پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق
گرایش حقوق جزا و جرم شناسی
152 صفحه
چکیده:
یکی از دغدغه ها و معضلات جامعه امروز، پدیده رو به افزایش بزه دیدگی کودکان است. نظام عدالت کیفری به عنوان رکنی که مسؤولیت پیشگیری از وقوع جرم و اجرای عدالت را بر عهده دارد، باید تدابیر لازم را در جهت مقابله مؤثر با این پدیده اتخاذ نماید. اجرای کامل عدالت و پیشگیری از وقوع جرم، مستلزم به رسمیت شناختن کودک بزه دیده به عنوان عضوی آسیب پذیر از جامعه و ترمیم آثار بزه دیدگی او و نیز شناسایی عوامل اصلی بزه دیدگی و مقابله با آن است. این امر به تدریج موجب تعدیل ماهیت کیفری و سزادهنده نظام عدالت کیفری شده و زمینه حضور مددکاران اجتماعی را به منظور تفقد و دلجویی از کودک بزه دیده، ترمیم آثار بزه دیدگی او و نیز پیشگیری از وقوع و تکرار جرم فراهم نمود. مسأله دیگری که نیاز به حضور مددکاران اجتماعی را در نظام کیفری دو چندان نموده و موجب تثبیت جایگاه آنها شده است، پیشگیری از بزه دیدگی دومین کودکان، در فرایند رسیدگی است. مددکاری اجتماعی به عنوان ابزاری که می تواند از یک سو با کودک بزه دیده و از سوی دیگر با نظام کیفری ارتباط مؤثر برقرار کند، تا حد زیادی می تواند در پیشگیری از بزه دیدگی دومین کودکان تأثیرگذار باشد.
امروزه در برخی از کشورها مددکاران اجتماعی خدمات ویژه ای را در جریان دادرسی به کودکان بزه دیده ارائه می کنند، اما متأسفانه در کشور ما ، خدمات مددکاری منسجمی به کودکان بزه دیده ارائه نمی شود. البته در سال های اخیر لایحه ای تحت عنوان « لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان » در این زمینه تدوین شده که در مجلس شورای اسلامی در دست بررسی است. تحقیق حاضر می کوشد که ضمن آشنا کردن خواننده با مفهوم مددکاری اجتماعی و جایگاه آن در نظام کیفری ایران، به توصیف خدمات مددکاری اجتماعی در راستای حمایت از کودکان بزه دیده، در مراحل مختلف فرایند کیفری، بپردازد و موضعگیری لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان را نیز در هر مرحله بیان نماید.
واژگان کلیدی: مددکاری اجتماعی، کودک بزه دیده، اقدامات حمایتی، فرایند کیفری
نقش مددکاران اجتماعی در حمایت از کودکان بزه دیده