دانلود مقاله اجرای آسفالت گرم

اختصاصی از فی دوو دانلود مقاله اجرای آسفالت گرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
قبل از حمل و پخش مخلوطی آسفالتی سطح راه باید در طول مورد نظر آماده شود چنانچه قرار است آسفالت بر روی قشر اساسی و یا زیراساس اجرا شود لازم است هرگونه پستی و بلندی (ناهمواری) برطرف و سطح راه کاملا مسطح گردد و سپس توسط هوای فشرده و یا غیره کلیه خاک و خاشاک از سطح راه حذف و سپس پریمکت شود.
پریمکت
- پریمکت Primcoat عبارت است از پخش یک قشر قیر با ویسکوزیته کم از نوع MC یا SC بر روی قشر اساس که به منظورهای نفوذ در خلل و فرج اندود کردن و چسباندن قشر آسفالت به سطح اساس به مقدار 1 تا 2 کیلوگرم در متر مربع دستگاه قیرپاش انجام می شود.
- عملیات پریمکت 24 ساعت قبل از اجرای آسفالت انجام می شود و لازم است دستگاه به طور کاملاً یکنواخت و با درجه حرارت معین در سطح راه پخش نماید.
- حداقل مصرف قیر مناسب برای سطح شنی راه که خلل و فرج آن کم باشد برابر 8/0 کیلوگرم در متر مربع و در سطح راه با بافت درشت دانه و پر منفذ 2 کیلوگرم متر مربع می باشد.
- استفاده از انواع قیر پریمکت در سطح اساس بستگی به درجه حرارت هوادارد به طوری که در هوای سرد قیر RC- 70 و در هوای معتدل قیر MC-70 و برای هوای گرم قیر از نوع SC- 70 استفاده می شود.
- متوسط مصرف قیر پریمکت 2/1 کیلوگرم در متر مربع می باشد و حداقل درجه حرارت قیر پریمکت 70 درجه سانتیگراد برای قیر RC و برای قیر SC برابر 110 درجه سانتیگراد خواهد بود.
- حداقل درجه حرارت هوا جهت اجرای پریمکت باید بیش از 10 درجه سانتیگراد باشد و ضمناً در هوای مه آلود، مرطوب و بارانی اجرای آن مجاز نمی باشد.
- در صورت نیاز به اجرای آسفالت تازه بر روی آسفالت قدیمی لازم است که قبل از اجرا سطح راه توسط جاروی مکانیکی و یا هوای فشرده کاملا تمیز و عاری از گرد و غبار شده و سپس به منظور ایجاد چسبندگی بین لایه های آسفالت قدیم و جدید یک قشر تک کت Tack Coat بر روی آسفالت کهنه پخش شود.
تک کت
- تک کت Tack coat پخش یک لایه بسیار نازک امولسیون قیر رقیق شده و یا قیر مخلوط RCO می باشد که به مقدار 3/0 الی 6/0 کیلوگرم در متر مربع بر روی قشر آسفالت قدیمی پخش می گردد. ضروری است که هنگام اجرای تک کت سطح راه خشک و تمیز بوده و هوا نیز مه آلود و بارانی نباشد.
- دستگاه پخش تک کت باید کاملا سالم بوده تا بتواند تک کت را به طور کاملا یکنواخت در سطح جاده پخش نماید.
- هنگام اجرای پریمکت و یا تک کت می بایست جاده و یا خیابان مسدود گردیده و هیچ نوع عبور و مرور بر سطح آن صورت نگیرد.
- جهت کنترل مقادیر وزنی پریمکت یا تک کت پخش شده آزمایش سینی Plate انجام می شود. بدین منظور از یک سینی به ابعاد مشخصی 30*30 سانتیمتر که وزن آن نیز قبلا تعیین گردیده است و در مسیر قیرپاش در سطح جاده قرار می دهند استفاده می شود قیری که در سطح جاده پخش می شود بر روی سینی ریخته شده و پس از توزین در آزمایشگاه مقدار قیر پخش شده در متر مربع را تعیین می نمایند.
نمونه برداری از مصالح سنگی
- لازم است حداقل هفته ای یک بار از مصالح سنگی مورد استفاده در کارگاه به روش (ASHTO- T2) که در فصول بعدی به آن اشاره شده است نمونه برداری گردیده و بر روی آنها اعم از دانه ریز و دانه درشت به صورت جداگانه آزمایشات دانه بندی، حدود خمیری، ارزش ماسه ای، تعیین درصد شکستگی، انجام گرفته و نتایج را با مشخصات فنی مقایسه و در صورت تطابق با استاندارد از آنها استفاده شود.
- لازم است از مصالح سنگی سیلوهای گرم و غبار حاصل از غبارگیر، نمونه برداری و آزمایشات لازم بر روی آنها انجام و نتایج با مشخصات فنی مورد ارزیابی واقع شود.
- ضروری است که از هر یک تن قیر ورودی به کارگاه یک نمونه برابر استاندارد AASHTO- T40 اخذ و آن را تحت آزمایش های نفوذی و گروه ویسکوزیته قرار داده و نتایج با مشخصات فنی AASHTO-M26 , AASHTO-M20 مقایسه گردد.
اجرای آسفالت
- طرح آسفالت به روش مارشال (MARSHAL) توسط آزمایشگاه مکانیک خاک انجام و آسفالت در کارخانه برابر طرح ارائه شده از جانب آزمایشگاه ساخته و تولید شود و کارخانه آسفالت باید مجهز بوده و دارای تجهیزات لازم برای آنچه که در فصول بعدی شرح داده خواهد شد باشد.
- باید دقت شود داخل کامیونهایی که آسفالت حمل می نمایند تمیز و عاری از روغن، گل و لای و گرد و غبار باشد. ظرفیت تولید آسفالت و تعداد کامیون ها باید متناسب با ظرفیت پخش فینیشر باشد و حداکثرزمان تولید آسفالت تا پخش آن بیش از 2 ساعت نگردد. باید سطح آسفالت را با ضخامت یکنواخت و مورد نیاز در سطح خیابان یا جاده پخش نماید.
- ضخامت آسفالت باید طوری تنظیم شود تا پس از متراکم شدن (غلطک خوردن) برابر ضخامت مشخصات فنی خواسته شده گردد.
- باید دقت لازم به عمل آید که محل اتصال عرضی آسفالت هم سطح و یکنواخت شود.
- درجه حرارت پخش مخلوط آسفالتی بستگی به نوع قیر ودانه بندی مصالح سنگی فصل اجرای کار و محیط، نوع و تعداد غلطک ها دارد. حداقل درجه حرارت برای آسفالت با دانه بندی پیوسته 120 درجه سانتیگراد می باشد.
- کوبیدن اسفالت با غلطک های مختلف عملکرد متفاوت دارند ولی غلطک های مورد استفاده در متراکم کردن باید خودرو بوده و همچنین از غلطک های نوع کششی و بیش از 8 تن وزن در متراکم کردن آسفالت استفاده نگردد.
- روی چرخ های غلطک باید گل گیر و لوله آبپاش و لوله آبپاش وجود داشته باشد تا از چسبیدن آسفالت به چرخ های آن جلوگیری کند. استفاده از گازوئیل و روغن سوخته به روی چرخ غلطک مجاز نمی باشد. سرعت غلطک ها در هنگام تراکم آسفالت نباید از 5 کیلومتر در ساعت تجاوز نماید.
- عمل تراکم آسفالت باید بلافاصله پس از پخش مخلوط آسفالتی، صورت گیرد و حداقل درجه حرارت آسفالت نباید در هنگام تراکم از 120 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید.
- در قسمت هایی که به دلیل مختلف استفاده از غلطک های بزرگ میسر نیست از غلطک های کوچک استفاده شود و رعایت لازم جهت رسیدن به تراکم مناسب صورت گیرد.
- حداکثر سرعت غلطک نباید از 5 کیلومتر در ساعت تجاوز نماید. در مرحله اول باید بلافاصله پس از پختن آسفالت توسط غلطک های بزرگ میسر نیست از غلطک های کوچک استفاده شود و رعایت لازم جهت رسیدن به تراکم مناسب صورت گیرد.
- حداکثر سرعت غلطک نباید از 5 کیلومتر در ساعت تجاوز نماید. در مرحله اول بلافاصله پس از پخش آسفالت توسط غلطک فلزی بین 8 تا 12 تن آسفالت اطو و در مرحله دوم زمانی که در جه حرارت آسفالت 95 درجه سانتیگراد می باشد و حالت خمیری دارد از غلطک لاستیکی استفاده و سرعت غلطک های لاستیکی 4 تا 5 کیلومتر در ساعت و فاصله دو غلطک باید طوری تنظیم شود تا از 60 متر بیشتر نگردد . در مرحله نهایی و تکمیلی آرایش سطح آسفالت باید از غلطک بوزن 8 تن استفاده شود.
- لازم است از آسفالت متراکم شده در ازا هر 250 متر خطر عبور تعداد یک نمونه حجیم آسفالت اخذ و نسبت به اندازه گیری ضخامت آسفالت در حداقل سه نقطه اقدام شود. در صورتی که آسفالت بدون توزین و چشمی ساخته می شود و تهیه آن توسط کارخانه نگرفته است به جای فاصله 250 متر، از هر صد متر نمونه برداری و ضخامت آن دقیقاً تعیین گردد.
- در تمام طول مسیر آسفالت ریزی باید اقدامات ویژه نسبت به نصب علائم ایمنی و اخباری به کار گرفته شود تا از عبور و مرور وسائل جلوگیری نمایند. زمانی وسائل نقلیه مجازند از روی آسفالت متراکم شده عبور نمایند که آسفالت ریزی باید اقدامات ویژه نسبت به نصب علائم ایمنی و اخباری به کار گرفته شود تا از عبور وسائل جلوگیری نمایند. زمانی وسائل نقلیه مجازند از روی آسفالت متراکم شده عبور نمایند که آسفالت آنقدر سرد شده باشد تا اثر چرخ بر روی آن باقی نماند و حداکثر درجه حرارت آسفالت سرد شده نباید از 40 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید.
- نمونه برداری از آسفالت کوبیده شده در فاصله 100 یا 250 متر همان طوری که شرح داده شد و به منظورهای زیر انجام می گیرد:
- تعیین ضخامت آسفالت
- تعیین درصد قیر آسفالت نسبت به مصالح و کل آسفالت
- آزمایش وزن مخصوص آسفالت
- تعیین درصد کوبیدگی آسفالت
- آزمایش مقاومت، نرمی و فضای خالی آسفالت
که ذیلاً نسبت به روش نمونه گیری و انجام آزمایش ها پرداخته می شود:
نمونه گیری از آسفالت
نمونه برداری از آسفالت در حین اجرا
- نمونه برداری یا نمونه گیری به اندازه خود آزمایش مهم می باشد. در هنگام نمونه گیری لازم است احتیاط و دقت لازم به عمل آمده تا نمونه اخذ شده حاوی تمام پارامترهای قابل قبول، از کیفیت کل آسفالت باشد. یک نمونه برداری مناسب باید نمایانگر خصوصیات اسفالت تهیه شده از مرکز تولید ساخت و تا موقع مصرف باشد نمایانگر خصوصیات آسفالت تهیه شده از مرکز تولید، ساخت و تا موقع مصرف باشد که با انجام آزمایش بر روی آن و بررسی نتیجه به دست آمده در مورد صحت نمونه گیری قضاوت خواهد شد.
نمونه گیری از روی تسمه نقاله:
هنگام نمونه برداری از روی تسمه نقاله آن را متوقف ساخته و مقدار دو قالب نمونه، از وسط تسمه بر می داریم و جهت انجام آزمایش ها، به آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک ارسال می نمائیم.
نمونه برداری از کامیون:
لازم است به طور اتفاقی از کامیون حامل آسفالت نمونه برداری شود. بدین منظور مقدار حداقل 5 قالب نمونه برداشته شده را روی آسفالت سفره ریخته و پس از تقسیم بندی برابر روشی که در فصول تقسیم بندی و نمونه برداری شرح داده خواهد شد آن را تقسیم می کنیم و نمونه موردنظر را برداشته و به منظور انجام آزمایش های لازم ان را به آزمایشگاه منتقل کنیم.
نمونه برداری پس از متراکم کردن آسفالت
نمونه برداری توسط دستگاه کرگیری (Core) با مته به قطر 4 اینچ از نوع سه الماسه انجام می شود. در صورت موجود نبودن دستگاه کرگیری نمونه آسفالت های لازم در طول مسیر جاده به ابعاد حداقل 20*20 توسط اره و یا چکش و قلم و با توجه به مقادیر ارائه شده در جدول زیر برداشته می شود. پس از برداشتن نمونه آن را از قیر پریمکت چسبیده و خاک را پاک نموده و بسته بندی می نماییم و با رعایت های لازم در حمل آن را به آزمایشگاه آسفالت می فرستیم. درجه حرارت محیط در نگهداری و حمل نمونه به منظور جلوگیری از هم پاشیدگی آن نقش به سزایی دارد.
بزرگترین سایز دانه در
مخلوط آسفالتی وزن تقریبی نمونه سطح مخلوطی متراکم شده
2 اینچ (50 میلی متر) 16 کیلوگرم 1500 سانتی متر مربع
اینچ (1-38 میلیمتر)
11 کیلوگرم 900 سانتی متر مربع
1 اینچ (25 میلیمتر) 9 کیلوگرم 900 سانتی متر مربع
اینچ (5/12 میلیمتر)
3/7 کیلوگرم 645 سانتی متر مربع
اینچ (5/12 میلیمتر)
5/5 کیلوگرم 400
اینچ (5/9 میلیمتر)
6/3 کیلوگرم 230 میلیمتر
نمره 4 (7/4 میلیمتر) 8/1 کیلوگرم 230 میلیمتر

لازم است بر روی نمونه های اخذ شد مشخصات کامل نمونه شامل:
- شماره نمونه
- محل نمونه برداری با مختصات یا کیلومتر محل نمونه برداری شده
- نام پروژه
- شماره پرژوه
- نام نمونه گیرنده
- ساعت و تاریخ نمونه برداری
- وضعیت هوا در هنگام نمونه برداری، قید گردد
در تهیه گزارش بایاد اطلاعاتی چون: وضعیت جغرافیایی محل منبع نمونه اخذ شده، کارخانه و نوع آن، مقدار پخت، مشخصات قیر و اجزا معدنی مصالح به کار رفته فواصل محل نمونه برداری از کارخانه و معدن و … درج گردد.
- در آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک بر روی نمونه های اخذ شده آزمایش های به شرح زیر که روش انجام و استاندارد آن آمده است انجام می گردد:
الف: تعیین ضخامت آسفالت
- جهت تعیین ضخامت دقیق آسفالت، پس از حذف کامل خاک و قیر چسبیده به آن که تراشیدن آن با کاردک تیز امکان پذیر است و ضخامت آسفالت را با کولیس و یا خط کش حداقل در سه نقطه تعیین و سپس معدل آنها به عنوان ضخامت آسفالت گزارش می شود.
ب: آزمایش تعیین درصد قیر در آسفالت
1- قبل از انجام ازمایش لازم است وسائل و ابزار کار شامل، یک دستگاه سانتریفوژ برقی و یا دستی، فیلتر آزمایش، مواد حل شامل بنزین و یا تتراکلروکربن، پیمانه جهت ریختن بنزین و یا حلال در دستگاه سانتریفوژ اون با درجه تنظیم ترازو با دقت 1/0 گرم، کاردگ برس و یا قلم مویی، کاسه (ظرف جهت نمونه) را آماده می نماییم.
2- آسفالت را در دمای 5 110 درجه سانتی گراد در اون گذارده تا باز شود و پس از خارج نمودن از اون و سرد شدن آن مقدار حدود 1200 گرم نمونه را در پیاله دستگاه که قبلا وزن آن مشخص شده است ریخته و وزن آن را تعیین می نماییم.
3- جداگانه وزن فیلتر را تعیین می نماییم.
4- پیاله محتوی آسفالت را وزن نموده و در دستگاه سانتریفوژ سوار می کنیم و سپس فیلتر توزین شده را بر روی آن قرار داده درب دستگاه را بسته و با پیچ های موجود محکم می نماییم. بعد درب دستگاه سانتریفوژ را گذارده و با قلاب یا گیره ها درب آن را محکم می نماییم.
5- در حداقل 5 مرحله و هر مرحله 250 سانتی متر مکعب حلال بنزین یا تتراکلروکربن را از قیف بالای دستگاه به درون آن ریخته و اگر دستگاه سانتریفوژ دستی است دسته را آن قدر گردانده تا کلیه بنزین یا قیر حل شده از شیر پایین دستگاه تخلیه شود. در صوت برقی بودن دستگاه کلید آن را روشن می کنیم. سپس با درجه مربوطه سرعت گردش و ویبره شدن آن را تنظیم می کنیم. این کارها را تا زمانی صورت می گیرد که تمام قیر حل شده و بنزین و یا حلال تمیز از دستگاه خارج شود.
6- در این مرحله چفت دستگاه را باز و درب آن را بر می داریم. پس از باز کردن پیچ فیلتر و پیاله را با احتیاط برداشته و در داخل اون قرار می دهیم تا فیلتر و مصالح آسفالت در درجه حرارت 110 خشک شوند. پس از خشک شدن آنها را از اون خارج نموده و فیلتر و ظرف و مصالح را دقیقاً وزن می کنیم و آنها را بر روی الک های ، 4 ، 20، 40، 100 و 200 دانه بندی می نماییم و سپس نمودار دانه بندی را رسم و با نمودار مشخصات فنی لازم مقایسه می کنیم.
ج: آزمایش وزن مخصوص آسفالت و درصد کوبیدگی
- وزن (نمونه آسفالت را در هوا) را با ترازو به دقت 1/0 گرم تعیین و سپس نمونه را در موم داغ فرو برده و پس از خارج کردن آن را وزن نموده (وزن نمونه با موم) را تعیین و در برگ آزمایش یادداشت می نماییم.
- وزن نمونه در آب را با استفاده از قانون ارشمیدس تعیین می نماییم به این شکل که هر جسمی که بدرون آب داخل شود به اندازه وزن مایع هم حجمش از وزن آن کاسته خواهد شد.

د: تعیین فضای خالی V.M.A
درصد وزنی مصالح سنگی * وزن مخصوص نمونه مارشال = -100 درصد حجمی فضای خالی مصالح سنگی
وزن مخصوص مصالح سنگی
نتایج به دست آمده از آزمایش را با نتایج استاندارد و مشخصات فنی مقایسه می نماییم.
شرح کل آزمایشهای آسفالت در بخش طرح مخلوط آسفالت های گرم به روش مارشال که طی استاندارد ASTM-D 1559 آمده کاملا شرح داده شده است.
در کارگاه ساختمانی وظیفه تکنسین مقیم در آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک است که نتایج را به مهندس ناظر مقیم کارگاه گزارش نماید و ضمناً جهت مقایسه نتایج می توان از استانداردهایی به شرح زیر استفاده نمود:
مشخصات فنی و استاندارد مصالح، قیر و آسفالت
مصالح سنگی
نمونه برداری از مصالح سنگی AASHTO T-2
دانه بندی مصالح سنگی AASHTO T-11
هیدرومتری AASHTO T- 88
مشخصات فنی فیلر AASHTO M-17
دانه بندی فیلر AASHTO M-37
دانه بندی فیلر AASHTO M-39
مشخصات مصالح ریزدانه در مخلوط آسفالتی AASHTO M-6
نرمی مصالح ریزدانه AASHTO T-176
ارزش ماسه ای AASHTO T 96
سایش مصالح سنگی به روش لس آنجلس AASHTO T104
مقاومت مصالح سنگی در برابر عوامل جوی AASHTO T 84
وزن مخصوص و جذب آن مصالح ریزدانه AASHTO T- 85
وزن مخصوص و جذب آب مصالح درشت دانه AASHTO T-100, T-133
وزن مخصوص فیلر BS- 63
قیر
نمونه برداری از قیر AASHTO T-47
مشخصات قیرهای نفوذی AASHTO M-20
مشخصات قیرهای ویسکوز و آزمایشات مربوطه AASHTO M-226
مخلوط های آسفالتی
نمونه برداری از مخلوط های آسفالتی AASHTO T-168
طرح مخلوط های آسفالتی AASHTO D-1559
چسبندگی قیر و دانه بندی AASHTO T- 164
چسبندگی قیر به مصالح AASHTO T-182
تعیین درصد پوشش قیردانه درشت AASHTO T-166
وزن مخصوص مخلوط آسفالت کوبیده شده AASHTO T-166
وزن مخصوص ماکزیمم مخلوطهای آسفالتی AASHTO T-206
دانسیته مخلوط آسفالتی کوبیده شده AASHTO T-209
مشخصات کارخانه آسفالت AASHTO T- 230
بازرسی و نظارت کارخانه آسفالت AASHTO M-156

مواد افزودنی و تاثیر آن در آسفالت
مقدمه:
افزودنی ها به موادی اطلاق می گردد که در زمان تهیه آسفالت به مخلوط قیر و مصالح سنگی اضافه می شوند. افزودن این مواد باعث تغییرات ویژه در بتن آسفالتی شده و نهایتاً بهبود مشخصات فنی آسفالت را در پی خواهند داشت.
مهمترین عواملی که در به کارگیری مواد افزودنی در مخلوط های بتن آسفالتی موثر می باشند عبارتند از:
- کاهش قیمت آسفالت
- ضخامت کم لایه های آسفالتی حاوی مواد افزودنی
- کم شدن مرمت های روزمره و طولانی شدن فواصل بین بهسازی رویه های آسفالتی
- بالا رفتن فشار مجاز آسفالت
- به کار گرفتن تولیدات جامد صنعتی و وسایل جدید در تولید و اجرا
- بکار گرفتن ضایعات صنایع و بهداشت محیط زیست
که مختصراً توضیحات لازم داده خواهد شد:
الف: مواد افزودنی باعث جایگزین شدن مصالح و قیر شدن و صرفه جویی در مقدار مصرف قیر باعث کاهش مخارج آسفالت خواهد شد.
ب: به کارگرفتن مواد افزودنی باعث افزایش استقامت و قدرت باربری آسفالت شده و می توان برای بار ترافیک مشخص لایه آسفالت نازکتری به کار برد. با استفاده از مواد افزودنی مختلف می توان خواص مکانیکی بتن آسفالتی را در دراز مدت بهبود بخشیده و مقدار بهسازی و مرمت ها را کاهش داد.
ج: با پیشرفت صنایع و افزایش تنوع در تولیدات هر روز مواد جدیدی که پتانسیل به کارگیری در تهیه آسفالت را دارند به بازار عرضه می شوند. گسترش و توسعه تکنولوژی روسازی راه ایجاب می نماید که چنین مواردی در تهیه بتن آسفالت های مرغوب تر به کار گرفته شوند. ضمناً با تولید و عرضه ماشین آلات و وسائل آزمایشگاهی مدرن و دقیق تر سهولت بیشتر در اجرای عملیات آسفالتی میسر می‌گردد.
د: به موازات تولیدات مفید صنایع مواد زائد نیز حاصل می شود که به علت ویژگی های فیزیکی و مکانیکی به مقدار زیاد بعنوان ماده چسب و افزودنی به کار گرفته می شوند. که این کار استفاده دو جانبه دارد، از طرفی به مصرف رسیدن این مواد به تمیز شدن محیط زیست کمک می نماید و از طرف دیگر به عنوان یک منبع جدید در صنعت روسازی مورد بهره برداری قرار می گیرند و هدف از استفاده مواد افزودنی بهبود در عملکرد روسازی ها، پایین آوردن مرمت و بهسازی و کاهش مخارج در پروژه های راهسازی خواهد بود.
معمول ترین خرابی هایی که در روسازی آسفالت مشهود می گردد عبارتند از:
تغییر شکل های موضعی به علت نشست لایه های زیرین در اثر بار ترافیک، ایجاد شیار و موج در سطح اسفالت، قیرزدگی، ایجاد و انواع ترک ها که منجر به پاشیدگی و عریان شدن آسفالت می گردد و در فصول قبل به آن پرداخته شد. میزان خرابی ها با توجه به بار ترافیک و شرایط جوی متفاوت می باشد. به منظور کاهش خرابیها مهمترین نکاتی که در رابطه با انتخاب و نحوه عملکرد مواد افزودنی می توان در نظر گرفت تاثیر این مواد در تعیین ویسکوزیته مخلوط می باشد. چون آسفالت در درجه حرارت های بالا به علت پایین بودن ویسکوزیته قیر، نرم و در درجات حرارت پایین سخت و حتی شکننده می شود. مواد افزودنی باعث کم شدن تغییر شکل ها، قیرزدگی ها، بهبود بخشیددن به مقاومت مخلوط در برابر سایش و فرسایش و جلوگیری از بروز ترک ها به ویژه ترک‌های پوست سوسماری و بهبود بخشیدن به خواص آسفالت های نامرغوب می شوند.
تقسیم بندی مواد افزودنی
- مواد افزودنی به چند گروه زیر تقسیم می شوند:
پرکننده ها (FIllers):
این مواد بیشتر به منظور پر کردن فضای خالی بین دانه های مصالح سنگی و بهبود بخشیدن به دانه بندی مصالح پایدار کردن و بالا بردن کیفیت و چسبندگی بین دانه ها به کار برده می شود که از جمله این مواد می توان: گرد سنگ، سیمان، خاکستر ذغال سنگ، نرمه ذغال سنگ مرغوب، گوگرد و آهک را نام برد. لازم است میزان مخلوط پر کننده ها با درصد صحیح و به طور یکنواخت انجام گردد، زیرا که مصرف مقدار بیش از حد این مواد (Filler) باعث می شود قیر کافی در مخلوط وارد نشده و بتن آسفالتی مقاوم حاصل نشود.
- به طور متوسط نسبت وزنی مخلوط این مواد 5/0 تا 2/1 درصد می باشد. که در زمان تهیه آسفالت به مخلوط اضافه می گردد.
مواد جایگزین شونده (extenders):
این گروه از مواد افزودنی بدین منظور به کار می روند که با اضافه کردن آن ها در مخلوط مصرف مواد قیر کاهش یابد. از مهمترین این مواد می توان گوگرد، لیگنین Lignin (بافت گیاهی) را نام برد که به کار بردن این مواد باعث کاهش مصرف قیر و صرفه جویی آن خواهد شد. مثلا در مصرف گوگرد، ویسکوزیته گوگرد بین 120 تا 160 درجه سانتیگراد کم شده و بتن آسفالتی حاصل ازمخلوط آنها دارای ویسکوزیته کم در درجه حرارت های اختلاط و کوبیدن است. این مواد باعث راحت کار کردن مخلوط شده و سختی خود را حفظ می‌کند.
مصرف لیگنین Lignin علاوه بر صرفه جویی در مصرف قیر، باعث کم شدن حساسیت استقامت شده و مقاومت بالاتری به دست می دهد.
مواد رشته ای یا الیاف (Fibers):
این گروه از مواد شامل الیاف طبیعی (پنبه نسوز Rock wool) و الیاف مصنوعی (شیشه، الیاف پلی استر، الیاف پلی پروپلین) می باشند. اینگونه مواد افزودنی مخلوط را مسلح کرده و باعث تقویت بالا بردن مقاومت کششی و بالا رفتن حد مجاز تغییر شکل نهایی مخلوط می شوند.
اکسید کننده‌ها Oxidants و اکسید شونده‌ها Anti Oxidants:
اکسید کننده ها موجب بالا بردن سختی مخلوط آسفالت شده و در نتیجه باعث جلوگیری از خرابی هایی که به علت نرمی آسفالت در درجه حرارت های بالا، بوجود می آیند، مثل گودی و شیار زیر چرخ به کار می رود. تاثیر این نوع مواد روی آسفالت، شبیه اکسید و سخت شدن آسفالت در طول عمر روسازی می باشند، ولی باید توجه نمود که در نتیجه فعل و انفعالات شیمیایی متفاوت افزودن اکسید کننده ها خطر ترک های انقباضی را خواهند داشت.
آنتی اکسیدها برای کم نمودن سرعت اکسیداسیون و سخت شدن آسفالت بوده و برای جلوگیری از خرابی ها در درجات حرارت پایین و بالا رفتن دوام آسفالت می باشند.
لازم به یادآوری است که هر دو مواد اکسیدکننده ها و اکیسدشونده ها در زمان تهیه قیر به آن اضافه می شود.
مشتقات نفتی یا هیدروکربن ها (Hydrocarbons)
این مواد شامل قیر و سایر مشتقات نفتی می باشد و در هنگام تهیه آسفالت نو، از آسفالت های کهنه می توان آنها را در گروه مواد افزودنی به حساب آورد.
در روسازی راه، دوباره سازی و بهسازی رویه آسفالت به روش سرد و یا گرم افزودن مقداری هیدروکربن های سبک، باعث نرم و جوان شدن روسازی خواهد شد و نقطه مقابل این عمل اضافه کردن مشتقات نفتی سنگین به مخلوط های آسفالتی بیش از اندازه نرم برای سخت نمودن آنهاست.
اتصال دهنده ها Antistrips
- این گروه مواد افزودنی برای بهبود بخشیدن و محکم تر شدن اتصالات بین قیر و مصالح سنگی به کار می روند و به صورت پر کننده و یا مایع مورد استفاده قرار می گیرند.
پدیده جدا شدن دانه های مصالح سنگی در بتن آسفالتی (Stripping) می تواندمنجر به هم پاشیدن رویه آ‌سفالتی شود. این نوع ضایعه یکی از انواع خرابی ها در روسازی می باشد، که به خواص شیمیایی و رطوبت در رویه آسفالتی بستگی دارد.
مواد افزودنی گروه اتصال دهنده های antistrips باعث قوی شدن باند شیمیایی بین دانه‌های مصالح و آسفالت در مجاورت با رطوبت خواهد شد.
- به منظور جلوگیری از ترک های زودرس که از مصرف مصالح سنگی حاوی خاک رس در آسفالت بوجود می آید استفاده مقداری آهک خشک و یا شستشوی مصالح با دوغاب آهک باعث بالا رفتن و مقاومت مخلوط و کم شدن حساسیت پایداری آن به درصد قیر می شود.
لازم است تهیه دوغاب نسبت یک قسمت آهک و سه قسمت آب صورت گرفته و با نسبت 3 تا 5 درصد مصالح مصرف گردد، ضمناً چون آهک یک اکسید شونده است لذا سرعت سخت شدن آسفالت آغشته به آهک در مقایسه با مصرف آسفالت بدون آهک در عمر روسازی کمتر می باشند.
لاستیکها و پلاستیکها یا پلیمرها (polymers):
یکی دیگر از مواد افزودنی که در چند سال گذشته نیز در پروژه های روسازی مورد استفاده قرار گرفته (پلیمرها) هستند که شامل لاستیک، مواد پلاستیکی از نمونه لاستیک طبیعی، انواع لاستیک مصنوعی، پلاستیک‌ها، پلی اتیلن، پلی پروپیلن، اتیل وینیل استات (Ethyl vinyl Acetate) EVA و پی وی سی (Poly vinyl chloride) PVC می باشند.
افزودن این مواد در بتنهای آسفالتی به دلایل زیر صورت می گیرد:
- بتن آسفالتی حاوی مواد افزودنی یاد شده برای کنترل تغییر شکل های زیاد و نامطلوب و برای جلوگیری از بوجود آمدن ترک های انعکاسی هم برای روسازی سخت (بتن سیمانی) و هم برای روسازی نرم (بتن آسفالتی) به کار برده می شوند.
- بتن آسفالتی حاوی مواد لاستیکی بیش از آسفالت معمولی خاصیت ارتجاعی از خود نشان می دهد و در مقابل شکنندگی و ترک خوردن مقاومت تر است.
- افزودن مواد پلاستیکی به آسفالت باعث سفت شدن مخلوط و مانع بروز تغییر شکل های موضعی بزرگ در زیر چرخ های وسیله نقلیه خواهد شد.
- اثر پلیمرها بر روی مشخصات فنی آسفالت، کم نمودن وابستگی وحساسیت خواص مکانیکی مخلوط، استقامت و ویسکوزیته، نسبت به درجه حرارت است.
- طریقه افزودن این مواد افزودنی به شرح زیر است:
1- این مواد به صورت قطعات ریز و خرد شده همانند پر کننده ها به نسبت 3 درصد وزنی به مصالح اضافه می شود.
2- در زمان تهیه قیر به 75 درصد قیر، 25 درصد مواد افزودنی و به 80 درصد قیر، 20 درصد مواد افزودنی (لاستیک- پلاستیک) اضافه می شود.
نتیجه‌گیری
- یکی از خرابی های رایج در آسفالت ایجاد ترک های پوست سوسماری است که با استفاده از مواد افزودنی پلاستیکی سه مرتبه دیرتر ظاهر شده یعنی اگر پس از گذشت سه سال از عمر آسفالت معمولی ترک پوست سوسسماری در آن ظاهر شود در آسفالت با مواد افزودنی لاستیکی در مدت 9 سال بعد ترک های یاد شده ظاهر خواهند شد.
- آسفالت حاوی پلیمرها مقاومت بیشتری در برابر سایش، به ویژه سایش در مقابل زنجیر چرخ در موقع یخبندان از خود نشان می دهد.
- و با توجه به نفوذپذیری کمتر در آسفالت حاوی پلیمرها، مانع خرابیهای کمتر حاصل از رطوبت در رویه آسفالتی می شود.
- استفاده از پلیمرها باعث کاهش لغزندگی روی جاد در زمان بارندگی و کم شدن تصادفات خواهد شد.
- یکی از ویژگی های استفاده از پلیمرها، کاهش صدای ترافیک، بر روی رویه های آسفالتی خواهد بود.
- مصرف لاستیک های فرسوده که مسئله حاد آلودگی محیط زیست را دارد از محاسن استفاده از این نوع مواد افزودنی می باشد.
- در شرایط بارگذاری و ترافیک یکسان، ضخامت آسفالت با استفاده از مواد افزودنی، نصف ضخامت با استفاده از‌ آسفالت معمولی مقایسه خواهد شد.
لازم به توضیح است با توجه به این که هنوز تجربه کافی جهت تهیه آسفالت های حاوی مواد افزودنی در دست نیست، لذا استفاده از بعضی مواد افزودنی خالی از ریسک نیست و لذا لازم است برابر مشخصات عمل کرده و قبل از استفاده در راهسازی آزمایشات لازم انجام گردد و پس از حصول اطمینان از نتایج آزمایشات و کیفیت آن، نسبت به استفاده از آنها اقدام و کنترل کیفی دقیق در حین اجرای عملیات آسفالت به عمل آید.

فیلر و نقش آن در آسفالت
مقدمه
- فیلر‌ (Filler) به مصالحی اتلاق می شود که از الک شماره 200 (076/0 میلی متر) عبور نموده و عاری از رس و یا مواد آلی باشد و یا به عبارتی فیلر به مصالح ریزدانه و نرمی اطلاق می شود که از آن جهت پر نمودن فضای خالی بین دانه ها و ایجاد پایداری در آسفالت استفاده شده و باید عاری از رس، مواد مضره و آلی باشد.
- جهت تهیه فیلر سنگ را در آسیاب پودر نموده، به طوری که دانه بندی مورد نظر تشکیل شود. سنگ آهکی، برای تهیه فیلر مناسب تر می باشد و لازم است فیلر حاصل از پودر سنگ آهکی را قبل از مصرف آزمایش نمود تا خواص شکفتگی یا متورم شدن در مقابل آب و رطوبت را نداشته باشد تا باعث اضمحلال و کاهش مقاومت آسفالت نگردد.
مشخصات فنی فیلر
- میزان درصد مصرف فیلر در مصالح آسفات بستگی به دانه بندی مصالح سنگی و درصد عبوری از الک شماره 200 دارد. هرچقدر درصد فضای خالی مصالح بیشتر و دانه بندی باز باشد لازم است جهت پر نمودن فضای خالی آن تا حد استاندارد قابل قبول از فیلر استفاده نمود. متوسط میزان مصرف فیلر در آسفالت 3 تا 7 درصد می باشد که اگر توسط پودر حاصل درمصالح تامین نگردد، باید از پودر سنگ برابر با مشخصات فنی لازم که به آن اشاره خواهد شد و یا با استفاده از سیمان پرتلند تامین گردد.
- دانه بندی فیلر برای استفاده در آسفالت های گرم طبق استاندارد های آیین نامه سازمان برنامه، استاندارد BCEOM, ASTM و انستیتو آسفالت به شرح جدول مندرج در زیر می باشد:
درصد عبوری
انستیتوآسفالت BCEOM ASTM سازمان برنامه اندازه سوراخ الک
100 - 100 100 الک شماره 30
(6/0 میلیمتر)
100-95 100 100-95 - الک شماره 50
(3/0 میلیمتر)
100-90 - - 100-90 الک شماره 100
(15/0 میلیمتر)
100-70 100-80 100-70 100-70 الک شماره 200
(075/0 میلیمتر)

- مشخصات حدود دانه بندی فیلر برابر استاندارد نشریه شماره 101 سازمان برنامه و بودجه به شرح زیر می باشد:
درصد وزنی رد شده از الک استاندارد اندازه سوراخ الک
100 الک شماره 30 (6/0 میلیمتر)
100-95 الک شماره 50 (3/0 میلیمتر)
100-70 الک شماره 200 (075/0 میلیمتر)
22-10 اندازه سایزدانه 055/0 میلیمتر
و بنابر آیین نامه لازم است فیلر از پودر سنگ، فیلر معدنی، سیمان، آهک شکفته شده و یا دیگر مواد معدنی به استثنای فیلر حاصل از سنگ های سیلیسی که کیفیت و مرغوبیت مورد نظر را دارد استفاده شود و همچنین ضروری است ضمن قرارگرفتن در محدوده استاندارد دانه بندی یاد شده عاری از خاک رس و مواد آلی باشد و چنان چه از آهک شکفته شده استفاده می شود نیاز است مقدار مصرف آن از 4 درصد تجاوز نماید.
- در کارخانه های آسفالت واحدی به نام فیلر گیر و یا غبارگیر Dust Collector وجود دارد که در انتهای قسمت دستگاه خشک کننده به صورت لوله قطوری واقع شده به طوری که از درون آن گازهای حاصل از احتراق دستگاه خشک کننده خارج می شود و این لوله به دستگاه مکنده مجهزی که توسط آن دود و گاز محتوی غبار خارج می شود وصل گردیده است. دود و گاز ابتدا به قسمت فوقانی غبارگیر که به صورت استوانه ای می باشد وارد شده و در آنجا شروع به چرخش نموده و به واسطه حرکت دروانی، ذرات گرد و غبار تحت تاثیر نیروی گریز از مرکز از گازهای گرم جدا و به قسمت تحتانی دستگاه که به شکل مخروط ناقص می باشد و از قاعده به قسمت فوقانی نصب گردیده هدایت می شوند. از آنجایی که عملیات غبارگیری صد در صد کامل نبوده، به طوری که ذرات ریز همچنان در گازهای احتراق باقیمانده و از طریق دودکش خارج می شوند، لذا میزان جمع نمودن گرد و غبلر بستگی به مجهز بودن دستگاه به سیستم شستشو و جدا کننده گرد و غبار از گازها دارد.
فیلر حاصل از گرد و غبار در قسمت تحتانی دستگاه جمع شده و از طریق لوله آن به مصالح گرمی که از مخازن گرم خارج شده اند اضافه تا ضمن تکمیل دانه بندی مصالح سنگی به دستگاه مخلوط کن برده می شود.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله 44   صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله دلایل گرم شدن زمین و پیامدهای زیست محیطی آن

اختصاصی از فی دوو دانلود مقاله دلایل گرم شدن زمین و پیامدهای زیست محیطی آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
دهه هشتاد به جهانیان نشان داد که محیط زیست بشر چنان دچار تخریب شده و رشد جمعیت و افزایش روزافزون قدرت تولید بشرآنچنان ابعادی به این تخریب داه است که قابلیت سکونت کره خاکی، مورد تهدید قرار گرفته و حیات افراد بشر به خظر افتاده است.
پژوهش‌هایی که در این دهه صورت گرفت و تغییرات عظیمی که در شرایط طبیعی کره زمین به وقوع پیوست، بیانگر آن بود که کره زمین در حال گرم شدن است.
گرم شدن کره زمین، به نوبه خود، خشکسالی و قحطی و کمبود آب را را به همراه آورده است. دیگر از زمستان‌های سرد و پربرف گذشته خبری نیست، تابستان‌ها، داغ و طولانی شده‌اند و میزان بارندگی سالیانه کاهش یافته است. این گرما به محصولات کشاورزی صدمه می‌زند و موجب کمبود آب مورد نیاز کشاورزی و آب آشامیدنی می‌شود. به علاوه افزایش درجه حرارت زمین، شرایط زیست بسیاری از گونه‌های حیوانی و گیاهی را به خطر انداخته است و تا کنون شمار زیادی از آنها از بین رفته‌اند. این افزایش، خطر آب شدن یخ‌های قطبی و کوه‌های یخی را نیز دربر دارد. اگر این امر واقع شود، سطح آب دریاها بالا خواهد رفت، در نتیجه بسیاری از شهرهای ساحلی و دلتاهای پست جهان به زیر آب خواهد رفت که از جمله آنها می‌توان شهر میامی در ایالت متحده آمریکا و دلتای بنگلادش را نام برد.
بی‌نظمی در گرم‌شدن جو
بیشترین تغییرات و پدیده‌های جوی، از این واقعیت نتیجه می‌شود که سطح زمین و جو که آن را دربرگرفته است، به صورت نامنظم گرم می‌شود. دلیل بی‌نظمی در گرم شدن جو این است که اولاً عواملی هستند که مقدار انرژی خورشیدی قابل جذب در سطح زمین را ناهمگن ساخته است. ثانیاً تفاوت‌های جنس زمین در میزان جذب تابشی خورشید موثر بوده و اختلاف عمده را بوجود می‌آورد.

مقدار انرژی خورشیدی
عوامل مختلفی در میزان انرژی دریافتی در سطح زمین دخالت دارند که عبارتند از:
1. به علت انحنای سطح کره زمین و انحراف محور زمین در گردش به دور خورشید، تابش خورشید با زوایای مختلف که به زمان و عرض‌های جغرافیایی مربوط می‌شود، به سطح زمین می‌رسد. هرچه ارتفاع خورشید بالاتر باشد، شدت انرژی خورشید روی سطح بیشتر است.
2. ضخامت لایه جو که تابشی از میان آن عبور می‌کند، در اثر تغییرات زاویه تابش متغیر است. وقتی انرژی خورشید از ارتفاع پایین‌تری از داخل لایه جو عبور می‌کند، مقدار بیشتری انرژی در تماس مولکول‌های هوا و ذرات معلق در جو قرار می‌گیرد.
3. مقدار ذرات و گرد و غبار موجود در هوا، با توجه به زمان و مکان تغییر می‌کند. مقدار گرد و غبار در وسط اقیانوس‌ها بسیار کمتر از میزان ان بر روی شهرهای صنعتی است. این ذرات در جذب، پخش و بازتاب تابش‌های خورشیدی که از میان آنها عبور می‌کند، موثر می‌باشد.
4. به ندرت می‌توان نقطه‌ای را در روی زمین نشان داد که زمان تابش آفتاب در آن تغییر نکند. علاوه بر ابری بودن آسمان به مدت طولانی که مانع رسیدن تابش به سطح زمین می‌شود، طول روز نیز در طی فصل‌ها بسیار متغیر است. بلندی روزهای تابستان تقریباً به دو برابر روزهای زمستان می‌رسد (که به عرض جغرافیایی محل مربوط است) و اثرات زیادی در مقدار انرژی که به هر محل می‌رسد، می‌گذارد.

ترکیب سطح زمین
دومین عامل اصلی جذب متفاوت و نامنظم انرژی خورشید توسط زمین، به علت اختلاف ترکیبات تشکیل‌دهنده سطح زمین است. حتی اگر انرژی خورشید در تمام سطح زمین به صورت مساوی و یکنواخت دریافت می‌شد، اختلاف زیادتر ترکیبات سطح زمین باعث جذب متفاوت مقادیر انرژی که بعداً هوا را گرم می‌کند، می‌گردید. اختلاف ترکیبات زمین، اهمیت بسیار زیادی در تعیین هوا و اقلیم منطقه دارد. قابل توجه‌ترین اختلاف، تفاوت بین زمین و دریاهاست. آب نسبت به زمین، گرما را بیشتر در خود نگه می‌دارد و همیشه نسبت به زمین با تاخیر زمانی گرما را از دست می‌دهد و لذا آب دریا در زمستان گرمتر از سطح زمین و در تابستان سردتر از سطح زمین می‌باشد.
آیا گرم شدن زمین در حال اتفاق افتادن است؟
چند گروه از دانشمندان آمریکا و انگلستان، مجموعه‌هایی از آمار مربوط به متوسط درجه حرارت کره زمین را از صد سال پیش تا کنون جمع‌آوری کرده‌اند. اگرچه متخصصین برخی از این ارقام را قبول ندارند، ولی روند کلی آن کاملاً روشن است. درجه حرارت متوسط کره زمین در سال‌های دهه نهم قرن 19، حدود 5/14 درجه سانتیگراد بوده و در دهه 80 قرن بیستم، به 2/15 درجه صعود کرده است. میزان درجه حرارت بین سالهای 1940-1970 یکنواخت بوده، اما افزایش شدید آن در خلال دهه 80، چیزی بیش از جبران این آرامش چندساله بوده است. همانطور که متذکر شدیم، 5 سال از گرمترین سال‌های قرن گذشته، در این دهه بوده است.
افزایش محدودی که تا کنون در گرمای زمین پیش آمده است، برای دانشمندان اهمیت دارد، اما برای اجتماع، چندان خطرناک نیست. بین سال‌های 2030-2050 متوسط درجه حرارت زمین ممکن است 5/1-5/4 درجه سانتیگراد (3-8 درجه فارنهایت) بیش از متوسط حرارت در دهه‌های اخیر و یا بیش از گرمای متوسط زمین در دو میلیون سال گذشته باشد که این امر به معنای گرم شدن کره زمین با سرعتی مطابق 5-10 برابر سرعتی است که در خلال قرن گذشته داشته است.

اگر فوران حرارت کره زمین که در حدود سال 1970 شروع شده، ادامه یابد، خشکسالی، امواج گرما و سایر پدیده‌های غیرعادی جوی ممکن است تا اواخر دهه نود آنقدر افزایش یابند که دیگر حتی اشخاص غیرمتخصص هم دریابند که آب و هوا در حال تغییر است.
دانشمندان معتقدند سرعت تغییر آب و هوا بر روی تغییرپذیری طبیعی آب و هوای کره زمین را، بزودی تحت الشعاع خود خواهد ساخت، در واقع می‌توان این تغییر را با جنگ هسته‌ای مقایسه کرد، زیرا تغییر آب و هوا هم مانند جنگ هسته‌ای می‌تواند باعث ازهم گسیختگی زنجیره وسیعی از نظام‌های انسانی و طبیعی شود. وقتی هوا به سرعت گرم شود، تمام کارها از جمله کارهای آبیاری، طرح‌های اسکان و تولید مواد غذایی به شکل مصیبت‌باری صدمه خواهد دید.

عوامل موثر در گرم شدن کره زمین
در واقع، گرم شدن کره زمین عبارت از «روزی است که در طی آن میانگین دمای هوای نزدیک سطح زمین، در اثر فعالیت‌های انسانی و یا به طور طبیعی افزایش می‌یابد.» تشعشعات خورشیدی که به زمین می‌رسند، از طول موج‌های مختلفی تشکیل یافته و هر دامنه‌ای از طول موجها یک مقدار مشخصی از حرارت را به زمین منتقل می‌نمایند.

میزان گرم شدن هوای نزدیک سطح زمین در اثر تابش تشعشعات خورشید تحت تاثیر 4 عامل اصلی زیر تعیین می‌گردد:
1. میزان تشعشعات خورشیدی که زمین از خورشید دریافت می‌کند.
2. میزان تشعشعاتی که از زمین به فضا بازتابش می‌شود.
3. حبس و نگهداری حرارت بوسیله جو زمین.
4. تبخیر و تراکم بخار آب در جو زمین.
نوری که از خورشید به زمین می‌رسد، باعث گرم شدن کره زمین و جو آن می‌گردد. نظام جوی زمین به گونه‌ای است که مقدار زیادی از تشعشعات خورشیدی وارد شده به زمین به صورت امواج با طول موج بلند، مجدداً به فضا بازتابش می‌شود. بخار آب موجود در جو زمین به همراه گازهایی نظی دی‌اکسیدکربن و متان باعث گرم شدن جو زمین می‌گردند، زیرا این گارها امواج حرارتی بازتابش شده از سطح زمین را جذب نموده و مجدداً در محیط اطراف پخش می‌نماید.
به دام افتادن و حبس حرارت در جو زمین توسط این گازها تا حدودی شبیه به حبس گرما در یک گلخانه می‌باشد. از این رو چنین پدیده‌ای به نام اثر گلخانه‌ای شناخته می‌شود.

اثر گلخانه‌ای
احتمالات زیادی برای مشکلی به نام (اثر گلخانه‌ای) وجود دارد. این پدیده مستلزم افزایش غلظت کربن دی اکسید (CO2) در اتمسفر می‌باشد. افزایش کربن دی‌اکسید در اثر فعالیت‌های انسانی موجب تغییرات آب و هوایی می‌شود. به عبارتی درجه حرارت سطح زمین را تحت اثر قرار می‌دهد. کربن دی‌اکسید یک آلوده‌کننده هوا به شمار نمی‌آید، زیرا CO2 به طور طبیعی از اجزاء تشکیل دهنده هوا می‌باشد.
کربن دی‌اکسید در اثر فعالیت گیاهان و جانوران وارد اتمسفر می‌گردد. در این چرخه کربن، گیاهان به وسیله عمل فتوسنتز از انرژی نورانی استفاده نموده و CO2 هوا را با آب واکنش داده، تولید کربوهیدارت و اکسیژن می‌نمایند. کربوهیدرات‌ها ترکیبات پیچیده‌ای از کربن، هیدروژن و اکسیژن، نظیر ساکاروز (شکر خوراکی)، نشاسته و سلولز می‌باشد. کربوهیدراتها در گیاهان ذخیره شده و اکسیژن در اتمسفر آزاد می‌گردد. گیاهان بوسیله تجزیه طبیعی، سوختن و یا مصرف توسط جانوران، اکسیده؛ اکسیژن از هوا جذب و CO2 به اتمسفر بازمی‌گرداند.
کربوهیدرات + O2 → CO2 + H2O
این توضیحات نشان‌دهنده چرخه کربن در طبیعت است که در صورتی که توسط فعالیت‌های انسان به هم نخورده، باعث ثابت ماندن مقدار CO2 در اتمسفر می‌شود.
انسان با قطع درختان با عث کاهش گیاهان و با سوزاندن سوخت‌های فسیلی و همچنین با تبدیل سنگ آهک به سیمان، موجب به هم زدن چرخه کربن می‌شود که این فعالیت، اول موجب کاهش توانای طبیعت در از بین بردن CO2 می‌شود و موارد بعدی، مقدار CO2 را در اتمسفر افزایش می‌دهد. یادآوری می‌شود که در اثر سوختن مواد کربن‌دار، CO2 ایجاد می‌شود.
تغییرات دوره‌ای در اثر کاهش سالیانه CO2 از طریق فتوسنتز در طی فصول به وجود می‌آید. اثر گلخانه‌ای، نتیجه تاثیر متقابل بین افزایش مقدار CO2 اتمسفر و تشعشعاتی که زمین را ترک می‌کنند، می‌باشد، بیشتر تشعشعات خورشیدی تابیده شده، شامل بسیاری از طول موج‌ها، به سطح زمین نمی‌رسند.
ازون در لایه استراتوسفر، بیشتر نور فرابنفش (با طول موج‌های کوتاهتر از مرئی) را عبور، و بخار آب اتمسفری، CO2 و نیز مقدار زیادی از نور مادون قرمز (طول موج‌های بلندتر از مرئی) تابیده شده را، که ما به صورت گرما بر روی پوست خود احساس می‌کنیم، جذب می‌کند. بنابراین، بیشترین مقدار نورهایی که به سطح زمین می‌رسند، دوباره به فضا منعکس می‌شود. بیشتر 3/2 باقیمانده، توسط موادی مثل صخره‌ها، سیمان و غیره جذب می‌شود. این نور جذب شده به شکل تشعشعات مادون قرمز با طول موج بلند یا گرما (وقتی که زمین سرد می‌شود) منتشر می‌شود.
نور با این طول موج‌های بلند توسط CO2 اتمسفر جذب و موجب گرم‌شدن و آزادشدن گرما و در نتیجه افزایش دمای اتمسفر می‌گردد. CO2 به طور موثر به عنوان یک صافی یک طرفه عمل می‌کند، به نور مرئی اجازه ورود از یک جهت، اما از عبور نورهایی با طول موج بلند در جهت مخالف جلوگیری می‌نماید.
بخار آب اتمسفری نیز به عنوان یک صافی مشابه CO2 عمل می‌کند، اما غلظت آب به طور قابل ملاحظه‌ای در اثر فعالیت انسان تغییر نمی‌نماید. بنابراین سهم آن در دمای اتمسفر ثابت می‌ماند.
به طور صافی عمل نمودن یک طرفه CO2، منجر به افزایش دمای اتمسفر و زمین می‌شود و این به علت اثر گلخانه‌ای است. زمانی تصور می‌شد که دمای زیاد درون گلخانه در اثر صافی عمل نمودن یک طرفه شیشه است، اما امروزه دریافته‌اند که درون یک گلخانه، عامل اصلی جلوگیری از سردشدن، همان همرفتی (انتقال جریان هوا به طرف بالا یا پایین در اثر حرارت) است.
محاسبات اخیر تاثیرات همرفت، رطوبت و ابری بودن، احتمال افزایش حدوداً 0/8-2/9oc را برای دو برابرشدن CO2 فراهم می‌کنند. دانستن این موضوع مهم است که اثر گلخانه‌ای پدیده‌ای کاملاً طبیعی بوده و میلیون‌ها سال است که در جو زمین اتفاق می‌افتد.

این پدیده نقش حیاتی را در تعادل کره زمین به عهده دارد و بطوری که در اثر این پدیده، میانگین دمای کره زمین برابر 15oc و در صورت فقدان گاز دی‌اکسیدکربن به عنوان عامل اصلی اثر گلخانه‌ای، میانگین دمای سطح کره زمین به -18oc کاهش می‌یافت. بخار آب، دی‌اکسیدکربن، متان، اکسیدهای نیتروژن، کلروفلوئوروکربن‌ها و ازن گازهایی هستند که امواج حرارتی برگشتی از سطح زمین را که دارای طول موج بلند حرارتی می‌باشند، جذب کرده و مجدداً آن را به محیط پس می‌دهند.
جدول زیر افزایش سالیانه گازهای گلخانه‌ای را در سالهای اخیر و سهم نسبی آنها را (درصد) در اثر گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسان نشان می‌دهد.

نام گاز سهم نسبی (درصد) نرخ رشد سالانه (درصد)
کلروفلوروکربن‌ها (CFCs) 25-15 5
متان (CH4) 20-12 1
ازن (O3) «تروپوسفد» 8 5/0
اکسید نیتروژن (N2o) 5 2/0
مجموع 50-40 ---
دی اکسید کربن (CO2) 60-50 5/0-3/0

گازهای گلخانه‌ای و تولید و انتشار آن به جو زمین
دی اکسید کربن (CO2)
گاز دی اکسید کربن بیشترین توجه را در ارتباط با افزایش میانگین دمای کره زمین به خود جلب کرده است.

دی‌اکسید کربن و نقش آن در اثر گلخانه‌ای
50-60% اثر گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی به این گاز مربوط می‌شود. به منظور ارزیابی تغییرات اخیر این گاز در اتمسفر زمین، نیاز به داشتن اطلاعاتی از حیات گذشته زمین الزامی است. مطالعه حباب‌های هوای حبس شده در کریستال‌های یخی قطب جنوب نشان می‌دهد که غلظت دی‌اکسید کربن موجود در جو زمین، از حدود 160000 سال قبل از انقلاب صنعتی، تقریباً از 200 تا 300 قسمت در میلیون در تغییر بوده است. بیشترین غلظت دی‌اکسیدکربن در جو زمین غیر از زمان حاضر در فاصله بین دو یخبندان، یعنی حدود 125 هزارسال پیش حادث شده است. نوسانات غلظت دی‌اکسیدکربن در جو زمین در ادوار گذشته زمین‌شناسی که نمونه‌هایی از حباب‌های هوای حبس شده در عمق 2038 متری یخ‌های قطبی در ایستگاه تحقیقاتی Vostoc قطب جنوب برداشته شده است.

نوسانات غلظت دی‌اکسید کربن در جو زمین

در سال 1958 ایستگاه تحقیقاتی و اندازه‌گیری ماونالوآ در هاوایی شروع بکار نمود و در همان سال، غلظت دی‌اکسیدکربن در جو زمین توسط این ایستگاه 315 قسمت در میلیون تعیین گردید. در حال حاضر، غلظت دی‌اکسیدکربن در جو زمین بیش از 350 قسمت در میلیون می‌باشد که نشان‌دهنده افزایش 10درصدی غلظت این گاز در عرض 40 سال گذشته است. پیش‌بینی می‌شود که غلظت دی‌اکسیدکربن در جو تا سال 2050 میلادی به 450 میلیون قسمت در میلیون افزایش یابد که معادل 5/1برابر غلظت این گاز در پیش از انقلاب صنعتی خواهد بود.

همبستگی مستقیم بین تولید و انتشار دی‌اکسیدکربن و افزایش غلظت آن در جو مشاهده می‌شود. جالب توجه است که میزان افزایش سالیانه انتشار دی‌اکسیدکربن بعد از انقلاب صنعتی تقریباً 3/4% است که ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی، جنگل‌زدایی و سایر فعالیت‌های انسانی می‌باشد که معادل 8 برابر میزان افزایش سالیانه غلظت دی‌اکسیدکربن (5/0%) در جو است.
با این توضیحات می‌توان اذعان داشت که اگر تمام دی‌اکسیدکربن تولید شده در اثر فعالیت‌های انسانی در جو باقی می‌ماند، غلظت این گاز در جو خیلی بیشتر از مقداری بود که امروزه شاهد آن هستیم. بنابراین بایستی چنین فرض کرد که در خشکی‌ها و دریاها، عوامل ناشناخته‌ای وجود دارند که با جذب دی‌اکسیدکربن از جو مانع افزایش بی‌رویه این گاز در جو می‌گردند. با این حال جذب و مصرف دی‌اکسیدکربن از جو زمین نسبتاً کمتر از میزان ورود آن به جو می‌باشد و ادامه چنین روندی سهم دی‌اکسیدکربن را در افزایش دمای کره زمین از طریق اثر گلخانه‌ای بیشتر خواهد کرد.

تاثیر افزایش دی‌اکسیدکربن در کشاورزی
• تاثیر بر روی فتوسنتز
دی‌اکسید کردن برای فتوسنتز حیاتی‌ است و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش غلظت CO2 باعث افزایش سرعت رشد گیاه می‌شود. البته در شرایط مناسب رشد با وجود نور، حرارت، مواد غذایی و رطوبت کافی، تولید مواد آلی افزایش می‌یابد. البته اختلافات عمده‌ای بین مکانیزم‌های فتوسنتزی گیاهان مختلف وجود دارد که این امر باعث تفاوت واکنش نسبت به CO2 می‌شود.
گونه‌هایی که مسیر فتوسنتزی C3 دارند (مثل گندم، برنج و سویا) نسبه به افزایش CO2 واکنش بیشتری نشان می‌دهند، زیرا افزایش CO2 باعث کاهش سرعت نوری در آنها می‌شود. البته گیاهان C4 (مثل سورگوم، نیشکر و ارزن)، واکنش کمتری نسبت به افزایش غلظت CO2 نشان می‌دهند.
از آنجاییکه این گیاهان از گیاهان زراعی منطقه حاره بوده و به طور وسیع در آفریقا رشد می‌کنند، بنابراین تصور می‌شود که ضریب افزایش CO2 برای مناطق کشاورزی معتدله و حاره‌ای مرطوب بیشتر از مناطق حاره‌ای نیمه‌خشک باشد. بنابراین دیگر اثر تغییر اقلیم بر کشاورزی برخی مناطق حاره‌ای نیمه‌خشک منفی باشد، ممکن است این اثر سوء بوسیله اثرات مثبت افزایش CO2 جبران نشود. همانطور که ممکن است در سایر مناطق نیز چنین وضعیتی پیش آید.
به طور کلی باید توجه داشت که اگرچه گیاهان C4 تنها در حدود 20% از تولید غذای جهان را به خود اختصاص می‌دهند، ولی ذرت به تنهایی 14% کل تولید و در حدود 75% کل تجارت دانه‌های خوراکی را به خود اختصاص داده است. ذرت، غله مهمی است که برای جبران سوء تغذیه مناطقی که احتمال قحطی در آنها وجود دارد، استفاده می‌شود و هرگونه کاهش عملکرد و در آن مقدار غذا در این مناطق را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

نمودار اثرات غلظت CO2 در گیاهان C4, C3
14 گونه از مضرترین علف‌های هرز خشکی، گیاهان C4 هستند که با گیاهان C3 رقابت می‌کنند. تفاوت گیاهان از نظر واکنش به افزایش CO2 ممکن است قدرت رقابت چنین علف‌های هرزی را کاهش دهد. در عوض، علف‌های هرز C3 موجود در گیاهان زراعی C4، خصوصاً در مناطق حاره، می‌توانند مشکلات بیشتری را به بار آورند، هرچند که نتیجه نهایی، بستگی به واکنش نسبی گیاه زراعی و علف‌های هرز نسبت به تغییر اقلیم دارد.
تعدادی از علف‌های چمنی مرتعی و جنگلی جهان، C4 هستند که مهمترین علف‌های مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری و نیز مناطق آسیای مرکزی و آمریکای شمالی را شامل می‌شوند. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که افزایش CO2 برای مراتع عمده جهان منفعت چندانی دربر داشته باشد. البته این امر بیشتر به اثرات موازی تغییر اقلیم بر عملکرد بالقوه این گیاهان بستگی دارد.
در مطالعات انجام شده در محیط‌های تحت کنترل که درجه حرارت، مواد غذای ورطوبت در حد مطلوب بوده‌اند، با دوبرابر کردن غلظت CO2 هوا، عملکرد غلات C3 مانند گندم، جو، برنج و آفتابگردان به طور متوسط، 36% افزایش یافته است. در خصوص اثر افزایش CO2بر تغییرات احتمالی در کیفیت عملکرد، احتمالاً مقدار ازت گیاهان کاهش یافته و برعکس، مقدار کربن افزایش خواهد یافت. این امر منجر به کاهش میزان پروتئین و نیز کاهش ارزش مواد غذایی گیاهان برای انسان و حیوانات اهلی خواهد شد.
• اثر ضدتعرقی CO2 (بهبود کارایی مصرف آب)
آنچه اهمیت دارد، اثر افزایش CO2 بر بسته شدن روزنه‌هاست. این وضعیت باعث کاهش نیاز آبی گیاه از طریق کاهش تعرق (در واحد سطح برگ) و بهبود آنچه که اصطلاحاً کارایی مصرف آب گفته می‌شود (نسبت بیوماس گیاه زراعی به آب مصرف شده در اثر تبخیر و تعرق) خواهد شد.

دوبرابر شدن غلظت CO2 هوا، باعث می‌شود که اندازه روزنه گیاهان C3 و C4، حدود 40%؛ کاهش یابد و در نتیجه تعرق در حدود 23-46% کمتر می‌شود. این امر می‌تواند در محیط‌هایی مانند مناطق خشک، که رطوبت عامل محدودکننده رشد است، برای گیاه مضر باشد. البته این اثر ابهاماتی را به دنبال دارد، به عنوان مثال در اثر افزایش CO2، سطح برگ گیاه باید چقدر افزایش یابد تا بتواند کاهش تعرق به ازای واحد سطح برگ را جبران کند.
بنابراین علی‌رغم وجود شواهدی که همگی حاکی از آن هستند که افزایش CO2 کاملاً مفید بوده است، اثرات سوئی که به طور غیرمستقیم با افزایش CO2 ایجاد می‌شوند نیز با اثر سایر عوامل تعدیل می‌شوند و هنوز نمی‌توان نظر قطعی در مورد اثرات مثبت یا منفی افزایش غلظت CO2 بیان داشت.

متان (CH4)
تا سال 1991، غلظت گاز متان در جو زمین، به میزان تقریبی 1% در سال روند رو به تزایدی داشت، ولی به دلایل ناشناخته‌ای، افزایش سالیانه انتشار این گاز به جو زمین از سال 1992 متوقف گردید. به نظر کارشناسان مختلف، کنترل نشت این گاز در سیستم گاز طبیعی روسیه یکی از دلایل این توقف می‌باشد.
بر اساس بررسی‌های انجام گرفته، سهم گاز متان در اثر گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی حدود 20-12% می‌باشد. منابع تولید و مصرف این گاز نیز مانند دی‌اکسیدکربن هنوز به خوبی مشخص نشده‌اند. فعالیت موریانه‌های چوبخوار و فساد مواد آلی در باتلاق‌های فقیر از اکسیژن عوامل طبیعی و اصلی انتشار گاز متان به جو هستند و تولید ذغال، گاز طبیعی و فعالیت‌های کشاورزی (گاوداری و زراعت برنج) از عوامل ناشی از فعالیت‌های انسانی تولید این گاز محسوب می‌شوند.

کلروفلوئوروکربن‌ها (CFCS)
کلروفلوروکربن‌ها ترکیبات فوق‌العاده پایداری هستند که در قوطی‌های اسپری به عنوان پیشرانه و در سیستم‌های تبرید و تهویه در واحد خنک‌کننده دستگاه‌ها بکار برده می‌شوند. نرخ رشد سالیانه غلظت CFCها در جو زمین تقریباً 4% است و تخمین زده می‌شود که 25-15% اثر گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی به CFCهای موجود در جو زمین مربوط می‌شود.
CFCها در بالابردن میانگین دمای کره زمین از توانایی زیادی برخوردار هستند، زیرا یک مولکول CFC هزاران بار بیشتر از یک مولکول دی‌اکسیدکربن قادر به جذب پرتوهای مادون قرمز بازتابش شده از زمین می‌باشد. از این گذشته چون CFCها از پایداری زیادی برخوردار هستند،‌ لذا مدت زیادی را در جو باقی می‌مانند و حتی اگر تولید و مصرف این ترکیبات به شدت کاهش یافته یا کاملاً ممنوع شود، غلظت آنها در جو زمین تا سالیان متمادی کاهش چندانی نخواهد یافت.
اکسید نیتروژن (N2O)
غلظت اکسید نیتروژن نیز در دهه‌های اخیر در جو زمین افزایش یافته است و احتمالاً 5% اثر گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی به این گاز مربوط می‌شود. استفاده از کودهای شیمیایی و سوزاندن سوخت‌های فسیلی، عامل اصلی این افزایش غلظت محسوب می‌شود، لذا کاهش مصرف این مواد باعث کاهش انتشار این گاز به جو زمین خواهد شد. با این حال این گاز، پایداری زیادی داشته، حتی در صورت کاهش و یا توقف رهاسازی این گاز افزایش غلظت آن در جو زمین حداقل چندین دهه تداوم خواهد داشت.

بررسی اجمالی گازهای گلخانه‌ای همراه با روند افزایشی آنها

پیامدها و اثرات زیست‌محیطی گرم شدن
• تاثیر بر کشاورزی و کاربری زمین
تا سال 1991 شش مطالعه موردی و ملی (در کانادا، ایسلند، فنلاند، روسیه، ژاپن و ایالات متحده) در خصوص اثرات احتمالی تغیر اقلیم بر تولیدات کشاورزی صورت گرفته است. این مطالعات بر مبنای نتایج حاصل از آزمایش‌های انجام شده در خصوص واکنش عملکرد به تغییر اقلیم و اثراتی که تغییر اقلیم بر تولید به جا می‌گذارد، صورت گرفته است. بطور کلی تصور می‌شود که گرم شدن، باعث کاهش عملکرد و نیز خشک‌ترشدن مناطق عمده غله‌خیز فعلی خواهد شد.
تغییر درجه حرارت (چه سطح بارندگی ثابت بماند و چه تغییر نکند) بر رطوبت قابل دسترس گیاه تاثیر خواهد گذاشت. تاثیر این پدیده در ابتدای فصل رشد کم است، ولی در اواسط ژوئیه، رطوبت خاک به نحو چشمگیری کاهش خواهد یافت که این امر اساساً به معنی افزایش نیاز آبی برخی محصولات زراعی است.
تغییرات احتمالی بحران‌های اقلیمی، مانند دامنه فراوانی خشکی‌ها، طوفان‌ها، امواج حرارتی و یخبندان‌های شدید از مهمترین عوامل موثر بر کشاورزی می‌باشند. برخی از مدل‌های شبیه‌سازی پیشرفته، حاکی از آن است که گرمایش اقلیم، شدت طوفان‌ها و گردبادها را افزایش می‌دهد. این امر برای کشاورزی در عرض‌های جغرافیای پایین و خصوصاً مناطق ساحلی حائز اهمیت است.
به طور کلی، حتی اگر حداقل و حداکثر دما نیز تعییر نکند، تغییر متوسط درجه حرارت ماهانه، ممکن است وقوع روزهای سرد و گرم را به مقدار زیادی تغییر دهد. برای درک بهتر این موضوع، باید بدانیم که تحت شرایط دوبرابرشدن CO2 تعداد روزهایی که درجه حرارت در آتلانتا و جورجیا (آمریکا) به زیر صفر می‌رسد، از 39 روز به 20 روز کاهش می‌یابد. در حالی که تعداد روزهایی که درجه حرارت به بالاتر از 90oF (32oC) می‌رسد از 17 روز به 53 روز افزایش خواهد یافت. بنابراین احتمالاً فراوانی و وسعت مناطقی که محصولات کشاورزی آنها در اثر تنش گرما از بین می‌رود، به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش خواهد یافت.
اثر تغییرات اقلیمی کره زمین بر روی تولیدات غذایی، محدود به گیاهان زراعی نمی‌شود. تغییرات اقلیمی، دارای نتایج بارزی بر تولید شیر، گوشت و پشم خواهد داشت. این امر عمدتاً از طریق اثر بر تولید مراتع و گراسها حاصل خواهد شد. انتظار می‌‌رود که اثرات مستقیم تغییرات اقلیمی کره زمین بر روی خود دام‌ها زیاد نباشد. چمنزارها و مراتع تشکیل یک رشته پیوسته را می‌دهد. در یک طرف آن چراگاه‌های وسیعی وجود دارند که پوشش گیاهی اولیه آنها تغییر داده شده و به جای آن چمنزارها بوسیله چرای منظم و یا قطع منظم، کوددهی و کاربرد علف‌کش‌ها حفظ شده‌اند.
این تعریف دربرگیرنده چمنزارهای تحت مدیریت شدید نیز می‌باشد. در طرف دیگر، رشته پیوسته مراتع وجود دارند. مرتع در مناطقی واقع می‌شوند که اقلیم و یا عوامل خاکی آن‌قدر محدودکننده هستند که گیاهان با تولید بالا قادر به رشد و زیستن در آن نیستند. مراتع و چراگاه‌های اصلاح شده دارای دو هدف کلی هستند:
1. پیش‌بینی اثر ترکیب اتمسفر و تغییر اقلیم بر تولید علوفه و متعاقباً اثر آن بر تولیدات دامی.
2. پیش‌بینی اثرات پس‌خوری بر سیستم اتمسفر ـ اقلیم، پس‌خورهایی که ناشی از تغییر مدیریت می‌باشند و بوسیله تغییر ترکیب اتمسفر و تغییر اقلیم تحریک می‌شوند.

• تاثیر بر روی جمعیت آفات
یکی از اولین اثرات قابل توجه تغییر اقلیم کره زمین، ممکن است تغییر در پویایی جمعیت و موقعیت آفات گیاهان زراعی باشد. این موضوع نه تنها می‌تواند ناشی از اثرات مستقیم آن بر توزیع و فراوانی جمعیت آفات باشد، بلکه ممکن است از طریق تاثیر بر گیاهان میزبان و رقبا و دشمنان طبیعی آنها نیز حادث شود. (اثرات غیرمستقیم)

- اثرات مستقیم اقلیم بر جمعیت
در اینجا اثرتت مستقیم درجه حرارت و رطوبت در حال تغییر، روی بقاء، نمو و زادآوری حشرات مورد بررسی قرار می‌گیرد و رطوبت و درجه حرارت، دو عامل اقلیمی موثر بر فیزیولوژی حشرات می‌باشند که اثرات آنها اکثراً به صورت متقابل بوده و لذا می‌توان آنها را به راحتی با هم بررسی کرد.
حشرات ذاتاً به محیط اطراف وابسته هستند و فرآیندهای فیزیولوژیکی آنها تحت تاثیر درجه حرارت محیط قرار می‌گیرد. به طور کلی محدوده حرارتی خاصی وجود دارد که حشره می‌تواند به بقای خود ادامه دهد. دامنه فوقانی درجه حرارت که مرگ در آن حادث می‌شود، به گونه حشره، طول دوره‌ای که حشره در معرض آن قرار دارد و اثرات متقابل آن با عوامل دیگر بخصوص رطوبت نسبی بستگی دارد.
برای بسیاری از گونه‌ها، درجه حرارت کشنده برای یک مدت زمان کوتاه، بین 40-45oc است. البته اگر حشره برای مدت طولانی‌تری در معرض درجه حرارت‌های کمی کمتر از این درجه حرارت قرار بگیرد، ممکن است باعث توقف تغذیه و نمو و نهایتاً مرگ حشره شود. در رطوبت نسبی کم، حشرات نسبتاً کم، حشرات نسبتاً بزرگ ممکن است از طریق تبخیر خود را خنک کنند و این موضوع باعث می‌شود که بتوانند در درجه حرارت‌های زیادتر برای مدت کوتاهی ادامه حیات دهند. درجه حرارت‌های پایین کشنده در حشرات مختلف به مقدار زیادی متفاوت است. بسیاری از گونه‌ها در محیط‌های خشک در حرارت‌های بالای نقطه انجماد به سرعت از بین می‌روند و دلیل آن احتمالاً تغییر در فرآیندهای طبیعی متابولیکی آنها است که باعث تولید مواد سمی می‌شود. همچنین بعضی گونه‌ها ممکن است برای مدت زمان قابل توجهی در درجه حرارت پایین زنده بمانند، ولی نهایتاً از گرسنگی تلف می‌شوند.
در مورد نمو حشرات و آفات تحت تاثیر درجه حرارت می‌توان گفت که تعداد روزهای مورد نیاز برای تکمیل نمو حشره، به منحنی میزان وابستگی حرارتی حشره و رژیم حرارتی بستگی دارد. همانطوریکه می‌دانیم درجه حرارت‌هایی وجود دارد که هیچگونه نموی در آنها صورت نمی‌گیرد. بالاتر از این آستانه سرعت نمو به تدریج زیاد شده و پس از آن در دامنه‌ای از درجه حرارت سرعت نمو به صورت خطی افزایش یافته و به مقدار حداکثر یا مطلوب خود می‌رسد. افزایش بعدی درجه حرارت منجر به کاهش سریع سرعت نمو و نزدیکی آن به حد کشنده بالایی می‌شود. حد بهینه حرارتی برای سرعت نمو حشرات معمولاً در محدوده 22-38oc می‌باشد که دامنه پایین آن 12-22oc کمتر از حد مطلوب است.
رطوبت هوا نیز می‌تواند سرعت رشد بسیاری از گونه‌های حشرات را تحت تاثیر قرار دهد. شرایط مطلوب برای بسیاری از حشرات بین 60-80% رطوبت نسبی است. در بسیاری از گونه‌های حشرات، با کاهش رطوبت نسبی به مدت زمان نمو به تدریج افزایش می‌یابد و این موضوع ممکن است با ایجاد درجه حرارت مطلوبی کمتر از آن مقداری که در رطوبت‌های نسبی بالا حادث می‌شود، توام گردد.
درجه حرارت بر روی تولید مثل حشرات هم تاثیر می‌گذارد. این عامل به طور قابل ملاحظه‌ای تعداد تخم‌های حشره و الگوی تخم‌گذاری حشارت بالغ را تحت تاثیر قرار دهد. اولاً درجه حرارت، از طریق اثرات قبلی آن بر رشد اولیه یک گونه می‌تواند اندازه و وزن حشرات بالغ را تحت تاثیر قرار دهد.
در حشرات ماده، بین وزن بدن، تعداد تخمک‌ها و وزن تخم‌ها رابطه نزدیکی وجود دارد. ثانیاً درجه حرارت در طول مرحله تولید مثل حشرات بالغ می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای در باروری حشرات موثر واقع شود. در حقیقت تولید مثل حشره، سریعتر از بیشتر فعالیت‌های فیزیولوژیکی، تحت تاثیر سوء درجه حرارت‌های سخت قرار می‌گیرد.
دیگر اثرات مستقیم درجه حرارت بر روی حرکت حشرات (به کمک عامل باد) و توزیع و فراوانی جمعیت آفات است.
- اثرات غیرمستقیم اقلیم بر جمعیت آفات
این اثرات شامل اثراتی است که تغییر اقلیم بر گیاه میزبان، بر روی دشمنان طبیعی آفات و بر روی رقابت بین گونه‌ای می‌گذارد.
• اثرات تغییر اقلیم بر گیاه میزبان
اثرات افزایش CO2 بر تولید گیاهان زراعی مثبت خواهد بود، چون گیاهان سه کربنه و چهارکربنه از طریق افزایش کارایی مصرف آن، به افزایش CO2 واکنش نشان می‌دهند. علاوه بر آن، در گیاهان سه کربنه در شرایط افزایش CO2 سرعت فتوسنتز افزایش می‌یابد، ولی مقدار ازت در برگ آنها کم می‌شود. تغییرات ذکر شده ممکن است باعث شود که حشرات برای تامین مقدار ازت مورد نیاز خود، مواد گیاهی بیشتری را مصرف کنند. این قبیل افزایش در مصرف، در حشراتی که از برگ تغذیه می‌کنند، مشاهده شده است. محققان مشاهده کرده‌اند که در شرایط آزمایشگاهی، لارو برخی از حشرات (لپیدوپترا) به دو طریق، به کاهش سطح ازت واکنش می‌دهند:
1. به صورت افزایش تغذیه
2. به شکل کاهش سرعت رشد.
بنابراین افزایش تولیدات گیاهی در اثر افزایش CO2 می‌توان با افزایش تغذیه حشرات از گیاهان متوازن شود.
اگر اقلیم خشک‌تر و گرمتر شود، دوره تنش خشکی اضافه می‌شود. این موضوع حتی با درنظرگرفتن بهبود کارایی مصرف آب، که ناشی از افزایش CO2 می‌باشد، نیز صادق است. به طور کلی گیاهانی که تحت تنش قرار دارند، رشد کمتری داشته و لذا به طغیان آفات بیشتر حساس هستند. رشد گیاهان تحت اثر سوء تنش رطوبت قرار می‌گیرند و لذا منجر به کمترشدن قابلیت دسترسی مواد برای حشره خواهد شد و این موضوع می‌توان جمعیت حشره را کاهش دهد. بافت برگ‌ها نیز ممکن است تغیر کند و افزایش ضخامت و مومی‌شدن سطح برگ می‌تواند درجه گوارایی یا قابلیت هضم آن را برای حشره کم کند. برگ گیاهان تحت تنش تغییر رنگ می‌دهد و این موضوع برای آفاتی که از طریق علامت‌های طیف نوری میزبان خود را پیدا می‌کنند، می‌تواند مسئله‌ساز باشد.
اثر دیگر آن بر روی فنولوژی گیاه میزبان است. بدین صورت که تغییر اقلیم بر سرعت نمو گیاه و زمان گل‌دهی و میوه‌دهی آن موثر است. برای اینکه حمله یک آفت به یک گیاه موفقیت‌آمیز باشد، غالباً باید زمان بحرانی رشد گیاه هماهنگ باشد، در نتیجه هر عاملی که این هماهنگی آفت و گیاه میزبان را تحت تاثیر قرار دهد، حائز اهمیت است. شرایط گرم‌شدن ممکن است منجر به بازشدن زودتر جوانه‌های گل در گیاهان دائمی مانند درختان میوه شود.
اگر مقدار نیاز حرارتی معین زودتر تامین شود، جوانه‌های گل زودتر باز می‌شوند. بازشدن سریعتر جوانه‌های گل می‌تواند رابطه بین آفت و گیاه میزبان را به طور موقت دچار اختلال کند. نمونه‌ای از چنین حالتی را می‌توان در سوسک گل سیب، یعنی گونه Anthonomus pomorum که تخم‌های خود را در غنچه‌های گل سیب می‌گذارد، مشاهده کرد. معمولاً لاروها بلافاصله پس از خرج از تخم، یک محفظه مسدود را از گلبرگ‌ها می‌سازند، در حالتی که بهار گرم باشد، درختان سیب زودتر گل داده و لذا گل‌ها از حد طبیعی مناسب برای ساخت محفظه توسط لاروها باز می‌شوند. این موضوع بدلیل این است که سوسک‌های بالغ کمتر تحت تاثیر گرم‌شدن قرار می‌گیرند و لذا تخم‌های خود را تنها کمی زودتر از حد معمول می‌گذارند که این زمان در ارتباط با مرحله نمو گیاه، نسبتاً دیر است.
• اثرات اقلیم بر دشمنان طبیعی آفات
نقش بیماری‌ها در کنترل طغیان آفات، کاملاً شناخته شده است. اثر تغییر اقلیم بر انواع بیماری‌ها متفاوت است. بسیاری از بیماری‌های ویروسی حشرات در شرایطی که در معرض نور خورشید و بویژه اشعه ماورای بنفش قرار گیرند، غیرفعال می‌شوند. ولی این بیماری‌ها کمتر تحت تاثیر درجه حرارت، رطوبت هوا، رطوبت خاک و مواد شیمیایی قرار می‌گیرند، در نتیجه اگر نور خورشید در حال افزایش باشد، احتمال شیوع بیماری‌های ویروسی کاهش می‌یابد، التبه اگر ابر زیاد باشد، ویروس‌ها ممکن است برای مدت طولانی‌تری فعال باقی بمانند و لذا حساسیت بیشتری به آفات وارد شود و آنها را بیشتر کنترل کند.
همانطوری که تغییر اقلیم به طور مستقیم بر پویایی جمعیت آفات موثر است، بر تعداد گونه‌های آفت نیز موثر می‌باشد. بنابراین رفتار دشمنان طبیعی و سرعت تخمگذاری تخت تاثیر درجه حرارت، رطوبت هوا و باد قرار می‌گیرد. افزایش درجه حرارت، سرعت نمو و تولید مثل را افزایش می‌دهد. به طور قطع، اگر دشمنان طبیعی به طور نسبی واکنش بیشتری در مقایسه با آفات نشان دهند، احتمال کنترل بیشتر آفات بوسیله آنها وجود دارد. اثرات متعادلی که حرارت بر شته‌ها و دشمنان طبیعی آنها دارد، حاکی از چگونگی اثر حرارت بر کنترل آفت به وسیله دشمنان طبیعی آنهاست. برای مثال در درجه حرارت‌های کمتر از 10oc، افزایش جمعیت شته نخودفرنگی (Acyrthisiphon pisum) بیش از آن مقداری است که بوسیله گونه Septempuntata coccinella قابل کنترل باشد. البته در درجه حرارت‌های بالاتر از حدود 11oc این دشمن طبیعی قادر است جمعیت شته را کاهش دهد.
حشرات پارازیت هم، اغلب در کنترل بیولوژیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند، ولی موارد متعددی وجود دارد که به علت عدم سازگاری اقلیمی با موفقیت روبرو نبوده‌اند. بنابراین اگر تغیر اقلیم، شرایط مساویی را برای پارازیت‌های بیرونی فراهم کند، در این صورت کنترل طبیعی آفت می‌تواند کاهش یابد. از طرف دیگر ممکن است تغییرات برای پارازیت شرایط مناسبی را بوجود آورد که در این صورت کنترل طبیعی بهتری صورت می‌گیرد.
رقابت بین گونه‌ای
یک گیاه خاص، معمولاً بوسیله مجموعه‌ای از گونه‌های آفات مورد حمله واقع می‌شود که این گونه های و فراوانی نسبی آنها اغلب در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت است. هرگونه از این آفات ممکن است در زمان‌های مختلف به گیاه حمله کند و آشیانه‌های اکولوژیک متفاوتی را تعریف نماید. البته در مواردی که دو یا چند گونه با هم از نظر زمانی و مکانی همپوشانی و تداخل داشته باشند، رقابت بین گونه‌ای حادث شده و این موضوع می‌توان اثرات زیادی بر پویایی رقابت گونه‌ها داشته باشد. به علاوه اثرات رقابت بین گونه‌ای می‌تواند در رابطه با شرایط آب و هوایی متفاوت باشد.
برای مثال تحقیقات انجام گرفته روی سوسک آرد (T.Castaneum, Triboliom confusum)، نشان می‌دهد که در شرایط کنترل شده آزمایشگاه و در شرایط نسبتاً گرم و مرطوب، گونه T.Castoneum موفقتر است، در حالیکه گونه T.Confusum در شرایط سردتر و خشک‌تر موفقیت بیشتری دارد. بدون تردید اثرات متقابل بین گونه‌ها در مجموعه خاصی از آفات می‌تواند در شرایط اقلیمی مختلف تغییر کند.

• اثرات تغییر اقلیم بر خاک
افزایش دمای کره زمین باعث زیادی در الگوی بارندگی، رطوبت خاک و سایر عوامل آب و هوای مرتبط با تولید محصولات کشاورزی خواهد شد. تحقیقات انجام شده با استفاده از مدل‌های جهانی جریان هوا در نیمکره شمالی نشان می‌دهد که در بعضی از نواحی کانادا و روسیه حاصلخیزی خاک‌ها افزایش یافته و میزان تولید محصولات کشاورزی بالا خواهد رفت. با این حال در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر از این مناطق به واسطه کاهش بارندگی‌های تابستانه و در نتیجه کاهش 20درصدی رطوبت خام، تولید محصولات کشاورزی کاهش خواهد یافت.
گرم شده کره زمین باعث ذوب شدن بیشتر پرمافروست (Permafrost) خواهد گردید. این خاک همیشه یخ بسته، که مناطق وسیعی را در کشورهای روسیه، کانادا و آلاسکا می‌پوشاند. به واسطه اقلیم سرد و کندی پدیده تجزیه، در سطح خود دارای لایه‌ای از مواد پوسیده گیاهی است که در طول تابستان کوتاه مدت منطقه تولید می‌شوند. ذوب شدت این خاک و تجزیه مواد گیاهی موجود در آن باعث افزایش رهاسازی گاز گلخانه‌ای متان در خاک این منطقه خواهد گردید.
• اثرات غلظت بالای CO2 بر حاصلخیزی، شرایط فیزیکی و باروری خاک
غلظت بالای CO2 اتمسفر، همانطور که قبلاً هم توضیح داده شد، سرعت رشد و کارایی مصرف آب گیاهان زراعی و پوشش گیاهی طبیعی را در صورتیکه سایر عوامل محدودکننده نباشد، افزایش خواهد داد. بالابودن درجه حرارت مطلوب رشد، بعضی از گیاهان تحت شرایط افزایش CO2، منجر به ایجاد اثرات عکس شده و برخی اثرات افزایش درجه حرارت از جمله ازدیاد تنفس گیاه در شب را خنثی خواهد کرد.
همانطوریکه در شکل زیر خلاصه شده است، افزایش تولید، معمولاً با بقایای گیاهی بیشتر، وزن ریشه بالاتر، تراوشات ریشه‌ای بیشتر، افزایش کلنی‌های میکوریزا و بالارفتن فعالیت در ایزوسفرها یا میکروارگانیزم‌های خاک از جمله تثبیت ازت به صورت همزیستی همراه خواهد بود. این امر نوعی اثر مثبت‌تر بر تامین نیتروژن برای گیاهان زارعی یا پوشش‌های طبیعی خواهد داشت. افزایش فعالیت ریشه‌ای و فعالیت‌های میکروبی در خاک باعث بالارفتن فشار جزئی CO2 در هوای خاک و همچنین افزایش فعالیت CO2 در آب خاک خواهد شد. این امر منجر به بالارفتن سرعت آزادسازی عناصر غذایی (K,Mg و عناصر میکرو) در اثر هوادیدگی مینرالهای خاک می‌شود، به طور مشابهی فعالیت بیشتر میکوریزا، باعث جذب بهتر ریشه فسفر خواهد شد. این اثرات با جذب بهتر عناصر غذایی بوسیله ریشه گیاهان زراعی که ناشی از تراکم بیشتر سیستم ریشه‌ای است که به نوبه خود معلول بالارفتن غلت CO2 هوا است، تشدید خواهد شد.
فعالیت بیشتر میکروبی منجر به افزایش میزان چرخش عناصر غذایی توسط ارگانیزم‌های خاک می‌شود. تولید بیشتر ریشه (در همان درجه حرارت) باعث بالارفتن محتوی مواد آلی خاک خواهد شد که این امر خود باعث سکون موقتی و چرخش مقدار بیشتر عناصر غذایی در خاک می‌شود. بالارفتن نسبت N/C در بقایای گیاهی تحت شرایط CO2 بالا، که توسط برخی از محققان گزارش شده است، ممکن است منجر به تجزیه کندتر و در نتیجه، برگشت آهسته‌تر عناصر غذایی از بقایای گیاهی خاک شود.
این امر زمان بیشتری را برای کرم‌های خاکی و موریانه‌ها به منظور مخلوط کردن خاک فراهم خواهد کرد. درجه حرارت بالاتر خاک اگرچه محتوای مواد آلی خاک را افزایش می‌دهد، ولی فعالیت‌های میکروبی را نیز تحریک می‌کند.

روابط کیفی بین افزایش تدریجی غلظت CO2

افزایش فعالیت‌های میکروبی به خاطر بالارفتن غلظت CO2 و درجه حرارت، تولید پلی‌ساکارید و سایر مواد تثبیت کننده خاک را افزایش می‌دهد. بالارفتن بقایای گیاهان زراعی، ماده خشک ریشه، چوب و مواد آلی در خاک، فعالیت ارگانیزم‌های درشت از جمله کرم‌های خاکی را افزایش داده و متعاقب آن میزان نفوذپذیری و تعداد مجاری خاک به علت افزایش منافذ بیولوژیک و ثابت بالا می‌رود. ثبات بالاتر و نفوذپذیری سریعتر، مقاومت خاک را در برابر فرسایش و در نتیجه، تلفات حاصلخیزی خاک افزایش خواهد داد. علاوه بر این، بالارفتن نسبت مجاری خاک، تلفات عناصر غذایی از طریق آبشویی در شرایط بارندگی زیاد را کاهش می‌دهد. این امر به علت بهبود قابلیت دسترسی عناصر غذایی خاک در اثر مخلوط شدن یکنواخت کود و عناصر غذایی می‌باشد. البته کودها و عناصر پخش شده در سطح خاک این وضعیت را ندارند، بلکه این عناصر در اثر رواناب و یا آبشویی ار دسترس خارج می‌شوند.
بروز این تغییرات مقاومت خاک را در برابر از هم پاشیدگی ساختمان، تلفات مواد غذایی در اثر متراکم شدن خاک، تغییر فصل و تغییرپذیری بارندگی را افزایش می‌دهد. همچنین خاک را در برابر ایجاد بعضی تغییرات نامطلوب در سرعت و جهت فرآیندهای تشکیل خاک مقاوم می‌کند.
اگر فشار جزئی CO2 در هوای خاک بالا برود و فشار جزئی CO2 به سطح خسارت‌زایی برای ریشه برسد، بخشی از مزایای افزایش CO2 تحقق نخواهد یافت. گیاهان زراعی رطوبت‌پسند مثل برنج یا کنف و پوشش گیاهی سازگار به زمین‌های مرطوب، مکانیزم‌های تبادل گازی مخصوص به خود را دارند و تحت تاثیر این مشکل قرار نخواهد گرفت. اثر مثبت CO2 بروی سرعت هوادیدگی و قابلیت دسترسی گیاه به عناصر غذایی خاک در خاکهایی صورت می‌گیرد که دارای مقدار مناسب و قابل توجهی کانی‌های قابل هوادیدگی باشد، ولی در خاک‌هایی که هوادیدگی قبلاً به صورت عمیق و شدید انجام شده است و یا در خاک‌های خیلی فقیر، فرِآیند هوادیدگی افزایش پیدا نخواهد کرد.

تحقیق در مورد بررسی تأثیر دو نوع برنامه گرم کردن منتخب 10 و 15 دقیقه ای بر غلظت اسید لاکتیک خون

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد بررسی تأثیر دو نوع برنامه گرم کردن منتخب 10 و 15 دقیقه ای بر غلظت اسید لاکتیک خون دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

ینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه21

فهرست مطالب

مقدمه

روش شناسی:

روش اجرای آزمون بروس:

روش اجرای گرم کردن :

نحوه ی کنترل تواتر قلب :

نحوه اندازه گیری غلظت اسید لاکتیک خون :

یافته ها :

بحث و نتیجه گیری :

چکیده

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر دو نوع برنامه گرم کردن منتخب 10 و 15 دقیقه ای بر غلظت اسید لاکتیک خون آزمودنی ها به دنبال یک فعالیت شدید بیشینه بود. به همین منظور، تعداد 252 نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه تهران از بین دانشجویان دانشکده مذکور با استفاده از آزمون بروس انتخاب و سپس به طور تصادفی به گروه 11 نفره تقسیم شدند. برنامه گرم کردن 10 دقیقه و گرم کردن 15 دقیقه ای بود. فعالیت شدید بیشینه نیز یک فعالیت شدید کوتاه مدت با نام آزمون کاتینگهام و فالکنر بود. تواتر قلبی و غلظت اسیدلاکتیک خون آزمودنی های دو گروه به وسیله دستگاه لاکتومتر دستی از انگشت اشاره دست و دستگاه پالس متر در سه مرحله استراحت، بعد از گرم کردن و بعد از فعالیت شدید بیشینه اندازه گیری و ثبت می شود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه های تحقیق از آمار توصیفی و استنباطی و آزمون تی استودنت گروه های همبسته و غیر همبسته استفاده گردید. (P-Value کمتر از 5%) تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد تفاوت معنی داری در غلظت اسید لاکتیک خون آزمودنی ها پس از دو برنامه گرم کردن مشاهده نشد (193/0 = P ) ، متعاقب یک فعالیت شدید بیشینه تفاوت معنی داری در غلظت اسید لاکتیک خون دو گروه مشاهده نشد، اما یک برنامه منتخب 10 دقیقه ای هم چنین یک برنامه گرم کردن 15 دقیقه ای باعث افزایش معنی داری در غلظت اسید لاکتیک متعاقب یک فعالیت شدید در مقایسه با پس از گرم کردن در آزمون های دو گروه مشاهده نشد (00/0 = p ) . دو برنامه گرم کردن 10 و 15 دقیقه ای باعث افزایش معنی دار تواتر قلبی آزمودنی ها نسبت به حالت استراحت شدند (00/0 = p ) ، تفاوتی بین تواتر قلبی دو گروه پس از گرم کردن و بعد از فعالیت شدید مشاهده نگردید. (83/0 = p و 146/0 = p)

کلید واژه : گرم کردن – اسید لاکتیک – فعالیت شدید بیشینه.

دانلود پاورپوینت طراحی اقلیم مناطق گرم

اختصاصی از فی دوو دانلود پاورپوینت طراحی اقلیم مناطق گرم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 پاورپوینت  طراحی اقلیم مناطق گرم در103 اسلاید و قابل ویرایش

مقدار آهن در مواد غذایی (بر حسب میلی گرم در 100 گرم)

اختصاصی از فی دوو مقدار آهن در مواد غذایی (بر حسب میلی گرم در 100 گرم) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله با عنوان مقدار آهن در مواد غذایی (بر حسب میلی گرم در 100 گرم) در فرمت ورد و شامل مطالب زیر می باشد:

پودرخالص کاکائو
سویا
جعفری
عدس
لوبیا سفید
شیره نی شکر
لپه
هلوخشک
جگر گوساله
موز خشک
قلب گاو
فندق
آرد چاو دار
بادام
اسفناج
نگیل
آرد سبوس دار
برگه زرد آلو
انجیر خشک
شکرخام
آلوخشک
کشمش
خیار
ذرت
زردچوبه
زرده تخم مرغ
قلوه گوسفند
جگر مرغ
نخود
گوشت گاو
شکلات سیاه
تخم مرغ
شوید
شکلات شیرین
شکر سرخ
گوشت گوسفند
زیتون سبز
خرما
گوشت بره
نام چاو دار
برنج سبوس دار
مارچوبه
چغندر
نخود فرنگی
کدوسفید
پیاز
موز
آناناس
نعنا
برنج پخته
اسفناج پونه
توت خشک