فصل اول: کلیات
1-1- مقدمه
افزایش جمعیت و استفاده بیش از حد از زمین باعث گردیده که امروز کمتر منطقه ای را در سطح زمین بتوان یافت که در معرض تخریب و فرسایش قرار نگرفته باشد اگر مهمترین عامل تشکیل خاک یا فرسایش طبیعی سنگ های مادر در بعد زمانی طولانی باشد لکن فرسایش بیش از حد باعث از بین رفتن خاکهای سطحی ودر نتیجه از بین رفتن پوشش گیاهی که زمینه ساز بسیاری از سیل های اخیر در اقصی نقاط دنیا از جمله ایران بوده است
البته تغییرات اقلیمی ناشی از گرم شدن جو زمین و پدیده های دیگر را نمی توان نادیده گرفت ولی نقش مهم فرسایش در بروز سیل به مراتب بیشتر از این عوامل است از طرفی دیگر توان تولید بیولوژیکی ناشی از تخریب سر زمین فرآیند گسترش پدیده بیابان زایی در مناطق خشک و نیمه خشک و نیمه مرطوب را تهدید می کند.
فر سایش عبارت است از جابه جایی مواد از نقطه ای به نقطه دیگر ،پس از تخریب سنگ یا خاک این مواد تو سط عوامل گوناگون مانند آب ،باد ،و برف حمل و بسته به میزان قدرت عامل حمل، انتقال و رسوب گذاری می نماید. تخریب سنگ و یا خاک به صورت فیزیکی یا مکانیکی ، شیمیایی و انحلالی صورت می گیرد. سه مرحله مهم فرسایش عبا رتند از :برداشت ،حمل ،رسوب می باشد که جهت انجام کارهای اجرایی شناسایی محل های برداشت از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
1-2- هدف مطالعه
بیابانزایی به معنی تخریب سرزمین در مناطق خشک و نیمه خشک ناشی از عوامل مختلف از جمله تغییرات آب وهوا و فعالیت های انسان است. فعالیت های مشتمل بر توسعه جامع سرزمین در این مناطق، در راستای توسعه پایدار، با هدف جلوگیری و یا کاهش تخریب سرزمین، احیای زمین های اراضی بیابانی می باشد را، بیابانزایی می گویند.
یکی از علل مهم پایین بودن میزان تولیدات زراعی و باغی درایران و دیگر نقاط جهان در مقایسه با استانداردهای جهانی کاهش مداوم حاصلخیزی خاک است. ایران در محدوده کمربند جهانی فرسایش آبی، در مناطقی با بارندگی 500-250 میلیمتر و کمربند جهانی فرسایش بادی با بارندگی کمتر از 250 میلیمتر قرار دارد. لذا در کشور با معضل هر دو نوع فرسایش آبی و بادی بطورجدی مواجه هستیم. بررسی ها و تحقیقات در این زمینه مبین این موضوع است که میزان فرسایش در سالهای اخیر افزایش چشمگیری داشته است که این روند نشان دهنده یک فاجعه عظیم در کشور مااست و مبارزه با آن نیاز به کوشش و فعالیت همه جانبه دارد و ارجح بر هر برنامه دیگر است.
تخریب سرزمین به معنی کاهش و یا از دست رفتن تولید بیولوژیکی یا اقتصادی در اراضی دیم، آبی، جنگل، مرتع و بوته زار در مناطق بیابانی ناشی از بهره برداری از سرزمین یا ترکیبی از فرآیندهای ناشی از فعالیت های انسانی و شیوه های مسکونی می باشد که فرسایش خاک ناشی از باد و آب، زوال خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، بیولوژیکی و یا اقتصادی خاک و نابودی دراز مدت پوشش گیاهی طبیعی مهمترین آنها می باشند. کاهش اثرات خشکسالی در بیابان زدایی در منطقه مورد مطالعه (دولاب- ابراهیم آباد) از طریق اقدام موثر در تمام سطوح به منظور کمک به دستاوردهای توسعه پایدار هدف کلی این مطالعه می باشددستیابی به این هدف شامل راهبردهای جامع دراز مدت است که باعث بهبود شرایط زندگی مردم بخصوص در سطح بهره برداران منطقه بینجامد. اندازه گیری فرسایش پذیری خاک منطقه و عوامل موثر برآن شناسایی مناطق بحرانی از نظر فرسایش بادی وآبی و نقاط برداشت و حمل رسوبات موجود در منطقه و تحلیل عوامل موثر در فرسایش منطقه (دولاب- ابراهیم آباد) یکی از عوامل دستیابی به اهداف فوق الذکر است.
1-3- موقعیت و خصوصیات منطقه
محدوده مطالعاتی دولاب- ابراهیم آباد با وسعتی حدود 12930 هکتار در غرب شهر یزد و جنوب شرقی شهرستان میبد قرار گرفته وموقعیت منطقه مورد مطالعه بر حسب طول و عرض جغرافیایی و بر حسب UTM به شرح ذیل می باشد فاصله مرکز محدوده تا مرکز استان(شهرستان یزد )75 کیلومتر می باشد از نظر تقسیمات حوزه های استان، قسمت کوچکی از حوزه بزرگ دشت یزد- اردکان می باشد.
جدول 1-1: مختصات جغرافیایی حوزه دولاب- ابراهیم آباد
طول شرقی
00 ْْ 54 تا ″37 ׳ 49 ْْْ53
عرض شمالی
.. ْ32 تا ″ 29 ׳ 52 ْ31
جدول1-2:مختصات جغرافیایی محدوده مطالعاتی بر اساس سیستم تصویر UTM
X
78500
75500
Y
354500
351500
جدول1-3: مشخصات زیرحوزه های محدوده مطالعاتی دولاب- ابراهیم آباد
نام حوزه
نام اختصاری
مساحت(Km2 )
محیط( Km )
دولاب
K1
302/35
104/30
خمسیان
K2
125/26
792/26
ابراهیم آباد
K3
384/166
356/90
کل حوزه
-
811/227
837/119
...
76 ص فایل Word
دانلود مقاله طرح جامع مدیریت احیای بیابان مطالعات فرسایش رسوب حوزه دولاب ابراهیم آباد