لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :27
بخشی از متن مقاله
آماده سازی فرد برای کار
ضروری است در کار با افراد ناشنوا وقت بیشتری را صرف ایجاد آمادگی های اولیه کنیم و بدین طریق، رابطه درمانی را هر چه بهتر و پر بارتر گردانیم. این امر نه تنها مفید، بلکه ضروری است؛ زیرا باید از مفهوم ناشنوایی در دیدگاه خود فرد درک روشنی داشته باشیم. این آگاهی بخشی از آمادگی های اولیه و اصول پایه ای است که در آغاز رابطه درمانی درمانگر و مراجع ناشنوا باید مدنظر باشد. در این جا نیز درست همانند آغاز یک نشست درمانی، تردیدها و بی اعتمادی های اولیه می تواند روابط را تیره سازد. رفع این عدم اعتماد مشکل است و نیاز به وقت دارد تا مراجع قادر شود درباره موضوعات مورد توجهش- که ممکن است ارتباطی با ناشنوایی اش نداشته باشد-بحث کند. هم چنین، مرحله آماده سازی، فردا را یاری می دهد پرده از برخی جریاناتی بر دارد که ممکن است ضرورتأ در روابط پویا بروز نکنند.
در مورد افراد ناشنوا، مرحله ی آماده سازی شامل تأکید اولیه درمانگر بر اصطلاحات موجود در این رابطه و شیوهء شکل گیری مرزهای آن است، اما در روابط ناشنوایان ، آماده سازی، معنایی عمیق تر را در بر دارد و ممکن است نباز به وقت بیشتری داشته باشد. نیاز به آماده سازی ، ریشه در تجربیات بسیار متفاوت ناشنوایان دارد و درمانگر را مجبور می کند که جدی تر، و صریح تر باشد (هالگین و مک انتی،1986؛ مک کرون1983؛ کودن فیلد و فارلی، 1983؛ هاروی،1989 ).
آماده سازی برای کار، یعنی صحبت در مورد روش های موجود در روابط درمانی، که فرد را قادر می سازد برای کار حرفه ای، اصول اخلاقی و رازداری – که درمانگران مقید به آن هستند – ارزش قائل شود؛ زیرا این ها مفاهیم نسبتأ جدیدی در اجتماع ناشنوایان قلمداد می شوند. بسیاری از ناشنوایان به این شیوه ها اعتماد ندارند؛ زیرا با آنها آشنا نیستند و گاه به نظر می رسد که با هنجارهای فرهنگی آنان مغایر باشد. آماده سازی برای کار، تلاشی برای رفع ابهام و عدم اعتماد در مراجع است. به عنوان مثال، در فرهنگ ناشنوایان، صراحت خاصی مشاهده می شود که اجتماع جهانی ناشنوایان را نیز در بر می گیرد، اما در فرهنگ افراد شنوا وجود ندارد:
(( اجتماع ناشنوایان تا حدودی قابل مقایسه با شهر کوچکی است که در آن، همه همدیگر می شناسند. زنان ناشنوا ممکن است در بر گشتن یا رفتن به محل درمان، آشنایان خود را ملاقات کنند. در حقیقت ، با توجه به تعداد محدود درمانگرانی که با ناشنوایان کار می کنند ، وقوع این امر خیلی هم نا محتمل نیست. یا ممکن است زنان ناشنوا در محلی دیده شوند که همه می دانند وقایع خاص، یا ماجراهای به خصوصی اتفاق می افتد. چنین اطلاعاتی ممکن است بعدأ به گوش دیگر ناشنوایان هم برسد و منشاء افکار یا شایعات بی اساس در میان اجتماع آنان شود. اگر درمانگر ناشنوا، به هر ترتیبی با اجتماع ناشنایان مربوط باشد، احتمال بروز برخوردهای اجتماعی بسیار زیادتر می شود (صرف نظر از مرزهای موجود بین درمانگر-مراجع) و این، به دلیل ماهیت اجتماع ناشنوایان است.در این حال، ممکن است زندگی خصوصی درمانگر نیز مانند رازهای مراجع، مسئله ساز باشد)). (وسترلاند،1990،ص106)
این صراحت، زمانی که درمانگر نیز ناشنوا باشد، چه بسا سبب شود مراجع ناشنوا تصور کند که در رابطه درمانی نیز، مرزها، همان گونه روشن و صریح اند. بر عکس، ممکن است این معنا را نیز در بر داشته باشد که بسیاری از مراجعان بالقوه و نیازمند یاری، از جستجوی درمانگر منع شوند؛ زیرا در وضعیت اضطراب زای ناشی از موقعیت های دشوار، آن ها به مضمون و ماهیت شایعه و افکار بی اساس حساس تر می شوند و برای کاستن از بار اضطراب خود، از آن اجتناب می ورزند (آنتونی، 1992). مراجع ناشنوایی در این مورد می گفت:
(( ناشنوایان غالبأ به حدی با یکدیگر آشنایی نزدیک دارند که در صورت مراجعه به یک اتاق خاص، یا حتی مرکز خاص، دیگر ناشنوایان گمان می کنند آنان مشکلی دارند. بنابراین، بسیاری از ناشنوایان، از رفتن به نزد مشاور می هراسند. مگر اینکه واقعأ وعمدأ نام آنها محفوظ باقی بماند، اما در مورد خودم، من هرگز در چنین وضعیتی به نزد مشاور نرفته ام… زیرا نمی خواستم این واقعیت که در مورد مشکلات یا احساساتم، یا هر چیز دیگری صحبت می کنم، در میان افراد پخش شود)). ( بر گرفته از کتز، 1993 ، ص 32 )
تمام درمانگرانی که با ناشنوایان کار می کنند، از پیچیدگی های این موضوع آگاهند؛ زیرا ریشه ای فرهنگی دارد. هم چنین، در مرحله آماده سازی باید زمانی را صرف صحبت در این مورد کنیم که مراجع در صورت بر خورد با درمانگرش در خارج از محیط مشاوره، دوست دارد عکس العمل ها چگونه باشد. من در تجربهء خود با مراجعانی چون جیم متوجه اهمیت یک آماده سازی دقیق شدم. او مرد ناشنوایی بود که برای مشاوره روان پویای کوتاهی آمده بودو مشکلاتی زیادی داشت که مربوط به مسائل مربوط به هویت او به عنوان فردی ناشنوا بود. او در یک مدرسه تلفیقی تحصیل کرده بود و بهBSL ،- روش ارتباطی مورد نظرش- خیلی مسلط بود. به طور اتفاقی یک بار در جمعی، یکدیگر را دیدیم. او خیلی محبت آمیز به من سلام کرد می خواست از من تصویر یک دوست صمیمی را ارائه کند. اما من، گرچه با ادب و خوش مشرب بودم، حس کردم نمی توانم به همان شیوه به او پاسخ دهم. جلسه بعد او گفت، تا آن جا که متوجه شده است، من خود را بالاتر از او در نظر گرفته و سعی کرده ام او را در سطحی پایین تر نگهدارم واو دیگر مایل نیست به این رابطه ادامه دهد و آن را خاتمه داد. شاید علت این بوده که مرحله آماده سازی جیم کامل نبوده است.
مقدمه
بیش از نیم میلیارد ازجمعیت در سراسر جهان به علت نارسایی های ذهنی ،جسمی و حسی معلول به شمار می آیند.این نارسایی ها وبرخی موانع فیزیکی و اجتماعی آنها را همواره از اجتماع دور نگه می دارد.معلولان اغلب از اساسی ترین موقعیت های آموزشی محروم بوده و مشاغلی بی اهمیت با دستمزدی بسیار پائین به آنها محول میگردد. نگرش اجتماعی نسبت این گروه آنها را از زندگی فهنگی و روابت عادی اجتماعی به دور می دارد.امروزه در کشورهای مختلف برنام های متعددی برای جلوگیری از معلولیت، وتقویت برنامه های توانبخشی به منظور اطمینان ازشرکت کامل معلولان در زندگی فرهنگی، اجتماعی، واتصادی در دست اجرا است.
یکی از اهداف اساسی این برنامه ها برخورداری مساوی معلولان از مزایا وپیشرفت های اجتماعی است، که مربوط به تمام کشورها صرف نظر از درجه توسعه یافتگی آنها می شود. این برنامه همچنین تاکید بر اهمیت شرکت مستقیم معلولان در برنامه ریزی ، اجرا وارزیابی فعالیتهای مربوط به آنها را دارد.تخوین زده می شود که 80درصد معلولاندرکشورهای در حال رشد زندگی می کنند که چندان تعجب برانگیز نیست،یرا اغلب معلولیت ها ناشی از جنگ ، سوءتغذیه، فقر و عدم مراقبت های صحیح بهداشتی و آموزشی و سایر عواملی می شود که ناشی از توسعه نیافتگی این کشورهاست. ازدیاد روز افزون جمعیت وفقدان منابع مالی کافی، برنامه های توانبخشی را در این کشورها با مشکلات فراوان مواجه نموده است، به طوری که معلولان در این کشورها احتیاج به توجه ویژه دارند .
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
دانلود فایل
دانلود مقاله کامل درباره معلولیت های جسمی (ناشنوایی)
