ایجاد هسته بتنی در اطراف پله ها و آسانسورها که معمولا در مرکز ساختمان قرار می گیرند یک رهیافت معمـاری بـرای جداسـاختن
این فضاها از فضاهای سرویس و حفاظت آنها در مقابل آتش سوزی می باشد. درتعداد زیادی از ساختمان های میان مرتبه و بلند مرتبـه
موجود، بدون توجه به تاثیرات سازه ای، این عناصر توسط آرشیتکت بکار گرفته شده اند. این هسته هـای مرکـزی علـی رغـم سـختی
وجذب انرژی بالا ی خود در زلزله معمولا از مقاومت و شکل پذیری مطلوب لازم بر خوردار نمی باشند به خـصوص آنکـه بازشـوهای
متعدد آنها را به دیوارهای برشی کوپله تبدیل ساخته، اهمیت جزئیات در شکل پذیری را افزایش می دهد. تقویت ایـن هـسته هـا در
بسیاری از موارد می تواند یک راهکار موثر در بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود تلقی گردد.
مقاله حاضر شرح مطالعات آسیبپذیری و مقاومسازی یک ساختمان اسکلت فولادی 14طبقه بـا هـسته بتنـی مرکـزی اسـت کـه در
سالهای 1350طراحی و در مرکز شهر تهران بنا گردیده است. نظر به اهمیت ساختمان بررسی ها آسـیب پـذیری در دو سـطح خطـر،
برای ترازهای عملکرد LSو IOانجام پذیرفته که نشان دهنده عدم کفایت لرزه ای هسته مرکزی برای ارضای سطوح عملکرد هـدف
می باشد.
بهسازی لرزه ای با بررسی رهیافت های ممکن با تمرکز بر روی تقویت برشی و افـزایش دور گیـری بـتن در هـسته مرکـزی انجـام
پذیرفته و جزییات اجرایی لازم ارائه گرد
بهسازی لرزه ای ساختمان 14طبقه اسکلت فولادی با هسته مرکزی بتنی مسلح