نوع فایل: word
قابل ویرایش 81 صفحه
مقدمه:
درمانهای عضوی یا زیست شناختی عمده در روان پزشکی شامل، دارو درمانی،ECT، نور درمانی، محرومیت از خواب، جراحی روانی است.
با این که هنوز دانش سایکوفارماکوتراپی به خصوص در دهه گذشته گسترش چشمگیری داشته است ولی دارو درمانی، معمولاً به تنهایی کافی نیست . درمان با صرع الکتریکی یکی از مؤثرترین و ناشناخته ترین درمانهای روان پزشکی است . در مورد تاریخچه استفاده از این روش باید گفت: قسمت اعظم سابقه ECT مربوط به سال 1934 است. بیش از آن که تشنج توسط برق انجام شود به مدت 4 سال از تشنجهای ناشی از پنتیلن تتروازول به عنوان درمان استفاده می‌کردند.
اوگوسولتی ولوچیوبینی، بر اساس کارهای فون مدونا نخستین درمان با صرع الکتریکی را در آوریل 1936 در روم به کار بردند. در ابتدا به این درمان، با شوک الکتریکی، اطلاق می‌شد، اما بعد آن را تحت عنوان درمان با صرع الکتریکی شناختند، و از آن تا حال ECT عنوان یکی از سالمترین و مؤثرترین درمان بیماران روان پزشکی استفاده میشود.
امروزه روش ECT و مداخلات بیهوشی آن چنان به دقت اصلاح شده است که دیگر درمانی بی خطر و مؤثر برای بیماران دچار اختلال افسردگی ماژور، حملات شیدایی، اسکیزوفرنیا، و سایر اختلالات وخیم روانی تلقی میشود. ولی برخلاف درمانهای دارویی تغییرات زیستی-عصبی القا شده بر اثر صرع درمانی که لازمه موفقیت آن هستند هنوز مشخص نشده است. خیلی از پژوهشگران اعتقاد بر آن دارند که از ECT در درمان بیماران بسیار کم استفاده میشود و دلیل اصلی این امر باور غلط در مورد ECT دانستند، که محرکشان لااقل تا حدی اطلاعات غلط و مقالاتی است که از رسانه های غیرتخصصی وسیعاً به مردم منتقل میشود.
از آن جا که ECT مستلزم استفاده از برق و تولید تشنج است. بسیاری از عوام، بیماران، و خانواده های بیماران، ترس ناموجهی از آن دارند، چه در مطبوعات حرفه ای و چه در مطبوعات غیرتخصصی گزارشهای غلط بسیاری دیده میشود، که مدعی ایجاد صدمه دائم مغزی در نتیجه ECT شده است . با این که اکثر آن گزارشات را رد کردند، شبح صدمه مغزشی ناشی از ECT هنوز بر ذهنها سنگینی می‌کند.
پیشنهاد ECT به بیماران مثل توصیه هر درمان دیگری باید بر اساس دو نکته صورت گیرد: 1- نکات درمانی مربوط به بیمار 2- مسئله نسبت خطر به منفعت. گرچه ECT در قیاس دارهای روان پزشکی مؤثرتر بوده و اثر سریع تری نیز دارد به طور معمول داروی اول نیست. ولی در مواردی که بیماران به درمان دارویی پاسخ مناسب نمی‌دهند، بیماران با افسردگی سایکوتیک، بیماران که عوارض دارویی را نمی‌توانند تحمل کنند، و بیمارانی که دارای علایم حاد همراه با علایم خودکشی، و دیگر کشی و … هستند، استفاده میشود. تأثیر درمانی ECT در مانیا، اسکیزوفرنیا، پارکینسون، سندروم نورولپتیک بدخیم، وسواس مقاوم به درمان نیز ثابت شده است. ECT در دوران بارداری روش درمانی سالمی‌است، و در سایکوز حاد دوران بارداری ECT را با رعایت احتیاط لازم می‌توان درمان اول تلقی کرد. ممنوعیت مطلق استفاده از ECT وجود ندارد. ولی معمولا در اختلال پزشکی که با بیهوشی عمومی‌مشکل ایجاد می‌کند، مثل افزایش فشار داخل مغزی، ضایعات داخل عروقی مغز، مشکلات قلبی، بهتر است اجتناب شود. در این کار تحقیقی سعی شده است که تأثیر این نگرش را در فراوانی موارد استفاده از ECT در بیمارانی که به دلایل فوق نیاز بهECT دارند را در یک مرکز روان پزشکی بررسی کنیم.
فهرست مطالب:
فصل اول:مقدمه و معرفی طرح
مقدمه و معرفی طرح
اهداف پژوهش
فرضیه ها و سؤالات پژوهش
تعریف واژگان
electro convulsive therapy ECT
(major depressive disorder)MDD افسردگی ماژور
(bipolar 1 disorder) B1D
اختلال وسواسی – جبری
سندروم نورولپتیک بدخیم
پسیکودرام (psychodram)
هیپنوتیزم
PTST (اختلال پس از استرس تروماتیک)
اسکیزوافکتیو
اختلال خلق ادواری (cycloty disorder)
اسکیزوفرنیفرم
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال
فصل دوم: بررسی پیشینه پژوهش
بررسی پیشینه پژوهش
درمانهای غیر عضوی در روان پزشکی
روان درمانی چیست؟
انواع روان درمانی شامل
دارو درمانی
1- داروهای آرامبخش – خواب آور – ضد اضطراب
2- داروهای ضد افسردگی
3- داروهای ضد مانیا
نور درمانی Ligh therapy phototherapv
محرومیت از خواب Sleep tion depriva
جراحی روانی Psychosurgery
درمان از طریق ECT
مروری بر تاریخچه
فاکتورهای الکتریکی در ECT
مکانیسم های ECT
اندیکاسیون های انجام ECT
برخورد کلی با بیمار
جایگذاری الکترودها
کنترا اندیکاسیون درمان الکتروشوک
عوارض جانبی و خطرات
درمان الکتروشوک و داروهای روانی
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)
نقش درمان الکتروشوک
فصل سوم: روش اجرای پژوهش
نوع مطالعه
جامعه آماری
روش آماری و تجیه و تحلیل داده ها
نکات اخلاقی
فصل چهارم: بحث و تفسیر نتایج ، نتیجه گیری نهایی، انتقادات و پیشنهادات
محدودیتها و پیشنهادها
پروژه تعیین فراوانی موارد استفاده از ECT در بیماران بستری در بیمارستان نواب صفوی در شش ماه. doc
