشدنی در گوشه ای از آسمان پهناور پدید آمد. هیچ بشری تاکنون نتوانسته است راز آفرینش آسمان به این بزرگی را کشف کند اجرام بسیار زیاد در آسمان تاکنون برای کسـی قابل شمارش نبوده است اما عده ای از اندیشمندان با تفکر و مطالعه توانسته اند اندوخته های اندکی را در این باره کشف کنند چگونگی پیدایش جهان به وسیله ی انفجار بزرگ، تا کنون در این باره شاید مطالبی را شنیده باشیم اما هنوز یک نظریه ی قوی و پای بند و قانونی در این باره نداریم. در آسمان بیلیونها ستاره وجود دارد که خورشـید حتی جزء کوچکترین ستارگان هم محسوب نمی شدند ستارگانی در آسمان به نام غول های سرخ وجود دارند که شاید میلیون ها خورشید را در دل خود جای دهند.
کهکشان ستارگانی که خورشید ما بدان تعلق دارد فقط یکی از کهکشانهایی است که در آسمان وجود دارد تعداد ستارگان قسمتی از آسمان در ناحیه ی شمالی آن از تعداد دانه های شن بر روی تمام کره ی زمین بیشتر است با این تصور شاید فرض تمام ستارگان آسمان با دوره زندگی های متفاوت برای ما سخت باشد.
خداوند در قرآن کریم در سـوره ی جانـیته می فرمایند: بدون شک در آسمان ها نشانه های عجیب و فراوانی است برای آنان که اهل یقین و ایمانند.
در نگاهی گذرا به دوره ی زندگی یک ستاره شاهد شباهت هایی از آن به دوره ی زندگی یک انسان هستیم با این تفاوت که دوره ی زندگی یک انسان در حدود چندین سال است اما دوره ی زندگی ستاره در حدود چند میلیـارد سـال است و در بعضی موارد حتی بیشتر اما یک ستاره هم مانند یک انسان متولد می شود دوره ی زندگی نوباوگی را پشت سر می گذارد بعد دچار بحرانی در خود می شود که بلوغ نام دارد بعد به سنین بالا می رود و بعد از آن به سال های آخر زندگی که شاید در این مرحله میلیاردها سال از زمان گذشته باشد می رسد.
یک ستاره برای به وجود آمدن و متولد شدن با حرکت هایی جزئی در یک سحابی به وجود می آید (سحابی ابر عظیمی از گاز و غبار است که بسیار رقیق است و دمای آن کم است) حرکت هایی جزئی در سحابی موجب تراکم های موضعی ماده می شود. نیروهای گرانشی بسیار زیاد کمک به تجمع ماده در نواحی متراکم سحابی می شوند که این در واقع پیش زمینه ای برای تولد یک ستاره است که جرم این مواد هنوز در ابتدا در حدود (یک بیلیون بیلیون بیلیون است) بدین ترتیب بعد از مدتی شاید در حدود 10 بیلیون سال طول بکشد که ستاره ای زاده شود. بعد از آن ستاره در مرحله ی نوباوگی تحت تأثیر نیروی گرانشی منقبض می شود و انرژی پتانسیل مکانیکی موجود در خود را به گرمای بسیار زیاد تبدیل می کند در این حالت جرم ستاره و بزرگی آن که در حدود تریلیونها کیلومتر بود به چند صد کیلومتر کاهش می یابد و می توان گفت فشار در مرکز آن از صفر به چندین هزار میلیون افزایش می یابد بعد از این مراحل ستاره تقریباً به دوران بلوغ خود نزدیک می شود که ستاره در این دوران از نظر علمی بر روی رشته ی اصلی جدول هرتسپرونگ رسیده است در این مرحله ستاره از نظر ساختاری تغییراتی را در خود انجام می دهد ولی در کل در این مرحله وضعیت زندگی ستاره خوب است بعد از بیـلیونها سال سـتاره وارد دوره ی دیگـری می شود که به آن غول های سرخ می گویند هنگامی که ستاره به این مرحله می رسد وارد سنین بالا شده است در این مرحله دما در بیرون قسمت مرکزی به اندازه ای می شود که تبدیل هیدروژن به هلیوم امکان پذیر می شود و هم چنین لایـه های خارجی ستاره منبـسط می شوند و ستاره تبدیل به یک غول می شود و همچنین دمای سطحی کاهش می یابد و ستاره بسته به جرمش به غول و یا ابر غول سرخ تبدیل می شود برای ستاره ای مانند ستاره ی ما یعنی خورشید بیلیونها سال این وضعیت پیش بینی شده است بعد از این مرحله ستاره سنش زیادتر هم می شود در این مرحله هسته ی هلیومی ستاره هم زمان با انبساط قسمت های خارجی منقبض می شود و دمایش افزایش می یابد و در دمای 100 میلیون درجه واکنش جدیدی آغاز می شود و مسیر زندگی تغییر می کند در این مرحله که مرحله ی آخر یک زندگی برای ستاره است اگر یک ستاره جرمش کمتر از 2/1 برابر جرم خورشید باشد ستاره به کوتوله ی سفید تبدیل می شود که هنگـامی که یک سـتاره به کـوتوله ی سفـید تبـدیل می شود می گویند عاقبت خوبی داشته و و وضعیت خوبی به دست آورده است اما اگر جرم ستاره بیش از 2/1 برابر خورشید باشد ستاره بخش بزرگی از جرم خود را به فـضا پـرتاب می کند و به این ترتیب موجب به وجود آمدن سحابی ابر نواختری می شود و بعد تبدیل به یک ستاره ی نوترنی یا سیاه چاله می شود که این عاقبت و پایان خوشی برای زندگی چند میلیارد میلیارد ساله ی یک ستاره نیست برای ستاره ی نورانی منظومه ی ما عاقبت خوش و تبدیل شدن آن به کوتوله ی سفید پیش بینی شده است.
همان طور که دیدید پس یک ستـاره هم مانند انسـان تحـت شـرایطی خاص متولد می شود مانند یک کودک به دوران نوباوگی و یا خردسـالی در سـن چند صد میلـیون سال می رسد و بعد هم مانند یک انسان که به دوران تحول و بلوغ می رسد، بلوغ می شود و تغییر و تحولاتی در آن رخ می دهد تا اینکه به مانند بشر وارد دوره ی بزرگسالی می شود اگر در این دوره بتواند نیروی گرانشی خود را بیشتر کند در دروان پیری عاقبتی خوش در انتظارش است و در غیر این صورت به عاقبتی بد دچار می شود درست همانند یک انسان که با انجام اعمال خوب و نیک به عاقبتی خوش در دنیا و آخرت دچار می شود و با انجام اعمال بد و زشت سرانجام خوشی در انتظار او نیست.
پس در می یابیم خداوند این جهان را با عظمت و شکوهی آفریده و با نیرویی خاص همه چیز را با نظم خاص در اراده ی خود قرار داده است و آن را اداره می کند و همچنین به رابطه ی بین موجودات زنده و آفریده های این جهان بزرگ پی می بریم.
حال اگر بخواهیم از سحابیها که ستارگان در آن متولد می شوند بگوییم همان طور که گفتیم ابرهای عظیمی از گاز و گرد و غبار میان ستاره ای را سحابی گویند گاهی ابعاد سحابی ها چند میلیون برابر خورشید است.
سـحابی ها خود دارای انواع مـختلفی هـستنـد در زیر به بررسی چند نمـونه از آنـها می پردازیم:

سحابی های نشری:
این سحابی ها عمدتاً از گازهای تحریک شده در اطراف یک ستاره دغ تشکیل شده اند و لذا دارای درخشش هستند اکثراً در این اجرام می توان نواحی شامل هیدروژن یونیده را مشاهده کرد. ستاره ی داغی که در نزدیکی سحابی نشری قرار دارد با گسیل تابشهای ماوراء بنفش انرژی لازم برای یونیده شدن برخی از هیـدروژن های موجـود در سحـابی را فراهـم می آورد و باز ترکیب یونها و الکترون ها سبب گسیل و انتشار فوتون و درخشندگی سحابی می گردد. نمونه ای از سحابی های نشری سحابی جبار که در صورت فلکی جبار واقع شده است. این سحابی 1600 سال نوری از ما فاصله دارد و قطر آن 20 سال نوری است.
سال نوری:
فاصله ای است که یک شعاع نور در مدت یک سال می پیماید و فاصله ای که توسط شعاع نور در یک ثانیه پیموده می شود «000/300» کیلومتر است.
نوع دیگری از سحابی ها، سحابی انعکاسی است: هنگامی که یک سحابی به جای آنکه میان ناظر و یک ستاره داغ قرار گیرد در مجاورت ستاره واقع می شود مشاهده می گردد که نور ستاره در جهت ابر پراکنده می شود به چنین ابری سحابی انعکاسی می گویند. این سحابی ها نسبت به ستاره ای که نور آن را پراکنده می سازند آبی تر به نظر می رسد «آیا می دانید چرا چنین است؟»
غالباً سحابی های نشری و انعکاسی را می توان در کنار یکدیگر مشاهده نمود مانند سحابی هایی که در صورت فلکی جبار واقع است برخی از دانشمندان معتقدند یکی از بهترین مکانها برای تولد ستاره سحابی های نشری و انعکاسی است شواهدی در ارتباط با این موضوع نیز در سحابی جبار به چشم می خورد. نمونه ای از ســحابی های انعــکاسی را در خوشـه ی پروین که یک خوشه ی باز ستاره ای است می توان مشاهده کرد.
نوع دیگری از سحابی ها، سحابی تاریک است. اگر در نزدیکی سحابی ستاره ای وجود نداشته باشد سحابی را سحابی تاریک می نامند این گونه از سحابی ها مانند سحابی های دیگر، خود دارای تابندگی هستند ولی چون تابششان در محدوده ی امواج مرئی نیست تاریک به نظر می رسد و حتی مانع رسیدن نور اجسامـی می شوند که در ورای آنها واقـع اند سحـابی سر اسبی Horse head در صورت فلکی جبار نمونـه ی بارزی از این نوع سحـابی ها است. سحـابی هایی که تاکنون از آنها صحبت کردیم از جمله محیط های میان ستاره ای بودند که می توان آنها را به عنوان ابرهای پیش ستاره ای نیز به شمار آورد. به بیان دیگر احتمال شکل گیری و تولد ستارگان در این محیط ها وجود دارد سحابی های دیگری نیز وجود دارند که در مراحل نهایی عمر ستارگانی مانند خورشید و یا پس از مرگ پرجرم تر پدیدار می گردند. از آن جمله می توان سحابی های حلقوی و سحابی های نظیر سحابی خرچنگ در صورت فلکی ثور را نام برد که از انفجارات ابر نواختری ناشی می شوند. همان طور که گفتیم ستارگانی که جرمشان در حدود جرم خورشید یا کمتر از 5 برابر آن باشد در مراحل نهایی عمر خویش پس از تبدیل شدن به غول قرمز و گذراندن این مرحله از تحول در حالی که در شرایطی که گفتیم به کوتوله ی سفید شوند بخشی از لایه ی خارجی خود را در اطراف باقی می گذارند با گذشت زمان بار ستاره ای حاصل از ستاره مرکزی که اکنون ستاره ای کوچک و داغ است که سبب تولید امواج ضربه ای شده و نواحی اطراف آن را به صورت حلقه ای متراکم درمی آورد چنین حلقه ای را سحابی حلقوی یا سحابی سیاره نما می گویند و این نام گذاری تنها به دلیل شباهت تصاویر این سحابی ها با سیارات است.
امواج ماوراء بنفش گسیل شده از ستاره مرکزی سبب یونیده شدن هیدروژن موجود در سحابی حلقوی شده بازترکیب الکترونها با یونهای هیدروژن منجر به تولید فوتو نهایی می شود که سحابی را درخشان می سازد. سحابی حلقوی MOV در صورت فلکی شلیاق نمونه ای از سحابی های سیاره نما می باشد شاید خورشید ما نیز پس از 4 الی 5 میلیارد سال دیگر چنین نمایی مانند حلقه به دور خود به جا بگذارد.
همه ی اینها که اکنون نیم نگاهی به گوشه ی آسمان است ذهن کوچک انسان را به حیرت وامی دارد و او را در فکر عظمت و نهایت کمال خالق خود می برد که شاید بتوان با اندکی فکر به آن توجه نمود.
شاید بارها تا به حال نام سـتارگان دنبـاله دار را شنـیده باشیم و در ذهن از آن به عنوان یک پدیده ی ارزشمند یاد کنیم درست است واقعاً هم همین طور است زیرا معمولی ترین ستارگان دنباله دار در پی گذشتن چند سال پدیدار می شوند.
در زمان های گذشته مردم با پدیدار شدن پدیده ی دنباله دار دچار ترس و وحشت می شدند زیرا آنان اتفـاق افـتادن این پدیده را هر چند وقـت به چند وقـت نازل شدن عـذاب و بلا از جانـب خـداوند می دانستند.
ستارگان دنباله دار در مـداری بسـیار دور دسـت به دور خورشید می گردند این ستاره های دنباله دار ابری را تشکیل می دهند که به ابر اورت موسوم گردیده است.
ابر اورت تشکیل گردیده است از قطعات یخ و حاوی غباری از سنگ.
مرکز بعضی از این اجسام ممکن است از صخره تشکیل شده باشد. گاهی دو ستاره دنباله دار ممکن هم تصادف کنند یا شاید ستاره ی دوردستی آنها را به سوی خود بکشد. در این صورت حرکت ستاره دنباله دار کند می شود و ستاره ی دنباله دار به طرف خورشید سقوط می کند هنگامی که ستاره دنباله دار به خورشید نزدیک می گردد یخ آن گرم می شود و بخاری غبـارآلود تولـید می کند یعنی همـان چـیزی که ما از زمین مشـاهده می کنیم. ستاره های دنباله دار را گاهی گلوله ی برف چرک می نامند.
ستارگان دنباله دار در اندازه و شکل های متفاوت ظاهر می شوند در سال 1811 ستاره ی دنباله دار عظیمی در آسمان ظاهر شد که در آن را غبار تشکیل می داد که اندازه ی آن از خورشید نیز بزرگتر بوده است و طول دنباله ی آن به میلیونها کیلومتر می رسیده است و البته این دنباله را فقط غبار تشکیل داده بوده است ولی بسیار باشکوه به نظر می رسیده است و این فقط نشانه ی زیبایی آفریده ی خداوند است و جز از پس او از دست پدتوان هیچ کس دیگر هم برنمی آید. یکی از ستارگان دنباله دار معروف دنباله دار هالی است که توسط دانشمندی به نام ارموند هالی کشف شد و هر 76 سال یک بار به گفتهی یکی از دانشمندان بسیار قدیمی زمان حضرت صادق (ع) دیده می شود.
شاید با اطمینان بتوانیم بگوییم ستارگان دنباله دار هم بعد از زمانی می میرند زیرا هر ستاره ی دنباله دار هنگامی که به دور خورشید می گردد مقداری از یخ آن بخار می شود و به صورت غباری از ابر و دنباله درمی آید این مقدار بخ بخار شده هرگز به ستاره ی دنباله دار برنمی گردد و ستاره ی دنباله دار طی این فرایند سالها بعد کوچکتر می شود و پس از چند صد هزار بار گردش به دور خورشید تمام یخ موجود در آن ذوب می شود و دیگر می توان گفت اثری از دنباله دار باقی نمی ماند البته صخره ی سنگی آن که در مرکز واقع است به صورت یک شهاب واره به حرکت خود در فضا ادامه خواهد داد اما دیگر هرگز زیبایی و جذابیت ابتدایی خود را ندارد و البته دنباله دارهایی هم وجود دارند که در مرکز صخره ای نداشته باشند این گونه دبناله دارها پس، از دست دادن گلوله ی برفی خود در اثر حرارت کاملاً از بین می روند و دیگر هرگز به دیدار زمین نمی آنید چون مرده اند.
پس در می یابیم که خداوند بزرگ و متعال هر جانداری، هر موجودی، هر جسمی را که خلق کرده است برای دوره ی زندگی و حیات او نهایتی قائل شده است امااین فرصت و نعمت دوباره زیستن را در جهانی دیگر و زیباتر فقط به انسان داده است که او با مشاهده ی آمد و شد شب و روز، رفت و آمد اجرام، زاده شدن گل از گیاه به این باور برسد که خداوند بزرگ لطفی عظیم به او کرده است پس باید قدر آن را بداند و خود را هر لحظه برای رسیدن به کمال بی نهایت او آماده کند و با گام هایی استوار و با توکل به او به سمتش قدم بردارد.
یکی دیگر از مسائل جالب و جذاب دریای بی کران نجوم وجود شهاب ها یا شهاب واره ها در آسمان است نحوه ی گردش و به طور فرضی زندگی آن در آسمان تقریباً مانند دوره زندگی یک دنباله دار است.
شهاب واره ها معمولاً اجسام ریز و جامدی هستند که در فضا حرکت می کنند. گهگاه گروهی از شهاب واره ها جذب زمین شده و دام جو زمین سقوط می کند هر ساله صدها تن از این شهاب ها بر روی زمین می افتند. گرمایی که در این حرکت حاصل می شود موجب می شود تا هنگام ورود شهاب به داخل جو زمین نوری ایجاد شود که به پدیده ی نوری که از ورود شهاب وار به جو زمین نتیجه می شود نیز شهاب می گویند که درخشش آن در حدود چند ثانیه دوام می آورد. شایـد ما در شـب های عـادی که آسـمان صـاف باشد بتوانیم شهاب هایی را رؤیت کنیم.
اما ما در هر سال پدیده ی بارش های شهابی زیادی را داریم. فرود آمدن شهاب های بسیار زیادی در حدود 10 شهاب در هر ثانیه را بارش شهابی می گویند که واقعاً جزء یکی از معجزات آسمان توسط خالق بی همتای ماست.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  21  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

تحقیق آماده جهت ارائه با عنوان تولد تا مرگ ستارگان با فرمت word

اختصاصی از فی دوو تحقیق آماده جهت ارائه با عنوان تولد تا مرگ ستارگان با فرمت word دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

ستارگان در شب

اگر شما شبی به آسمان نگاه کنید متوجه خواهید شد که به نظر می رسد درخشش آنها کم و زیاد می شود و اصطلاحا ستاره ها چشمک می زنند. حرکتی بسیار آهسته نیز در ستارگان آسمان دیده می شود. اگر مکان چندین ستاره را در مدت چند ساعت دقیقا بررسی کنید مشاهده خواهید کرد که همه ستارگان به آرامی به دور یک نقطه کوچک در آسمان در گردشند.

چشمک زدن ستارگان و کم و زیاد شدن درخشش آنها به دلیل حرکت جو زمین است. نور ستارگان به صورت پرتوهای مستقیم وارد جو می شوند. حرکت هوا دائما مسیر پرتوهای نور را تغییر می دهد.

درخشش ستارگان

میزان درخشندگی ستارگانی که نور آنها به ما می رسد به دو عامل بستگی دارد. یک، درخشش واقعی ستاره که در اصل مقدار انرژی نورانیست که از آن متساطع می شود. دو، فاصله ستاره از زمین. یک ستاره نزدیک که کم نور است می تواند بسیار درخشانتر از یک ستاره دور دست اما بسیار درخشان به نظر آید. برای مثال، آلفا سنتوری A بسیار نورانیتر از ستاره ریگل (رجل الجبار) دیده می شود. این در حالیست که آلفا سنتوری A تنها 100.000/1 ریگل انرژی نورانی تولید می کند در عوض فاصله آن از زمین تنها 325/1 فاصله ریگل از زمین است.

طلوع و غروب ستارگان

وقتی از نیمکره شمالی زمین به آسمان نگاه می کنیم، ستارگان به دور نقطه ای که به آن قطب شمال سماوی می گوئیم بر خلاف جهت عقربه های ساعت در چرخشند. چنانچه در نیمکره جنوبی زمین باشیم و با آسمان نظر اندازیم، ستارگان هم جهت با عقربه های ساعت و به دور نقطه ای که به آن قطب جنوب سماوی می گوئیم، حرکت می کنند. در طی روز، خورشید نیز بر فراز آسمان،
همجهت و همسرعت با دیگر ستارگان در گردش است. اما واقعیت این است که حرکتهایی که ما شاهد هستیم بر اثر جابجایی واقعی ستارگان روی نمی دهد، بلکه همه آنها به دلیل حرکت غرب به شرق زمین حول محور خود اینچنین به نظر می آیند. برای ناظری که بر روی زمین ایستاده، زمین ثابت و خورشید و دیگر ستارگان در حال حرکت گردشی به نظر می رسند.

اسامی ستارگان

اجداد ما شاهد بودند که ستارگان مشخصی بر اساس الگوهایی شبیه به چیزهایی نظیر پیکر انسان، حیوانات و یا اشیاء شناخته شده، در کنار یکدیگر قرار می گیرند. بعضی از این الگوها، که به آنها صور فلکی می گوئیم، یادآور شخصیتهایی اسطوره ای هستند. برای مثال، صورت فلکی اریون (شکارچی) به یاد یک قهرمان اسطوره ای یونانی نامگذاری شده است.

امروزه ستاره شناسان از این اسامی باستانی برای نامگذاری علمی ستارگان استفاده می کنند. اتحادیه بین المللی نجوم (IAU)، مجری نامگذاری اجرام سماوی، به طور رسمی 88 صورت فلکی را شناسایی کرده است. این صور همه آسمان ما را پوشانده اند. در بیشتر موارد، برای نامگذاری درخشانترین ستاره در هر صورت فلکی از حرف آلفا (نخستین حرف در الفبای یونانی) در قسمتی از نام علمی آن استفاده می شود. برای نمونه، نام علمی ستاره وگا، درخشانترین ستاره در صورت فلکی لیرا، آلفای لیرا است.

حرف بتا به دومین ستاره درخشان در هر صورت فلکی اختصاص دارد و گاما برای سومین ستاره درخشان صور فلکی به کار می رود. به همین شکل در نامگذاری 24 ستاره درخشان در هر صورت فلکی از 24 حرف زبان یونانی استفاده می شود. با تمام شدن 24 حرف، اعداد به کار گرفته می شوند.

به دلیل طولانی شدن عدد مربوط به ستارگان کشف شده، IAU از سیستم جدیدی برای نامگذاری ستارگانی که کشف می شوند، استفاده می کند. اغلب اسامی جدید تشکیل شده از حروف اختصاری به همراه گروهی از نشانه ها می باشند. حروف اختصاری، نشانگر نوع ستاره است و اطلاعاتی درباره ستاره بیان می کند. برای مثال، ستاره PSR J1302-6350 یک تپ اختر است، از آنجا که حرف اختصاری PSR در نام آن وجود دارد. اعداد 1302 و 6350 بیانگر موقعیت و مکان این ستاره (بعد و میل آن) در آسمان می باشند. حرف J مبین آن است که مکان ستاره در دستگاه اندازه گیری J2000 اعلام شده است.

مشخصات ستارگان