تحقیق در مورد مفهوم وحی

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد مفهوم وحی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه58

فهرست مطالب

«مفهوم وحى‏»

1. تاریخیت گریزى
2. تکیه بر مرجعیت «میراث‏» و آراء «پیشینیان‏»
3. یکسان‏انگارى دین به مثابه مجموعه‏اى از نصوص و اندیشه دینى
4. بازگرداندن کثرتها به مبدئى واحد

به عنوان مثال، آیه زیر را مى‏توان در نظر گرفت:

پى‏نوشتها و افزوده‏هاى مترجم

1. رسالت و بلاغ

خواست که خوابش را براى برادرانش باز نگوید تا در حق او مکرى نیندیشند. از تمامى مطالب گذشته مى‏توان نتیجه گرفت که «رؤیا» یکى از راههاى [ادراک] وحى به شمار مى‏آید; گونه‏اى که زبان آن، صور نمادین است و بر معانى رمزگونه اى دلالت مى‏کند که تنها به یارى تعبیر و تاویل دانستنى است. استعداد پذیرش این قسم از وحى و نیز توانایى بر تاویل و گذر از صور رمزى و رسیدن به معانى مرموز آنها در شخص «نبى‏» گرد آمده است. تشابه و همانندى میان یکى از حالات وحى و «رؤیا»، امرى است که در فرهنگ عربى اسلامى چه در دوران پیش از اسلام که با عرافه و کهانت ارتباط داشت و چه پس از آن پذیرفته شده بود. (77) آنچه براى پیامبران [در حالت وحى] رخ مى‏دهد، به سان «رؤیایى‏» است که شخص در خواب مى‏بیند; با این تفاوت که:

هرچند خواب به درجات از آن فروتر است و به سبب همین تشابه، شارع از رؤیا بدین‏سان تعبیر کرده است که: خواب یکى از چهل و شش جزء نبوت به شمار مى‏رود; (78) و در روایتى چهل و سه و در روایت دیگر هفتاد جزء آمده است، لیکن در همه آنها مقصود اصلى عدد نیست، بلکه مراد، فزونى در تفاوت این مراتب است. به دلیل آن که در بعضى از طرق روایت کلمه «سبعین‏» یا هفتاد استعمال شده است که عرب آن را براى تکثیر و فزونى به کار مى‏برد.... معنى این جزء نسبت دادن نخستین استعداد عمومى بشر به استعداد نزدیک خاص گروه پیامبران است که در آنان (صلوات الله علیهم)، فطرى است. زیرا استعداد مزبور هرچند در بشر عمومى است، استعداد دورى است و همراه آن عوایق و موانع بسیار وجود دارد تا بالفعل حاصل آید. و مى‏توان بزرگترین موانع آن را حواس ظاهر شمرد. لیکن خدا سرشت‏بشر را چنان آفریده که مى‏تواند بر این مانع ظفر یابد، یعنى به وسیله خواب که براى او امرى ذاتى و طبیعى است، پرده حواس را برگیرد و آنگاه هنگام برداشته شدن این پرده، نفس را در تجلى‏گاه معرفت قرار دهد تا بدان بر عالم حقیقت احاطه یابد. این است که بعضى اوقات هنگام خواب لحظه بخصوصى را درک مى‏کنیم که در آن به مطلوب خویش کامیاب مى‏شویم، و به همین سبب شارع رؤیا را از نویددهنده‏ها قرار داده است; چنانکه فرمود: از نبوت بجز نویددهنده‏ها چیزى باقى نمانده است. گفتند: پیامبرا! نویددهنده‏ها کدام است؟ فرمود: رؤیاى نیک که مردى رستگار ببیند یا براى او دیده

مقاله در مورد قرآن و زبان عربی

اختصاصی از فی دوو مقاله در مورد قرآن و زبان عربی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:11

 فهرست مطالب

برای وحی، می توان به دو جنبه متمایز اشاره کرد که اهمیتی برابر دارند. جنبه نخست آن جنبه کلامی و مربوط به سخن و کلام بودن وحی است و دومین جنبه آن، جنبه زبانی وحی است که به زبان وحی نازل شده است.

 این هردو جنبه وحی تأثیر فرهنگی شدید در تاریخ اندیشه اسلامی از خود به جا گذاشته است.
وحی در اسلام از بنیادی ترین، مهم ترین و محوری ترین جایگاه برخوردار است؛ مفهوم وحی در اسلام این است که خدا با انسان سخن می گوید و خود را به میانجیگری زبانی که قابل فهم انسان و بشر است، آشکار می سازد: «ان الله تجلی لخلقه فی کلامه (بحار، 89/107) خداوند بر خلقش در کلامش تجلی کرد». این مهم ترین و اصلی ترین واقعیت است. بدون صورت گرفتن این فعل اصلی و ابتدایی از جانب خدا هیچ دینی واقعی نمی توانسته است در زمین پیدا شود.
پس مایه شگفتی نیست که از همان آغاز به مسئله زبان توجه شود. قرآن و اسلام آن زمان ظهور کرد که خدا سخن گفت. وحی امری اسرارآمیز است و وجه مشترکی با رفتار زبان شناختی آدمی ندارد و تا آن جا که به کلام بودن آن ارتباط دارد، می بایستی همه خصوصیات اساسی کلام آدمی را داشته باشد. حقیقت آن است که قرآن به این دو بعد وحی اشاره دارد. پس هرچند که وحی نمودی است که ماورای هر مقایسه قرار دارد و تجزیه و تحلیل نمی پذیرد، باوجود این سیمایی از آن هست که می توانیم به صورت تحلیلی به آن نزدیک شویم و بکوشیم که ساخت اساسی مفهوم و تصور آن را ازطریق ملاحظه کردن آن هم چون یک حالت نهایی یا استثنایی رفتار زبان شناختی مشترک میان همه موجوداتی که سخن می گویند اکتشاف نماییم.
وحی قرآنی، مربوط به دستگاه علامتی است که درآن خدا خود به زبان عربی با انسان سخن می گوید. در حقیقت خدا خود زبان عربی را هم چون یک دستگاه علامتی مشترکی میان خود و انسان برگزیده است.