مقاطع دوکی شکل که کمترین نیروی مقاوم را در مقابل جریانهای سیال از خود نشان می دهند ایرفویل می نامند. ایرفویل ها در اشکال و اقسام مختلفی موجودند که هر یک برای موارد خاصی مناسبند. مشهورترین استاندارد موجود برای نامگذاری ایرفویل ها استاندارد NACA و NASA می باشد که به ایرفویل ها بر اساس شکل هندسی آنها شماره ای نسبت می دهد. ایرفویل ها به طور کلی به متقارن و نامتقارن تقسیم می شوند که این تقارن نسبت به وتر ایرفویل (خطی که لبه حمله ایرفویل را به لبه فرار متصل می کند) سنجیده می شود. در این آزمایش از ایرفویل NACA 0015 استفاده می شود. این ایرفویل متقارن بوده و دارای Flap (فلپها سطوح متحرکی هستند که روی لبه حمله و یا فرار بال هواپیما قرار می گیرند و با باز شدن آنها نیروی برا و نیروی پسای بال افزایش می یابد و دارای انواع مختلف زیر می باشند) از نوع Split و Slat (فلپهای لبه حمله بال هواپیما محسوب شده و با حرکت آنها جدایی جریان روی بال به تاخیر می افتد) می باشد.
آزمایشگاه آئرودینامیک- گزارش آزمایش هفتم- (نیروهای وارد بر یک ایرفویل مجهز به Flap و Slat )