آیا تاکنون به شگفتیهایی که در اعماق فضا نهفته است فکر کرده اید؟
این کتاب شما را به سفری در آسمان می برد که از زمین شروع شده و در
در نهایت به منظومه شمسی و ستارگان ختم می شود. همه این چیزها را بدون آنکه نیازی به مسافرت در فضا داشته باشید، با مطالعه کردن این کتاب خواهید دانست. بدون اینکه متوجه باشید، هر روز با اصول متعدد علم نجوم سر و کار دارید. از هوایی که تنفس می کنید گرفته تا خورشیدی که باعث روشنایی روز می شود و جاذبه ای که شما را محکم بر روی زمین نگه می دارد. همه این پدیده های روزمره را می توان با ستارگان چشمک زنی که شب هنگام، در آسمان بالای سرتان، می درخشند، مرتبط دانست.
آزمایشهای جالب
هر جا که این نشانه را دیدید(پایین)، آزمایشی است در ارتباط با موضوع مربوطه که شما نیز به راحتی می توانید آن را انجام دهید. فقط کافی است از دستورالعملهای ساده آن پیروی کنید تا نتایج آن چشمانتان را به شگفتی های فضا بگشاید. شما ضمن مطالعه این کتاب در می یابید که چرا اجسام به سمت پایین سقوط می کنند و چه زمانی بهترین موقع برای دیدن باران شهاب سنگهاست.
مریخ
مریخ نزدیک ترین سیاره به زمین پس از سیاره ونوس است. این سیاره از نظر جو وطول دوره شبانه روز، شبیه ترین سیاره به زمین است. مریخ به سیاره قرمز مشهور است، زیرا آهن اکسید شده زیادی بر سطح آن وجود دارد که ظاهری قرمز رنگ به این سیاره می دهد.
رشته کوه آتشفشانی اولمپوس در مریخ بلندترین رشته کوه این سیاره است که به برابر مرتفع تر از قله اورست در زمین است.
در سال 1880 میلادی یک ستاره شناس آمریکایی، خط سیاه و عمیقی را بر روی مریخ مشاهده کرد. این ناحیه دره « مارینه » نام دارد که شبیه دره « گراندکانیون » در روی کره زمین است.
یافته های فعلی در مورد سیاره مریخ مربوط به اطلاعاتی است که کاوشگر وایکینگ به زمین ارسال کرده است. بر این اساس معلوم شد که سنگواره کوچکی بر روی یکی از صخره های مریخ وجود دارد. آیا این سنگواره دلیل وجود حیات بر مریخ است؟ یا قبلا زندگی بر سطح این سیاره وجود داشته است؟ ماموریت های فضایی آینده به این پرسش ها پاسخ خواهد داد.
دانشمندان علوم فضایی به شواهدی دست پیدا کرده اند که بر اساس آنها معلوم شده است مریخ در گذشته دارای آب و گرما بوده است. هر چند آنها نمی دانند مقدار آب و درجه گرما چه اندازه بوده است.
مریخ دو قمر کوچک به نام های « فوبوس » و « دیموس » در اطراف خود دارد. فوبوس 27 کیلومتر و دیموس 15 کیلومتر طول دارند. هر دو دارای مقداری شتاب جاذبه نیز هستند.
«نور در فضا»
نور سریع ترین چیزی است که در عالم حرکت می کند. سرعت نور به صورت دقیق 458/792 /299 متر در هر ثانیه است. نور به خط راست حرکت می کند و رنگ ها از طول موج های مختلف نور حاصل می شوند.
نور ستاره ها، از فاصله های بسیار و به وسیله گیرنده حساسی به نام CCD ثبت می شود. نور از راه رسیده به صورت بسته های کوچک پر انرژی به نام فوتون دریافت می شوند. تصویر ستاره نیز از این نور تشکیل می شود.
مغناطیس سیارات
مغناطیس نیرویی است که مواد آهنی و نیکل را جذب خود می کند. الکتریسیته نیز خاصیت مغناطیسی دارد. به اطراف محلی که نیروی مغناطیسی اثر می کند، میدان جاذبه مغناطیسی گفته می شود. اگر این نیروی جاذبه اطراف یک ستاره یا سیاره باشد، به این میدان « ماگنتوسفر» گفته می شود.
بیشتر سیارات منظومه شمسی مانند زمین ما، میدان مغناطیسی قوی در اطراف خود دارند. خاصیت مغناطیسی سیارات به دلیل وجود آهن مایع در مرکز سیاره و چرخشی سیاره به دور خود است. مقدار نیروی جاذبه مشتری 30 برابر قوی تر از نیروی جاذبه کره زمین است، زیرا مشتری بسیار بزرگ است و با سرعت زیادی به دور خود می چرخد. سیاره نپتون و اورانوس، جاذبه مغناطیسی غیر عادی دارند، زیرا چرخش این دو سیاره به دور خود با سایر سیارات منظومه شمسی متفاوت است.
جو سیارات
جو یا اتمسفر، مجموعه ای ای از گازهاست که به دلیل وجود جاذبه بر اطراف یک سیاره باقی می ماند. هر سیاره در منظومه شمسی دارای جو است، اما ترکیب گازهای تشکیل دهنده آنها با یکدیگر متفاوت است. زمین تنها سیاره ای است که جو آن برای تنفس انسان مناسب است.
قمرهای اطراف سیارات در منظومه شمسی بسیار کوچکند و جاذبه کمی دارند. بنابراین جو بر اطراف خود ندارند. البته قمر « دتیتان » بر گرد مریخ و معدودی قمرهای دیگر دارای جو هستند. جو اولیه در اطراف خورشید ایجاد شده است که شامل ابرهایی از گاز و ذرات گرد و غبار کیهانی بوده است. در زمین، جو اولیه از گازهای ناشی از فعالیت های آتشفشانی به وجود آمد. اما اکسیژن آن از جانداران میکروسکوپی حاصل شده است.
پرتوهای کیهانی
پرتوهای کیهانی دسته ای از پرتوهای پر انرژی است که جو زمین را مورد حمله قرار می دهند. کم انرژی ترین پرتو کیهانی از خورشید به سوی ما می آید. نوعی از آن هم از کهکشان ها به سمت زمین گسیل می شود. به پرتو کیهانی کهکشانها GCR نیز گفته می شود.
پرتوهای کیهانی با انرژی متوسط از محل هایی که در کهکشان راه شیری واقعند ایجاد می شوند. این پرتوها از متلاشی شدن سوپرنوواها حاصل می شوند. برخورد بین پرتوهای کیهانی و ابرهای متراکم از گاز هیدروژن که از سوپرنوواها بر جای مانده اند، نوع دیگری از تشعشات کیهانی را تولید می کنند که به تشعشات « سینکروتون » معروفند. این تشعشات جدید به وسیله رادیو تلسکوپ از درون سحابی خرچنگ دریافت شده اند. 85 درصد پرتوهای کیهانی از هسته اتم های هیدروژن تشکیل شده اند. اما جنس پرتوهای کیهانی که از کهکشان ها به سوی زمین می آید از هلیم و هسته های سنگین تر است. الکترون ها و نوترون ها در پرتوهای کیهانی به مقدار زیاد وجود دارند. البته بیشتر پرتوهای کیهانی توسط جو زمین دفع می شوند. همچنین میدان های مغناطیسی در اطراف زمین وجود دارند که مانع رسیدن پرتوهای زیانبار کیهانی می شوند.
شامل 62 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق جهان اسرار آمیز فضا دنیای ستارگان
