تحقیق در مورد زندگانی حضرت امام سجاد ( ع )

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد زندگانی حضرت امام سجاد ( ع ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:30

.حضرت سجاد ( ع ) 

1. پیام خون و شهادت
2. امام سجاد ( ع ) در دمشق
3. حرکت به مدینه
4. صحیفه سجادیه

حضرت سجاد ( ع )

نام معصوم ششم علی ( ع ) است . وی فرزند حسین بن علی بن ابیطالب ( ع )

و ملقب به "سجاد" و "زین العابدین " می باشد . امام سجاد در سال 38هجری در مدینه

ولادت یافت . حضرت سجاد در واقعه جانگداز کربلا حضور داشت ولی به علت بیماری 

و تب شدید از آن حادثه جان به سلامت برد ، زیرا جهاد از بیمار برداشته شده است

و پدر بزرگوارش - با همه علاقه ای که فرزندش به شرکت در آن واقعه داشت - به او

اجازه جنگ کردن نداد . مصلحت الهی این بود که آن رشته گسیخته نشود و امام سجاد

وارث آن رسالت بزرگ ، یعنی امامت و ولایت گردد . این بیماری موقت چند روزی 

بیش ادامه نیافت و پس از آن حضرت زین العابدین 35سال عمر کرد که تمام آن

مدت به مبارزه و خدمت به خلق و عبادت و مناجات با حق سپری شد .

سن شریف حضرت سجاد ( ع ) را در روز دهم محرم سال 61هجری که بنا به وصیت

پدر و امر خدا و رسول خدا ( ص ) به امامت رسید ، به اختلاف روایات در حدود 24

سال نوشته اند . مادر حضرت سجاد بنا بر مشهور "شهربانو" دختر یزدگرد ساسانی بوده

است .

آنچه در حادثه کربلا بدان نیاز بود ، بهره برداری از این قیام و حماسه

بی نظیر و نشر پیام شهادت حسین ( ع ) بود ، که حضرت سجاد ( ع ) در ضمن اسارت

با عمه اش زینب ( ع ) آن را با شجاعت و شهامت و قدرت بی نظیر در جهان آن رو

فریاد کردند . فریادی که طنین آن قرنهاست باقی مانده و - برای همیشه - جاودان

خواهد ماند . واقعه کربلا با همه ابعاد عظیم و بی مانندش پر از شور حماسی و وفا

و صفا و ایمان خالص در عصر روز عاشورا ظاهرا به پایان آمد ، اما مأموریت حضرت

سجاد ( ع ) و زینب کبری ( س ) از آن زمان آغاز شد . اهل بیت اسیر را از

قتلگاه عشق و راهیان به سوی  "الله " و از کنار نعشهای پاره پاره به خون خفته جدا

کردند . حضرت سجاد ( ع ) را در حال بیماری بر شتری بی هودج سوار کردند و دو پای 

حضرتش را از زیر شکم آن حیوان به زنجیر بستند . سایر اسیران را نیز بر شتران

سوار کرده ، روانه کوفه نمودند . کوفه ای که در زیر سنگینی و خفقان حاکم بر آن

بهت زده بر جای  مانده بود و جرأت نفس کشیدن نداشت ، زیرا ابن زیاد دستور

داده بود رؤسای قبایل مختلف را به زندان اندازند و مردم را گفته بود بدون اسلحه

از خانه ها خارج شوند . در چنین حالتی دستور داد سرهای مقدس شهدا را بین

سرکردگان قبایلی که در کربلا بودند تقسیم و سر امام شهید حضرت ابا عبد الله

الحسین را در جلو کاروان حمل کنند . بدین صورت کاروان را وارد شهر کوفه نمودند .

عبید الله زیاد می خواست وحشتی در مردم ایجاد کند و این فتح نمایان خود را به

چشم مردم آورد . با این تدبیرهای امنیتی چه شد که نتوانستند جلو بیانات آتشین و

پیام کوبنده زن پولادین تاریخ حضرت زینب ( س ) را بگیرند ؟ گویی مردم کوفه

تازه از خواب بیدار شده و دریافته اند که این اسیران ، اولاد علی ( ع ) و فرزندان

پیغمبر اسلام ( ص ) می باشند که مردانشان در کربلا نزدیک کوفه به شمشیر بیداد

کشته شده اند . همهمه از مردم برخاست و کم کم تبدیل به گریه شد . حضرت سجاد

( ع ) در حال اسارت و خستگی و بیماری به مردم نگریست و فرمود : اینان بر ما

می گریند ؟ پس عزیزان ما را چه کسی کشته است ؟ زینب خواهر حسین ( ع ) مردم را

امر به سکوت کرد و پس از حمد و ثنای خداوند متعال و درود بر پیامبر گرانقدرش ،

حضرت محمد ( ص ) فرمود : "... ای اهل کوفه ، ای حیلت گران و مکراندیشان و

غداران ، هرگز این گریه های شما را سکون مباد . مثل شما ، مثل زنی است که از

بامداد تا شام رشته خویش می تابید و از شام تا صبح به دست خود بازمی گشاد .

هشدار که بنای ایمان بر مکر و نیرنگ نهاده اید ..." .