پایان نامه جایگاه اوقات فراغت در مدیریت زمان نوجوانان و جوانان

اختصاصی از فی دوو پایان نامه جایگاه اوقات فراغت در مدیریت زمان نوجوانان و جوانان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

مقدمه
نشاط و سررور لازمه زندگی است و پژمردگی و کسالت زایل کننده استعدادها و توانایی های انسان می باشد.در فضایی که که نوجوانان و جوانان و حتی بزرگسالان فرصت تحرک و تلاش می یابند و فارغ از کارها و امور عادی و رسمی به تفریح و سرگرمی مورد علاقه خویش می پردازند می توان به استمرار فعالیت ها و شکوفایی استعدادها دل بست.به عبارت دیگر در جایی که مجالی برای فراغت یافت نمی شود افسردگی و رخوت به سراغ انسان خواهد آمد.
ضرورت توجه به اهمیت کاربرد اوقات فراغت آن چنان نباشد که تمدن امروزی را به خود مشغول داشته که ناچار در کنار دیگر نهادهای اجتماعی به تأسیس نهاد اوقات فراغت تیز دست یازیده است.اوقات فراغت محصول محصو دوره اندیشی انسان در مورد سرنوشت خود و دوره رهایی از فعالیت های یدی و جمعی می باشد.امروزه دیگر اوقات فراغت یک پدیده جانبی نیست بله فراغت یکی از حوزه های مهم تمدن جدید است که با گسترش خود کم و کیف تولید فرهنگی را هم دگرگون کرده است بنابراین در همه جوامع بشری به آن به صورت یک نیاز واقعی می نگرند،شده و دولت ها سعی دارند با انتخاب الگوهای مختلف به تعریف،تقویت و گسترش آن در میان نسل ها و قشرهای مختلف جامعه بپردازند.
یکی از مهمترین لایه های اجتماعی جامعه ما و هر جامعه ای قشر جوان می باشد که سعی می شود مسائل اوقات فراغت آنها را مورد بررسی قرار دهد.
تحقیق حاضر کوششی است که با هدف شناسایی نحوه گذران اوقات فراغت نوجوانان و جوانان جامعه شهری ایران با تأکید بر چگونگی پرداختن آنان به فعالیت های مختلف فراغت صورت گرفته است.امید است نتایج این تحقیق به عنوان تلاشی در مقیاس ملی در سیاست گذاری و تصمیم گیری های مربوط به نوجوانان و جوانان مؤثر واقع شود و به راه کارهای معینی در زمینه هدایت “وضع موجود” به “وضع مطلوب” منتهی گردد.

بیان مسئله:
برنامه ریزی و اجرای سیاست های صحیح و به جا برای نیروی انسانی که جزء سرمایه های ملی شناخته می شود از ضروریات جوامع در حال توسعه می باشد.
آموزش جوانان ایرانی امری ضروری است.جوانانی که به تقدیر و سرنوشت عادت کرده اند،آشنا کردن با مباحث ضروری روزمره بسیار مفید و لازم می باشد.
یکی از مشکلات پایدار جوامع فعلی فراهم آوردن وسایلی است که نیاز به فعالیت های تفریحی سالم و کافی را تضمین نماید.
سعادت فرد و جامعه در گرو آن است که برنامه ریزان(خانواده و دولت)به خصوص در مورد کودکان و نوجوانان به گونه ای حساب شده اوقات فراغت را سازماندهی و برنامه ریزی کنند.
اعم برنامه های فراغتی هدفمند بوده و در قالب کلاسهای آموزشی و فعالیت های جمعی رسمی طراحی شده تا فرد مطابق برنامه ها از آن استفاده نماید.
لذا باید توجه داشت که هر گونه رسیت و الزام آوری می تواند به شدت به روح فراغتی برنامه ها ضربه بزند.اما با توسعه شبکه ارتباطی و فراگیری شبکه آموزشی،نیازها و کنش های رفتاری آنها را هم تحت تأثیر قرار داده است.
توجیه افکار عمومی و کسب حمایت عمومی و ترغیب مردم برای مشارکت و بهره گیری از برنامه های فراغتی ایجاد شده نیز بدون شناخت اهداف برنامه ها و توانایی تبیین آن میسر نیست.دست اندر کاران برنامه های فراغتی باید از ارزشهای قلمرو فعالیتی خود آگاه بوده و در توجیه موثر آنها برای مردم و نهادهای حمایت کننده از تجربه لازم برخوردار باشند.
بدیهی است سیاستگذاری و برنامه ریزی برای رسیدن به وضع آرمانی نیازمند شناخت وضع موجود است یعنی با شناخت گرایشها،نگرشها،تمایلات و علاقه مندی های نوجوانان و جوانان به انواع فعالیت های فراغت،برنامه ریزی و تدارک امکانات لازم برای رسیدن از وضع فعلی به وضع مطلوب ممکن می شود.
لذا با توجه به مباحث ذکر شده نیاز به انجام نظر سنجی در مورد چگونگی گذران اوقات فراغت در شهرستان قزوین،خو را ضروری می نمایاند که با در نظر داشتن سه بخش خانواده،فرد و ارزیابی کلاسهای برگزار شده در مورد اوقات فراغت موضوع مورد ارزیابی قرار گرفت و اولویت های مورد علاقه جوانان در زمن اوقات فراغت مورد بررسی قرار گرفت تا سازمان ملی جوانان به عنوان کمیته هماهنگ کننده دستگاههای اجرائی انجام این نظر سنجی را جزء ضروری ترین برنامه برای خود در نظر گرفت اما آیا تمامی اجزاء به یک میزان از امکانات و وسایل آموزشی بهره مند می شوندآیا عدالت اجتماعی وضعیت را برای تمامی قشرا یکسان ایجاد کرده است.
اوقات فراغت را می توان مهمترین و دلپذیرترین اوقات آمار بشر دانست.این اوقات مستعد است که برای مؤمنان لحظه های نیایش یا معبود،برای عالمان دقایق تعمق و تفکر و برای هنرمندان زمان ساختن و ابداع باشد.در عین حال برای عده ای تیز این اوقات به جای “فراغت” ملال آورترین لحظه هاست.
واقعیت های تاریخی حاکی از آن است که تا مدتها بعد از انصلاب صنعتی کار همراه با استثمار شدید،مجالی برای “فراغت” باقی نمی گذاشت اما به تدریح ساعات کار محدود شد و اوقات فراغت با ابعاد و معانی تازه خود در جامعه شکل گرف از این جهات باید فراغت را پدیده ای متعلق به عصر جدید دانست.