تحقیق درباره بررسی رویکردهای سری و موازی در زمان بندی پروژه با منابع محدود

اختصاصی از فی دوو تحقیق درباره بررسی رویکردهای سری و موازی در زمان بندی پروژه با منابع محدود دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 24 صفحه

چکیده :

زمان بندی پروژه با منابع محدود یک مسأله NP  است. یکی از رویکردهای ابتکاری حل این مسأله استفاده از قواعد اولویت‌بندی در برنامه‌ریزی فعالیتهاست. در این مقاله یازده قاعده اولویت‌بندی را به دو شیوه سری و موازی به صورت ایستا پیاده‌سازی کرده‌ و این شیوه‌ها را با معیار تکمیل پروژه در زمان کوتاهتر، به وسیله یکصد و بیست مسأله آزمون استاندارد حاوی 30 تا 120  فعالیت، با یکدیگر  مقایسه کرده‌ایم. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که اولا رویکرد موازی در به کارگیری قواعد اولویت‌بندی از رویکرد سری کارآمدتر است. ثانیا به منظور بهره جستن از کارایی بیشتر رویکرد موازی, تنها کافیست حداکثر سه قاعده اولویت‌بندی دلخواه به صورت موازی به کار گرفته شوند.

مقدمه

مسأله زمان بندی پروژه با منابع محدود[i] یک مسأله NP  است و برای نخستین بار در سال 1963 مطرح شد (ویست، 1963).  این مساله "یکی از پیچیده‌ترین مسائل تحقیق در عملیات است که در دهه‌های اخیر پیشرفتهای قابل توجهی در تدوین روشهای حل دقیق و ابتکاری آن به وجود آمده و اخیرا روشهای جدید بهینه‌سازی در حل آن به کار گرفته شده اند " (مورینگ و همکاران، 2003). در این مسأله, پروژه به کمک روشهایی مانند روش شکست کار[ii] به تعدادی فعالیت تجزیه می‌شود. این فعالیتها به لحاظ روابط منطقی متفاوتی که حاکم بر آنهاست با یکدیگر ارتباط پیدا می‌کنند. رابطه های منطقی و بلافصل بین هر دو فعالیت به کمک یک یا چند رابطه کنترل‌کننده‌ مانند رابطه پایان به شروع[iii]، رابطه شروع به شروع[iv]، رابطه پایان به پایان[v] ، و رابطه شروع به پایان[vi] تبیین می‌شوند. البته در پروژه هـای پیچیده تر امکـان تعریف رابطه های کنترل کننده بیشتری مانند توازی اجرا بین دو فعالیت[vii] وجود دارد (هاجو، 1997).

برای اجرای هر فعالیت به منابع متفاوتی از  قبیل زمان، سرمایه، نیروی انسانی و ... نیاز است. این منابع غالباً به دو دسته تجدیدشدنی[viii] مثل نیروی انسانی و تجدیدنشدنی[ix] مانند سرمایه تقسیم می‌شوند. هر فعالیت می‌تواند در چندین حالت[x] مختلف مثلا به صورت دستی, نیمه مکانیزه و یا مکانیزه اجرا شود.  اجرای هر حالت نیازمند نوع و میزان منابع  متفاوتی است (درکسل و همکار، 1993). در مساله برنامه‌ریزی پروژه با منابع محدود برای انجام هر فعالیت مثل به  واحد از منبع , 1، در هر واحد زمان از مدت زمان اجرای آن فعالیت () نیاز است. این در حالیست که منبع  دارای محدودیت  در هر واحد زمان است. متغیرهای ،  و  نامنفی و معین هستند. هدف این مساله غالبا تعیین زمان شروع و حالت اجرای هر فعالیت به ‌گونه‌ای است که زمان اجرای پروژه را کمینه نماید. واضح است که پاسخ این مساله باید قیود مربوط به ارتباط منطقی فعالیتها را تامین کند، و به محدودیت منابع نیز توجه داشته باشد.