فرمت فایل : word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 43 صفحه
چکیده:
این مقاله درصدد کاربست نظریه نوواقع‌گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. هدف بررسی و نشان دادن امکان و چگونگی به‌کارگیری نوواقع‌گرایی به عنوان چارچوب مفهومی برای تبیین سیاست خارجی ایران می‌باشد. از این رو، سئوال اصلی آن است که آیا کاربست نظریه نوواقع‌گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران امکان‌پذیر است؟ به سخن دیگر آیا نظریه نوواقع‌گرایی از قدرت تبیین انگیزه‌ها، اهداف، تصمیم‌ها و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است؟ پاسخ موقت آن است که انگیزه‌ها، اهداف، تصمیم‌ها و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را می‌توان براساس منطق و مفاهیم نظریه نوواقع‌گرایی تحلیل و تبیین کرد. با وجود این، باید توجه داشت که این نظریه نیز مانند سایر نظریه‌های متعارف روابط بین‌الملل و سیاست خارجی قابلیت و توان کافی برای تحلیل کلیه ابعاد و کلیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را ندارد.
مقدمه
نوواقع‌گرایان در مورد امکان به‌کارگیری نظریه‌های سیاست بین‌الملل، از جمله نوواقع‌گرایی، برای تحلیل سیاست خارجی کشورها اختلاف نظر دارند. کنت والتز کاربست نظریه‌های سیاست بین‌الملل برای تحلیل سیاست خارجی را امکان‌پذیر نمی‌داند؛ در حالی که جان میر شایمر، بر امکان‌پذیری تحلیل سیاست خارجی به‌وسیله نظریه‌های سیاست بین‌الملل تأکید می‌ورزد. وی استدلال می‌کند که اصولاً هر نظریه سیاست بین‌الملل ضرورتاً باید قدرت تبیین سیاست خارجی را نیز داشته باشد. به‌رغم این اختلاف نظرها، ادعای این نوشتار آن است که می‌توان نوواقع‌گرایی را به عنوان چارچوب نظری برای تحلیل سیاست خارجی به کار بست. از این‌رو، تلاش‌هایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز صورت گرفته است.
این مقاله درصدد کاربست نظریه نوواقع‌گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. هدف بررسی و نشان دادن امکان و چگونگی به‌کارگیری نوواقع‌گرایی به عنوان چارچوب مفهومی برای تبیین سیاست خارجی ایران می‌باشد. ازاین‌رو، سئوال اصلی آن است که آیا امکان کاربست نظریه نوواقع‌گرایی به عنوان چارچوب نظری برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟ به سخن دیگر، آیا نظریه نوواقع‌گرایی از قدرت تبیین انگیزه‌ها، اهداف، تصمیم‌ها و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است؟ پاسخ موقت آن است که نوواقع‌گرایی را می‌توان به عنوان چارچوب نظری برای تحلیل سیاست خارجی ایران به کار بست. نوواقع‌گرایی از قدرت تبیین انگیزه‌ها، اهداف، فرآیند تصمیم‌گیری و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است. باوجود این، باید توجه داشت که این نظریه نیز مانند سایر نظریه‌های موجود قابلیت و توان کافی برای تحلیل کلیه ابعاد و کلیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را ندارد.
مدعای مقاله، به عنوان فرضیه، در دو بخش کلی به آزمون گذاشته می‌شود. در بخش نخست، مفروضه‌ها و مفاهیم کلی نظریه نوواقع‌گرایی به طور خلاصه توضیح داده می‌شود. در دومین قسمت، چگونگی کاربست نظریه نوواقع‌گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را وا می‌کاویم. به‌گونه‌ای که ابعاد چهارگانه الگو و فرآیند تصمیم‌گیری، منافع و اهداف ملی، منابع و عوامل تعیین‌کننده و رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در چارچوب نوواقع‌گرایی تبیین می‌گردد؛ مبحثی که در منابع موجود به این صورت به آن پرداخته نشده است. البته هدف تبیین مصداقی عملکرد سیاست خارجی ایران در این چهار حوزه یا ارائه یک نظریه تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در کنار سایر نظریه‌ها نیست. منظور ارائه چارچوب مفهومی نشأت‌گرفته از نوواقع‌گرایی برای تحلیل ابعاد چهارگانه فوق‌الذکر است.
تحقیق درباره نو واقع‌گرایی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران