ماده 1- جهت تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بمنظور پاک سازی و حفاظت هوا از آلودگیها کلیه دستگاهها و مؤسسات و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی موظفند مقررات و سیاستهای مقرر در این قانون را رعایت نمایند .
ماده 2- اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی هوا را فراهم نماید ممنوع است . منظور از آلودگی هوا عبارتست از وجود و پخش یک یا چند آلوده کننده اعم از جامد ،مایع ، گاز ، تشعشع پرتوزا و غیره پرتوزا در هوای آزاد به مقدار و مدتی که کیفیت آن را بطوریکه زیان آور برای انسان ویا سایر موجودات زنده ویا گیاهان ویا آثار و ابنیه باشد تغییر دهد .
ماده 3- منابع آلوده کننده هوا که تحت مقررات این قانون قرار دارند به سه دسته زیر طبقه بندی می شوند .
الف ـ وسائل نقلیه موتوری
ب ـ کارخانجات و کارگاهها و نیروگاهها
ج ـ منابع تجاری و خانگی و منابع متفرقه
فصل دوم ـ وسائل نقلیه موتوری
ماده 4- استفاده از وسائل نقلیه موتوی که بیش از حد مجاز مقرر دود و آلوده کننده ها ی دیگر وارد هوای آزاد نمایند ممنوع است حد مجاز خروجی وسائل نقلیه موتوری توسط سازمان حفاظت محسط زیست با همکاری وزارت صنایع تعیین وبه تصویب شورایعالی حفاظت محیط زیست می رسد .
ماده 5- هر وسیله نقلیه موتوری که بکارگرفته میشود باید دارای گوهینامه مخصوص مبنی بر رعایت حد مجاز خروجی آلوده کننده های هوا باشد . دارندگان وسائل تقلیه موتوری مکلفند همه ساله وسایل نقلیه خود را در مراکز مورد تأیید سازمان حفاظت محیط زیست که توسط شهرداریها ایجاد می گردد تحت آزمایش و معاینه قرار داده و گواهینامه مبنی بر رعایت حد مجاز آلودگی را دریافت نمایند . درغیر این صورت از تردد وسائل نقلیه فاقد گواهینامه مذکور به ترتیبی که در آیین نامه اجرائی این قانون تعیین می شود جلوگیری خواهد شد.
شامل 6 صفحه فایل WORD قابل ویرای
دانلود مقاله قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 1374/2/3)