دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
مقاله مدیریت مطلوب در ترویج و آموزش کشاورزى برای رشته مهندسی کشاورزی با فرمت word شامل 16 صفحه
از تطبیق فلسفه و ماهیت کار آموزش‌هاى ارشادی، یعنى ترویج و آموزش‌هاى رسمى کشاورزی، با مفاهیم اساسى مدیریت به‌ویژه مدیریت روابط انسانی، دو اصل انگیزش و رفتار، و مدیریت سیستم‌ها مى‌توان به‌خوبى دریافت که در مدیریت ترویج و آموزش کشاورزى نقش عوامل انسانى باید به‌حد مطلوبى رعایت گردد. به‌علاوه، روند امور مربوطه نیز به‌نحوى باشد که کار (یعنى آموزش) به‌خودى خود مشوق ادامه آن باشد و روال اجرائى (به‌ویژه در قالب فعالیتە‌اى ترویجى مدیریت برنامه‌هاى مربوطه) بر اساس نظریه (انسان عامل عاقل، علاقه‌مند و صاحب‌نظر در کار) تنظیم و هدایت گردد.
متأسفانه از دیدگاه جهانى به‌ویژه در کشورهاى جهان سوم، آن هم در تمامى نهادهاى اجرائى این کشورها برقرارى مدیریت از نوع کلاسیک یا جامد تشویق و تأکید شده است و سعى گردیده عامل پیشرفت که همانا رعایت باورهاى انسانى از طرف کارگزاران این نهادها است، نادیده گرفته شود. اما نظر به اینکه چنین عواملى هرگز از یاد نمى‌روند و با اعمال فشارهاى منجمدکننده افکار انسانى هیچ‌گاه از حرکت باز نمى‌ایستند، گاهى هشدارى از جنبه‌هاى مختلف به نظام مدیریت کلاسیک داده مى‌شود. لیکن به‌دلیل ماهیت مدیریت‌هاى جامد این هشدارها هرگز پذیرفته نمى‌شوند و با توجه به اینکه قدرت این نظام در دست عده‌اى صاحب نفوذ است، روند ارزش‌هاى انسانى در سازمان متوقف مى‌ماند، اما هرگز از بین نمى‌رود و موجب پیدایش رهبر در درون خود مى‌شود.
به همین دلیل مشاهده مى‌شود که در مدیریت‌هاى جامد براى مقابله با نقش این رهبران نوعى سلطه حاکم مى‌شود آن هم سلطه افزون بر میزان پیش‌بینى شده در طبیعت نظام که ربطى به‌کار سازمان و هدف آن ندارد بلکه فقط محض بقاء و حفظ چهارچوب سازمان و اعمال حاکمیت‌هاى مطلق در آن است.
شاهد این مدعا دستگاه‌هاى عریض و طویل هنجارى محض (اداری) بعضى از کشورها است که باعث مى‌شود با وجود امکانات فراوانى که در اختیار دارند راه به‌جائى نبرند. این کشورها به‌عوض پیشرفت، با همه تلاش خود فقط در جا مى‌زنند تا عقب نروند. به‌همین دلیل عنوان در حال رشد به آنها داده شده است.
اگر قرار باشد جامعه‌اى پیشرفت کند باید ضوابط دست و پاگیر و غیرانسانى و بى‌روح از میان مردم آن جامعه رخت بربندد و به‌جاى آن خاکمیت اخلاق و رفتار انسانى پدید آید، هر کس توان و مرز مسؤولیت‌هاى خود را بشناسد، با دیگران در رسانیدن بار مردم به مقصد همکارى کند، و نهادها مبناى واقعى خود را بر اساس تعریفى که قبلاً براى سازمان ذکر شد بیابند.
ترویج که خود ریشه‌اى اجتماعى و انسانى دارد نمى‌تواند از این حکم مستثنى گردد، بلکه باید با رعایت علائق و استفاده از موهبت‌هاى انسانى وظایف خود را به‌نحوى موفقیت‌آمیز انجام دهد.
یک مروج نه یک مدیر دیوان‌سالار ( به‌معناى فردى بى‌تفاوت و فقط مجرى مقررات صرف اداری) است و نه یک رهبر (با حیطه عمل وسیع و بدون ضابطه)، بلکه نقشى دو جانبه دارد و در قالب ضوابط و مقررات ادارى ( از جهت امکانات و سیاست کلی) فعالیت‌هاى ارشادى و فنى خود را با توجه به نظام اجتماعى که در آن خدمت مى‌کند در خدمت مردم قرار مى‌دهد. البته على‌القاعده به هیچیک از وظایف فوق نباید به تنهائى اکتفا کرد یا یکى را بر دیگرى چنان ترجیح داد که نقش آن را محدود یا محو سازد.
آنچه متأسفانه در برنامه کار ترویج اغلب کشورهاى در حال توسعه مشاهده مى‌شود تفوق نظام ادارى بر تشویق و برترى احکام آن نسبت به وظایف اجتماعی- انسانى مروجان است که در این حالت خلاقیت، حصول به اهدافى مترقى و ایده‌آل و خودکفائى (به‌ویژه در جامعه کشاورزی) انتظارى غیرمعقول و واهى است. به‌همین دلیل است که امروزه مشاهده مى‌شود ترویج در اغلب کشورهاى مورد اشاره با وجود داشتن تاریخچه‌اى نسبتاً طولانی، به‌هدف نهائى خود نرسیده پیشرفتى حاصل نکرده و به‌دلایل متعدد بهره‌ورى آن نیز به شدت صدمه خورده است.
نوع مدیریت مطلوب در ترویج
۱- ابتکار عمل تشویق مى‌شود.
۲- به تحکیم روابط انسانى توجه ویژه‌اى مبذول گردد.
۳- خلقیات و روحیات دست‌اندرکاران مدّنظر قرار گیرد.
۴- حدود قوانین و مقررات جارى سازمان به‌ویژه از لحاظ مروجان چنان سخت و منجمد نباشد که فراتر رفتن از آنها مستوجب عقوبت گردد.
۵- آزادى عمل از لحاظ انتخاب و کاربرد نوع امکانات وجود داشته باشد.
۶- دست‌اندرکاران بیشتر از جنبه اخلاقى متعهد انجام امور گردند.
۷- خودسازى و حرکت به‌سوى تعالى در جهت ارائه کار بهتر و مفیدتر تشویق شود.
۸- حداکثر امکانات براى ارائه دیدگاه‌ەا و پیشنهادها و تلفیق آنها با برنامه‌هاى جارى ترویج پدید آید.
۹- جوّى پذیراى پرسشگرى و همچنین پژوهش در جهت تشویق روحیه کنجکاوى فنى افراد تقویت گردد.
