لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:13
فهرست مطالب:
آزولا برای اولین با در سال 1915 توسط مارک شناسائی شد. (2) این سرخش قادر است از طریق همزیستی با نوعی جلبک سبز- آبی تثبیت کننده ازت به نام نابینا آزولی که در حفره برگی قرار دارد ازت هوا را تثبیت نماید.
از انواع آزولا تنها دو گونه فیلیکولوئیدس و آزولا پیناتا با شرایط کشور ما مطابقت دارد.
مرفولوژی آزولا
آزولا به رنگ‌های مختلفی همچون، بفنش، قرمز، آجری، زرد، قهوه‌ای روشن، سبز روشن و سبز تیره دیده می‌شود که این تفاوت رنگ به علت گونه‌های متفاوت و میزان تولید آنتوسیانین (عامل رنگ قرمز) متفاوت در گونه‌ها است.
اندازه گونه‌های مختلف آزولا بین 1 الی 5/2 سانتی‌متر است.
آزولا دارای یک ساقه اصلی و انشعابات جانبی است که برگ‌های کوچک یک در میان روی هم قرار گرفتند و ساقه‌های جانبی را می‌پوشانند.
ریشه آزولا به طول 2 تا 5/1 سانتی‌متر و غوطه‌ور در آب است که دارای سه نوع ریشه است 1- ریشه‌های جوان که رنگی متمایل به سبز دارند 2- ریشه‌های فعال با تارهای کشنده 3-0 ریشه‌های پیر قهوه‌ای رنگ که در مرحله پوسیدگی و رها شدن در آب هستند.
در نزدیکی قائده و از زمان ظاهر شدن برگ دوم حفره‌ای به وجود می‌آید که به آن حفره برگی گویند که جایگاه جلبک سبز-آبی آنابینا آزولی می‌باشد.
آنابینا ترکیبات نیتروژن ساخته شده توسط سیانوباکتر را ذخیره کرده و آنابینا نیز به نوبه خود ترکیبات کربنی که توسط سرخس طی پدیده فتوسنتز توسط سرخس طی پدیده فتوسنتز تولید میگردد را مورد استفاده قرار می‌دهد.
سلول‌های هتروسیست نیتروژن هوا را به آمونیاک تبدیل نموده و مازاد نیاز آنابینا را به درون حفره برگی ریخته که توسط سرخس جذب میگردد.
همچنین آزولا می‌تواند فسفر را به میزان 1 تا 2 درصد وزن خشک خود ذخیره نموده و در محیطی با فقر فسفر به رشد و تکثیر خود
مقاله درمورد مرفولوژی آزولا