تحقیق در مورد حکومت از دیدگاه حضرت علی علیه السلام

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد حکومت از دیدگاه حضرت علی علیه السلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:41

فهرست

ترجمه 1- نامه به مالک اشتر.................................................... 3

ترجمه 2- وظایف مسئولین.....................................................  4

ترجمه 3- آرمان حاکمیت.......................................................... 6

ترجمه 4- رابطه دولت با ملت.................................................. 8

ترجمه 5- کنترل قدرت 1.......................................................... 9

ترجمه 6- مسئولیت دولت....................................................... 10

ترجمه 7- پایگاه مردمی دولت................................................. 11

ترجمه 8- نقش اخلاق در حکومت ........................................... 13

ترجمه 9- مشاوران و مسئولان دولتی................................... 14

ترجمه 10- انتخاب وزیران و معاونان.................................... 15

ترجمه 11- سیاست مدیریت و وظایف دولت......................... 16

ترجمه 12- پاسداری از سنت ها و پرهیز از بدعت گذاری..... 17

ترجمه 13- رابطه دولت با علمای دین..................................... 17

ترجمه 14- هم آهنگی ارکان دولت و ملت................................ 18

ترجمه 15- ارتباط و انسجام نهادهای دولت و ملت................18

ترجمه 16- نیروهای مسلح......................................................19

ترجمه 17- گزینش قوای مسلح...............................................20

ترجمه 18- ملاک ارزشها.......................................................... 21

ترجمه 19- محور حکومت و حل اختلاف.................................. 22

ترجمه 20- شرایط قضاوت در محاکم اسلامی........................ 22

ترجمه 21- گزینش ها.............................................................. 23

ترجمه 22- مالیات.................................................................... 24

ترجمه 23- امور اداری و دفتری.............................................. 25

ترجمه 24- تجارت و صنعت.................................................... 28

ترجمه 25- حقوق عامه مردم.................................................... 29

ترجمه 26- ایتام و سالخوردگان.............................................. 31

ترجمه 27- دولت مردان در میان مردم.................................... 32

ترجمه 28- رابطه مستقیم مسئولان با مسائل جاری کشور...33

ترجمه 29- دولت مردان و عبادت و بندگی............................. 35

ترجمه 30- زیان های جدایی دولت از ملت.............................. 36

ترجمه 31- عوامل نفوذی و فرصت طلب................................. 37

ترجمه 32- شرایط معاهده و صلح با دشمن......................... 38

ترجمه 33- حرمت نفوس ملت.................................................. 39

ترجمه 34- پرهیز از خود محوری........................................... 39

ترجمه 35- حاکمیت اخلاق در دولت........................................ 40

ترجمه 36- نکاتی در مدیریت.................................................. 40

ترجمه 37- کنترل قدرت 2........................................................ 40

ترجمه 38- دعا و استمداد از خداوند در راه انجام مسئولیت..........41

 منابع و مآخذ............................................................................42

ترجمه 1 : نامه به مالک اشتر

این است فرمان بنده خداوند علی (ع) فرمانروای مؤمنان به« مالک ابن حارث اشتر» آن هنگام که تصدی امور خطه مصر را بدو سپرده است تا مالیات آن سرزمین را بگیرد و با دشمنان بجنگد و به اصلاح مردمش بپردازد و شهرها را آباد کند.

توضیح:

• امام علی (ع) خود را بنده نامیده قبل از آنکه امیر مؤمنان بخواند و این هشداری است به کسانی که به مقام و عنوانی دست می یابند: فراموش نکنند. در همه حالات بنده خدایند و در برابر او مسئول. جاه و مقام آن ها را غافل نسازد، و رسم طغیان و جفا کاری را پیشه ننمایند در بندگی خداوند بکوشند تا بتوانند خدمتگزار صالح برای دین و امت باشند.
• حاکم و زمامدار یک کشور و همچنین عمال و عوامل او در سطح مملکت اعم از شهر و روستا چندین وظیفه مهم دارند که عبارتند از:

الف- تأمین بودجه های مورد نیاز از طریق مالیات براساس مقررات قانونی و شرعی و صرف آن در مصالح عمومی.

ب – جهاد و دفع فتنه دشمنان خدا و خلق که همیشه و همه جا بوده و هستند و ملت و مملکت را به تباهی می کشند.

ج- سازمان دادن به نیروهای مردمی و سامان دادن به زندگی آنها در ابعاد مختلف مادی، هنری، فرهنگی، دینی، حقوقی وغیره.

د – عمران و آباد سازی کشور در جهت رفاه مردم و تأمین نیازهای عمومی و خدمات شهری و اصلاح جاده ها و تأمین نیازها، احداث مدارس، بیمارستان ها و غیره.

ترجمه 2 : وظایف مسئولان

امیر مؤمنان مالک را امر می کند به تقوای خداوند و گزینش طاعت او و پیروی آنچه در کتاب خود «قرآن» بدان فرمان داده، از واجبات و سنتها، که هیچ کس خوشبخت نمی شود، مگر به طاعت آن، و بدبخت نمی گردد، جز به انکار وضایع نمودن آن و باید با قلب و دست و زبان، خدا را یاری نماید. زیرا او عهده دار است که یاری کند کسی را که به یاری خدا برخاسته و عزت بخشید آنکه را در اعزاز او همت گماشته است و باید به پیکار با شهوات نفس برخیزد و سرکشی های آن را سرکوب کند چه آنکه نفس فرمانده بدیها است مگر آنکه مشمول ترحم الهی باشد.

توضیح:

• مسئولان در جامعه اسلامی قبل از هر چیز موظف به خود سازی هستند یعنی تقوا و پرهیزگاری و تعبد و تسلیم در برابر اوامر خداوند و باید عمل به دستورات خدا را سرلوحه خود سازند و دیگران را به عمل آن فراخوانند تا احکام الهی ضایع نگردد.
• تنها راه خوشبختی، تقوا و تعبد و تسلیم است همان گونه که سیه روزی در تخلف و معصیت می باشد.
• باید زبان و عمل و قلب مؤمن و در حقیقت سراسر وجودش در خدمت خدا و مردم باشد و با خلوص و ایمان از حوزه اسلام و مسلمین حمایت نمایند و این از وظایف اولیه دولت اسلامی است.
• وعده و تعهد الهی بر این است که هر که به یاری او شتافت یاری اش کند و در این صورت دولت را از مخالفت و دشمنی هیچ کس هراسی نباشد.
• باید فتنه نفس اماره را کوچک نشمرد که دشمن بیش از هر دشمن دیگری خطرناک است و از توطئه ها و وسوسه های آن باید هراسید و برای پیروزی بر آن از خداوند یاری جست و زمامداران بیش از آنچه از دشمنان خارجی و بیرونی هراسانند باید از خطر هوای نفس و خود محوری ها و نفس پرستی ها هراسان باشد.

دانلودمقاله حکومت جهانى واحد

اختصاصی از فی دوو دانلودمقاله حکومت جهانى واحد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

الحمد للَّه و السلام على رسول اللَّه و آله. براى من توفیق با ارزشى است که در جمع علما و فضلاى حوزه در یک موضوع بسیار با اهمیت براى امروز و آینده جهان اسلام و بشریت حرف مى‏زنم. اعتراف مى‏کنم در حوزه افراد شایسته‏ ترى وجود دارند که این مسائل را مطرح کنند و نیازى به آمدن امثال بنده نیست، ولى آقایان محبت مى‏فرمایند و ما هم نمى‏توانیم محبت‏هاى آنان را رد کنیم. باید امسال اظهار خوشحالى بکنیم از تحرکى که در بحث ولایت و مهدویت دیده مى‏شود تا آن جایى که آشنا هستم از کارهایى که توسط سازمان تبلیغات و دفتر تبلیغات اسلامى و سایر بخش‏هاانجام مى‏شود، به مسائل اصلى پرداخته‏ اند و سراغ مسائلى که واقعاً امروز مورد بحث و نیاز است رفته‏ اند. و ما به عنوان حوزه و حکومت اسلامى مکلفیم به این مسائل بیش‏تر بپردازیم.
همه موجودیت ما از حضرت مهدى(عج) است و ما به نیابت ایشان خود را محق دانسته، براى نظاممان مشروعیت قائلیم که این تصرفات را انجام بدهیم. بنابراین، مسأله براى ما خیلی مهم است.
بعد از ملاقاتى که با مسئولان مؤسسه فرهنگى انتظار نور در رابطه با گفتمان مهدویت داشتم، مسائل زیادى را مطرح کردند و من هم به بعضى از یادداشت‏ها و منابع مراجعه کردم. واقعاً مسأله را حائز اهمیت مى‏بینم. در این‏جا آن مقدارى که مى‏شود در یک جلسه مطرح کرد، مطرح مى‏کنم؛ اما انتظار اصلى من این است که آقایان مسائل را بهتر، عمیق‏تر و مفصل‏تر بررسى و مطرح بکنند.
آیه قرآن مى‏فرمایند:
«وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِن بَعْدِالذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّلِحُونَ.»(49)
کلمه به کلمه این آیه قابل تعمق و بررسى است. سخن از خدا خطاب به پیغمبرصلى الله علیه وآله است، آن هم در موقعى که اسلام در محاصره بود و به تازگى سوسوى نورِ امید در ذهن‏ها پیدا شده بود. این حرف کجا، این ادعاى بزرگ کجا و واقعیت‏هاى آن روز کجا؟ آیه تأکید خیلى دارد. کلمه «لقد» و تعبیر «کتبنا» معناى خاصى دارد. این نوشته خطى که نیست. خداوند که مى‏نویسد، جور دیگرى مى‏نویسد. در واقع، این خبر از یک واقعیت حتمى و جزمى که در یک زمانى تحقق پیدا مى‏کند، مى‏دهد. مکتوب است؛ اما نه به مرکب. خداوند واقعیت‏هاى حتمى آینده را با این تعبیر و تعبیرات شبیه به این مضامین بیان مى‏کند.
«...فى الزبور...» زبور چیست؟ معمولاً مى‏گویند یکى از صحفى است که در اختیار یکى از انبیاى گذشته بود. به نظر من، روشن نیست این زبور همان زبور باشد. باید روى کلمه زبور هم بیش‏تر بررسى بشود:
«...مِنْ بعد الذکر...»؛ بعد از این خبر و واقعیت این نیز یک تحقیق و بررسى دیگرى مى‏طلبد. «...یرثها عبادى الصالحون.» کلمات «ارث»، «عبادى» و «صالح» همه این‏ها از نقاطى است که در این آیه قابل بحث و بررسى است و ان شاءاللَّه در بحث‏هایى که شما مى‏کنید، ما از ثمرات آن برخوردار مى‏شویم. درباره امام زمان(عج) بحث‏هاى فراوانى مطرح است. در دیدار با آقایانى (50)که از قم تشریف آورده بودند، مى‏گفتند: ما تاکنون هزار شبهه را که به جامعه القا شده شناسایى کرده‏ایم. القاى شبهه از قدیم بوده، الان هم از طریق اینترنت و جاهاى مختلف این کار را مى‏کنند. علتش هم مى‏تواند بحثى باشد که مطرح مى‏کنم.
شما با بحث‏هایى که در مورد وجود مقدس حضرت مهدى(عج) در همه اعصار تاریخ، در جوامع اسلامى از زمان پیغمبرصلى الله علیه وآله تا به امروز، مطرح است آشنا هستید. اگر از کلمه «مهدى(عج)» صرف نظر کنیم، بحث منجى همیشه مطرح و جزء برنامه‏هاى انبیا بوده است. مسأله منجى، آینده خوب جهان، بشر و زمین، متواتر است.
کمتر مکتب، دین و ملتى پیدا مى‏شود که به نوعى به آسمان و معنویات و غیب اعتقاد داشته باشد؛ اما مسأله منجى بشر و آینده خوش دنیا برایش مطرح نبوده باشد. به آسانى نمى‏توان پذیرفت. این که بعضى مى‏خواهند این‏گونه القا کنند چون معمولاً ادیان و مروجین معارف آسمانى در مضیقه و ناراحتى بوده‏اند یک مسأله دل خوش کن و امیدبخشى برایشان مطرح مى‏شده که آن‏ها را از لحاظ روحى تقویت بکند. این القائات با جهان بینى و عقاید ما و همه ادیان الاهى نمى‏سازد؛ چون خداوند که عاجز نیست تا با واقعیت‏ها دنیا را اصلاح بکند؛ پس چرا با دلخوش کردن و فریب دادن و کذب، این مسأله را وعده دهد.
این توجیه به درد کسانى مى‏خورد که همه چیز را از دید مادى، سیاسى و فریبکارى بررسى مى‏کنند.
حکومت جهانىمن فکر مى‏کنم در میان همه بحث‏هایى که درباره امام زمان(عج) هست، مهم‏ترین آن مسأله حکومت جهانى است. این‏که یک روزى دنیا زیر یک پرچم و در اداره یک حکومت و با یک قانون و فرهنگ اداره شود، دنیاى به این عظمت که امروز شش میلیارد جمعیت دارد - آینده هم نمى‏دانیم چه خواهد شد و چگونه خواهد بود؟ - و با این همه تنوع فکرى، فرهنگى، سیاسى، نژادى و اختلاف سلایق. این مسأله خیلى مهمى است. ما چون عادت کرده‏ایم بعضى از مسائلمان را با معجزه و با مسائل فوق‏العاده و استثنایى حل کنیم، شاید آسان از کنار این مسأله بگذریم؛ اما اگر روى این مسأله جدى فکر کنیم و از حد این بحث‏هاى مَدْرَسه‏اى بیرون بیاوریم - ما عقیده داریم به صدق سخنان خداوند، پیامبرصلى الله علیه وآله و ائمه (علیهم السلام) و انبیاى گذشته‏علیهم السلام که گفته‏اند یک روز دنیا با یک حکومت، یک قانون، یک فرهنگ و تحت پرچم واحد و... اداره مى‏شود - ببینیم چطور این انجام مى‏شود؟ما هم که بشر، محیط و خودمان را مى‏شناسیم که چقدر تنازع، تنوع و اختلاف سلیقه و خودخواهى‏ها و... بر ما حاکم است؛ چطور بنا است دنیا یک چنین سرنوشتى داشته باشد و زمین به چنین نقطه‏اى برسد.
حتماً باید روى این مسأله بیش‏تر کار پژوهشى انجام شود. گر چه این مباحث در معارف گذشته و امروز هم هست.خوشبختانه امروز بحث کردن از مسأله حکومت واحد جهانى از پنجاه سال پیش آسان‏تر است.امروز وقتى که صحبت از حکومت واحد جهانى مى‏شود به گوش انسان آن‏قدر سنگینى نمى‏کند که چهل، پنجاه سال پیش سنگینى مى‏کرد؛ چون خود دنیا قطع نظر از معارف اسلامى و افکار ما، همین حرف‏ها را مى‏زند و به این طرف مى‏رود.تعبیر دهکده جهانى به عنوان یک بحث کاملاً جدّى در محافل تصمیم‏گیر دنیا مطرح است. تعابیر دنیاى تک قطبى و جهانى شدن، حتى قبل از این‏که بگویند عملاً خودشان را براى آن آماده مى‏کنند.تأسیس بانک جهانى، صندوق بین المللى پول، تأسیس سازمان ملل، شوراى امنیت، پلیس بین الملل، دادگاه جهانى بین المللى و جهانى شدن اقتصاد، فرهنگ و کارهاى سازمان‏هایى مثل یونسکو و یونیسف و بهداشت جهانى نمونه‏اى از این اعمال است. الان خیلى از سازمان‏ها هستند که سرنوشت دنیا را به هم مى‏دوزند و طراحان و استراتیژیست‏هایى هستند که دارند این جزئیات را هم طراحى مى‏کنند. البته آن‏ها با یک دید دیگرى این کارها را مى‏کنند و ما با یک دید دیگرى این مباحث را مطرح مى‏کنیم. اما میان هر دو گروه این مباحث هست. بنابراین، بحث از حکومت واحد جهانى امروز دیگر در گوش ذهن و قلب مستمعین سنگینى نمى‏کند.
حالا بحث من این است که چه کسى مى‏خواهد این کار را بکند؟ و چگونه مى‏خواهد این کار اتفاق بیافتد؟ آیا ما واقعاً مدعى این مسأله هستیم؟ و اگر هستیم ظرفیت این کار را داریم؟ این‏ها بحث‏هایى است که باید قدرى روى آن درنگ کرده و ببینیم چگونه است؟
مدعیّان حکومت واحد جهانىداعیه داران هدایت جهان و حاکمیت بر جهان چه کسانى هستند؟البته ممکن است خُرده مکاتبى در دنیا باشند که این مباحث را مطرح کنند؛ ولى الان سه قطب مهم داعیه حکومت واحد جهانى دارند.
الف) اسلام
اسلام ریشه دارترین مکتب است و از قدیم این حرف را مى‏زده است. این‏گونه نیست که امروز فرصت‏طلبى کرده باشد. پیش از این‏که دیگران اصلاً تصورش را بکنند، این مسأله را مطرح کرده است.آنچه واقعا مهم است، تعبیرات قرآن است که معمولاً مخاطبش ناس و بشر است نه عرب نه مکى‏ها نه مدنى‏ها نه حتى مسلمین.
خود پیغمبرصلى الله علیه وآله هم مبعوث به کافه ناس و تمام مردم است. این مطالب را ما امروز نمى‏گوییم. این را پیغمبرصلى الله علیه وآله زمانى مى‏فرمودند که در مکه بودند و تنها پنج، شش نفر دوست و افراد وفادار داشتند. این یک سخن سیاسى نمى‏تواند باشد بلکه سخن مخصوصى است که ریشه‏اش در عرش و آسمان است. ادیان گذشته هم این حرف‏ها را داشته‏اند. مسیحیت هم همین ادعا را دارد.البته با عنوان برگشت حضرت مسیح‏علیه السلام که خیلى به معارف ما درباره حضرت مهدى(عج) نزدیک است.
البته اسلام جوهره ادیان الاهى و آخرین، بر حق‏ترین و امروزى‏ترین ادیان است؛ و همین حرف‏ها در ریشه‏هاى آن یعنى صحف آسمانى که در اختیار حضرت ادریس‏علیه السلام و سایر انبیا بود نیز وجود دارد.
ب) مارکسیزم
دوم از مکاتب داعیه‏دار حکومت واحد جهانى مارکسیزم است. آن‏ها تز خود را با تحلیل تاریخى و ماتریالیسم تاریخى با روش دیالکتیک و فلسفه خودشان اثبات مى‏کردند که دنیا از یک امت واحده ابتدایى جهانى کوچک شروع شده و با مسیرى که طى مى‏کند سرانجام و در نهایت از دنیاى صنعتى و سرمایه‏دارى عبور مى‏کند و دوباره به کمون (نه به کمون اولیه) کمون جهانى و ملت و امت واحده جهانى با مرام اشتراکى برمى‏گردد که تز آخرالزمان آن‏ها بوده است. تعبیر آخرالزمان به میان آن‏ها هم رفته بود و تعبیر مى‏کردند.
آخرین و عالى‏ترین نقطه تکامل تاریخ را به شیوه دیالکتیک و ماتریالیسم که فلسفه تاریخ مارکسیزم به آن‏ها آموخته بود، مى‏دیدند.
ج) سرمایه‏دارى
سومین مکتب داعیه‏دار حکومت واحد جهانى، سرمایه‏دارى است. آن‏ها هم اخیراً تز آخر الزمان را مطرح مى‏کنند. از وقتى که مارکسیزم به این روز افتاده، آن‏ها حرف‏هاى جدیدترى مى‏توانند بزنند و از موضع بالاترى حرف مى‏زنند. مى‏گویند همه چیز به طرف حاکمیت سرمایه‏دارى با فرهنگ غربى که سرمایه اصلى آن‏ها است، مى‏رود.
با ابزار علمى و فنى دنیاى غرب، با سرمایه عظیم، قدرت نظامى بى سابقه و عظیم دنیاى غرب و با ابزار اطلاع رسانى که نمونه‏اش را شما در ماهواره و اینترنت و... مى‏بینید، مرزها را مى‏شکنند و به سرعت نور و ما فوق سرعت نور ارتباط برقرار مى‏کنند و دنیا را به هم پیوند مى‏دهند و همه بشریت را در یک محدوده قرار مى‏دهند.سخن آن‏ها سرمایه، صنعت، فن، فرهنگ، و قدرت و برنامه است. غربى‏ها شاید امروز حرفشان از بقیه مکتب‏ها و راه‏ها مستمع بیش‏ترى داشته باشد و تأثیر بیش‏ترى بتوانند بگذارند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  29  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

1 - تحقیق حکومت از دیدگاه امام علی (ع)

اختصاصی از فی دوو 1 - تحقیق حکومت از دیدگاه امام علی (ع) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد تأسیس حکومت

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد تأسیس حکومت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:10

تأسیس حکومت

جایگاه حاکمیت ملی در نظام سیاسی اسلام

تعریف حاکمیت ملی ( مردم سالاری )

مبنای دینی حاکمیت ملی

مبنای حقوقی حاکمیت ملی  

ضرورت حکومت (واژه حکومت)

سیره پیشوایان دین در تشکیل حکومت

نیاز بشر از دیدگاه عقل

انواع حکومت به لحاظ شکل و ساختار حکومت

دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت

حکومت های جمهوری

تأسیس حکومت

تشکیل حکومت توسط رسول خدا (ص) در مدینه ، بهترین دلیل بررابطه دین با سیاست است . پیامبر (ص) علاوه بر شأن نبوت دارای امامت و ولایت بر مسلمانان بود و تشکیل حکومت از وظایفی بود که از جانب خدا بر عهده داشت ‍ زیرا او مأمور به اجرای دین بود و اجرای کامل آن جز از طریق حکومت امکان پذیر نبود .

جایگاه حاکمیت ملی در نظام سیاسی اسلام

می دانیم که « انتخابات» با «حاکمیت ملی» در ارتباط است و اساساٌ به خاطر «حاکمیت ملی» انتخابات صورت می پذیرد .

تعریف حاکمیت ملی ( مردم سالاری )

منظور از حاکمیت ‍ حاکمیتی است که منشأیی جز ملت ندارد . از دیدگاه حقوق اساسی ‍ ملت می تواند خود را به فرد یا افرادی تفویض نماید و هر گونه که بخواهد حاکمیت خویش را اعمال نماید و هر گونه که بخواهد حاکمیت خویش را اعمال نماید ، خواه این اعمال حاکمیت ملی از دیدگاه غرب امری کاملاً بشری و زمینی است نه الهی و آسمانی و هر ملتی به هر صورتی که بخواهد آن را اعمال می نماید .

مبنای دینی حاکمیت ملی

حاکمیت ملی نه به شکل آن بلکه با ملاحظات خاص خود می تواند مستند دینی داشته باشد ، از جمله این مستندها دلیل عقل است که به حکم آن اقامه نظام و حفظ مصالح عمومی اجتماعی ‍ بسط و گسترش معروف ‍ رفع ظلم و فساد و دفاع از جامعه در مقابل تهاجمات واجب است و این مهم جز در سایه دولت عادل ‍، صالح و قدرتمند تحقق  نمی یابد . استقرار دولت نیز با خضوع و اطاعت ملت ممکن نیست بنابراین به حکم عقل تحقق همة این امور واجب است و هر چه عقل حکم بدان نماید ، شرع نیز بدان حکم نموده است ایجاد دولت یا با نصب از طرف خداوند است یا با قهر و غلبه بر امت یا با انتخاب خود امت . با توجه به عدم امکان نصب دولت یا عدم اثبات آن به واسطه دلایل اقامه شده خواهد بود .

مبنای حقوقی حاکمیت ملی  

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل پنجاه و ششم حاکمیت ملی را چنین بیان می کند : « حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر  سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است . هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند ...... »

رابطه میان حاکمیت دینی و ملی

با توجه به آنچه در ابتدای فصل اول در زمینه حاکمیت دینی (تشریعی) بیان کردیم ‍ اکنون باید دید آیا می توان میان حاکمیت ملی و حاکمیت دینی جمع نمود یا این که آن دو به کلی از یکدیگر بیگانه اند ؟ به نظر می رسد حاکمیت ملی را نه به صورت مطلق می توان رد نمود و نه بصورت مطلق پذیرفت ، چرا که از یک سو پذیرش حاکمیت ملی به صورت مطلق و طبق خاستگاهی که در فرهنگ غرب دارد در بسیاری از موارد مستلزم کنار گذاردن حاکمیت دینی خواهد بود

تحقیق در مورد مروری برعدالت اجتماعی در حکومت علوی

اختصاصی از فی دوو تحقیق در مورد مروری برعدالت اجتماعی در حکومت علوی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه13

فهرست مطالب

مروری برعدالت اجتماعی در حکومت علوی

سیدعلی شفیعی

مقدمه

مفهوم عدل

ضرورت عدالت

اقامه عدل، فریضه ای الهی

رابطه عدالت و تقوا

عدالت اجتماعی، ایده و آرزوی حاکم عادل

خویشاوندان علی(ع) در زیر چتر عدالت

حاکمیت عدالت، محکوم بودن جور و ستم

 

مقدمه

از دیرزمان عدل علی(ع) زبانزد عام و خاص است تا آنجا که به عنوان یک ضرب المثل، در
مکاتبات و محاورات و اشعار و امثال و ... به کار می رود و همگان، به هر مناسبتی، از آن دم زده و
می زنند، لکن توجه به این نکته حساس بسی ضروری است که اگر شخصی و یا جامعه ای بتواند
عدل علی(ع) را از نظر فکری و نظری، آن گونه که شایسته است، درک کند و یا از نظر عینی و
عملی پیاده کند، تازه، فقط به یک گوشه از زوایای متعدد و به یک جهت از ابعاد وسیع و پهناور
وجودی آن رهبر عظیم الشأن بشری، دست یافته است؛ زیرا، درک و فهم تمامی اطراف و اکناف
وجودی علی بن ابی طالب(ع) برای هر کس و در هر مرحله ای، ممتنع و محال، حداقل به استحاله
عادی است. آیا نه این است که همیشه، سودجویان و طمّاعان و متوقعان و ضعیف دلان، در اثر
عدم تمکین از عدل علی(ع) شخصیت و عدالت آن ابرمرد تاریخ را به گونه ای تفسیر می کرده اند
و یا آن را در هر زمانی، برای زمان دیگری می پنداشته اند و یا برای دیگری می خواسته و یا عنوان
و توجیه دیگر بدان می داده اند؟

و آیا نه این است که در ازای تاریخ، دشمنان علی(ع) و مکتبش، هماره، با عدل و عدالت او،
عملاً، در ستیز بوده و تحت هر عنوان و بهانه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و ... با آن به مبارزه
برمی خاسته اند که اگر این عدالت و همسانی و برابری فراگیر شود و یا مردم را بیدار سازد و آنان

|149|

را در جهت احقاق حقوق مشروع و مقبولشان برانگیزاند، دیگر حنای استعمارگران و
سلطه جویان و جباران روزگار، برای همیشه، بی رنگ خواهد شد؟

و آیا جز این است که حتی برخی از نزدیک ترین کسان به علی بن ابی طالب(ع) که او را از
همه بهتر می شناختند و صدق و صفا و زهد و قناعت و حقیقت جویی و دنیاستیزی و دیگر
شایستگیهای علی(ع) را، کاملاً، لمس کرده بودند و حتی برای به خلافت رسیدن وی و بازگشت
رهبری اسلامی به او، قیام و اقدام کرده بودند، بالاخره، عدالت او را بر نتافتند و بر سر همین مدعا،
با او به مقابله برخاستند تا آنجا که شمشیر بر او کشیدند؟

به هر حال، باید به این دریچه سری کشید و این در را باید کوبید؛ زیرا، عاقبت، زین در، برون
آید سری. این، وظیفه ای است بر دوش همگان و گامی است در راه تحقیق و تحقق آن عدالت و
اقدامی است برای کسب افتخار و مباهات بیشتر برای جامعه اسلامی و شیعی، آن هم در سال امام
علی(ع).

آری، به روشنی می توان دریافت و به جرأت می توان گفت، تمامی مقامات و همگی مراتب
و مراحل و کلیه ابعاد و جوانب مورد توجه علی(ع) و مورد بحث در حیات پرافتخار او، به یک
حقیقت برمی گردد و آن، عدل و عدالت است، حتی مسایلی از قبیل سیاست و اقتصاد و حکومت
و امارت و بلکه مسایل مربوط به ماورای طبیعت، همانند تقوا و اخلاق و عبادات، همه و همه، به
ضرورت ِاحقاق حق و احیای عدالت و اقامه قسط و عدل در جامعه برمی گردد.

ثابت کننده این ادعا و دلیل صدق این مدعا، مراجعه عمیق و همه جانبه و مرتبط و فراگیر به
دویست و سی و نه خطبه و هفتاد و هشت نامه و چهارصد و هفتاد و دو کلمه قصار موجود در
نهج البلاغه و شانزده هزار کلمه حکمت در غررالحکم آمدی و صد و پنجاه و یک مناجات و
دعای موجود در صحیفه علویه و دیگر کلمات و افاضات صادره ازآن امام عظیم الشأن است.

ما، در این مقاله، تنها، به روشن ترین موارد آنها اشاره می کنیم؛ زیرا، تتبع کامل در همان هفتاد
مورد مشتقات ماده "عدالت" در سراسر نهج البلاغه هم، به درازا می انجامد تا چه رسد به غور و
بررسی گسترده در مصادر و مدارک اسلامی مشتمل بر سخنان علی(ع)، گذشته از آنکه ورود
محققانه در عمق کلمات امیرالمؤمنین ـ که فوق کلام مخلوق و دون ِکلام خالق است ـ در
صلاحیت ارباب دقت و تحقیق و خداوندان عقل و علم و تحلیل است که البته آنان، به قدر وسع
خود، از عهده این مهم برخواهند آمد.