اصول و ضوابط حسابداری

اختصاصی از فی دوو اصول و ضوابط حسابداری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد صفحات:  30  قالب بندی: ورد

پیشینه

1 . پیش از تدوین این استاندارد، شرکتهای بیمه در ایران برای گزارشگری مالی فعالیتهای بیمـه عمومی، در مواردی که آیین‌نامه‌های شورای عالی بیمـه رویـه خاصی را مقـرر کـرده بـود، از این آیین‌نامه‌ها تبعیت و در بقیه موارد از استانداردهای حسابداری استفاده می‌کردند. با توجه به وجود استاندارد حسابداری خاص برای فعالیتهای بیمه‌ای در دیگر کشورها، ورود بخش خصوصی بـه فعالیتهـای بیمه و لزوم شفافیت بیشتـر در گزارشگری مالی شـرکتهـای بیمـه، در شهریورماه 1381پروژه‌ای با عنوان ” تدوین استانداردهای حسابداری برای فعالیتهای بیمه“ به‌موجب مصوبه کمیته تدوین استانداردهای حسابداری در دستور کار مدیریت تدوین استانداردها قرار گرفت.

2 . پروژه در قالب یک پژوهش برای گروه کارشناسی مدیریت تدوین استانداردها تعریف شد. ابتدا ادبیات و استانداردهای مرتبط در سایـر کشورهـا بررسی و گزارش مطالعـات تطبیقی تهیه گردید، سپس براساس مطالعات مقدماتی، فعالیتهـای بیمه باتوجـه به ماهیت و ویژگیهای آن به دو بخش تقسیم و مقرر شد پروژه تدوین استاندارد حسابداری برای فعالیتهـای بیمه در دو مرحله اجرا شود. تدوین استاندارد حسابداری برای فعالیتهای بیمه عمومی در دستور کار مرحله اول پروژه و تدوین استاندارد حسابداری فعالیتهای بیمه زندگی نیز در دستـور کار مرحله دوم قرار گرفت.

3 .  باتوجه به ویژگیهای صنعت بیمه، گروه کارشناسی تدوین استانـدارد حسابداری فعالیتهـای بیمه با عضویت نمایندگان بیمه مرکزی، نمایندگان شرکتهای بیمه و برخی مدیران حسابرسی شرکتهای بیمه تشکیل شد. پس از تشکیل گروه کارشناسی، مسائل خاص فعالیتهای بیمه عمومی توسط اعضای گروه بررسی شد ونتایج کار گروه کارشناسی در قالب یک گزارش پژوهشی دراختیار کمیته تدوین استانداردهای حسابداری قرار گرفت.

دانلود مقاله اصول و ضوابط حسابداری و حسابرسی

اختصاصی از فی دوو دانلود مقاله اصول و ضوابط حسابداری و حسابرسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

اصول و ضوابط حسابداری و حسابرسی

استانداردهای حسابداری

مقاله ای مفید و کامل

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب* 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:30

فهرست مطالب:

مقدمه 1
دامنه کاربرد 2
تعاریف 3
شناخت درآمد حق بیمه 14- 4
حق‏بیمه عاید نشده 19- 15
خسارت 28- 20
ذخیره تکمیلی 30- 29
حق‏بیمه‌‌های اتکایى 37- 31
انتقال پرتفوى 40- 38
بیمه مشترک 43- 41
مخارج تحصیل 45- 44
افشا 49- 46
تاریخ اجرا 50
مطابقت با استانداردهای بین‌المللی حسابداری 51
پیوست شماره 1  : نمونه صورتهای مالی
پیوست شماره 2  : مبانی نتیجه‌گیری

چکیده:

این استاندارد باید باتوجه‏به ” مقدمه‏اى بر استانداردهاى حسابدارى “

مطالعه و بکار گرفته شود.

مقدمـه‏

1 . هدف این استاندارد تجویز روشهاى حسابدارى براى حق‏بیمه، خسارت و مخارج تحصیل بیمه‏هاى عمومى مستقیم و اتکایى و همچنین افشاى اطلاعات این نوع فعالیتها در صورتهاى مالى شرکتها و مؤسسات بیمه است. الزامات سایر استانداردهای حسابداری درصورتی برای فعالیتهای بیمه عمومی کاربرد دارد که توسط این استاندارد جایگزین نشده باشد.

دامنه کاربرد

2  . این استاندارد باید درمورد فعالیتهاى بیمه عمومى بکار گرفته شود و دررابطه با بیمه‏هاى زندگى کاربرد ندارد.

تعاریف‏

3 . اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانى مشخص زیر بکار رفته است:

• قرارداد بیمه (بیمه نامه) عقدی است که به‏موجب آن یک طرف (بیمه‏گر) متعهد مى‏شود در ازاى دریافت حق‏بیمه از طرف دیگر (بیمه‏گذار)، در صورت وقوع حادثه، خسارت وارده به او یا شخص ذینفع را جبران کند یا مبلغ معینی را به وى یا شخص ذینفع بپردازد.
• بیمه زندگی نوعی بیمه مرتبط با حیات یا فوت انسان است که بیمه‌گر نسبت به پرداخت وجوهی معین براساس رویداد مشخصی ، اطمینان می‌دهد.
• بیمه عمومى به بیمه‌های غیر از بیمه زندگی اطلاق می‌شود.
• حق بیمه مبلغی است که بیمه‌گر در ازای پذیرش خطر طبق قرارداد بیمه از بیمه‌گذار مطالبه می‌کند.
• تاریخ شروع پوشش بیمه ای عبارت است از تاریخ شروع پذیرش خطر توسط بیمه‌گر طبق قرارداد بیمه.
• بیمه‏ اتکایى بیمه‌ ای است که به‏موجب آن یک طرف (بیمه‏گر اتکایی) در ازاى دریافت حق‏بیمه، جبران تمام یا بخشى از خسارت وارده به طرف دیگر (بیمه‏گر واگذارنده) را بابت بیمه‏نامه یا بیمه‏نامه‏هاى صادره و یا قبولى توسط وى، تعهد مى‏کند.
• بیمه ‏اتکایى نسبى نوعى بیمه‏اتکایى است که به‏موجب آن بیمه‏گر اتکایی در قبال دریافت نسبتى از حق‏بیمه قرارداد بیمه اولیه، تعهد مى‏کند به‏همان نسبت خسارت وارده به بیمه‏گر واگذارنده را جبران کند.
• بیمه‏اتکایى غیرنسبى نوعى بیمه‏اتکایى است که در آن بیمه‏گر اتکایی در قبال دریافت حق‏بیمه، تعهد مى‏کند تمام یا بخشى از خسارت مازاد بر سقف از پیش تعیین شده را جبران کند.
• خسارت عبارت است از مبلغ قابل پرداخت در اثر وقوع حوادث تحت پوشش بیمه.

شناخت درآمد حق بیمه‏

4 . درآمد حق‏بیمه باید از تاریخ شروع پوشش بیمه ‌ای و به‏محض اینکه حق‏بیمه به‏گونه‏اى اتکاپذیر قابل اندازه‏گیرى باشد، شناسایى شود.

5 . بیمه‏گر درآمد حق‏بیمه را درازاى پذیرش خطر کسب مى‏کند، لذا درآمد حق‏بیمه از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای، و نه تاریخ صدور، در رابطه با هریک از بیمه نامه‏ها شناسایى مى‏شود. با این وجود، بنابه ملاحظات عملى، بیمه‏گران معمولاً براى شناسایى درآمد، از مبناهایی استفاده مى‏کنند که براساس آن، تاریخ مزبور به‌طور تقریبی تعیین می‌شود. براى مثال بیمه‏گر مستقیم ممکن است فرض کند براى تمام بیمه‏نامه‏هاى صادر شده در یک ماه، خطر از اواسط ماه پذیرفته شده است. استفاده  از این مفروضات درصورتى قابل پذیرش است که نتیجه حاصل از بکارگیرى آن با شناسایى درآمـد از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای هربیمه‏نامه در دوره مالی مربوط، تفاوت با اهمیتى نداشته باشد.

6 . چنانچه بیمه‏گر براساس قوانین و مقررات مبالغى را از جانب سازمانهاى دولتى یا سایر اشخاص ثالث از بیمه‏گذار دریافت کند و بدون دخل و تصرف آن را به حساب ذینفع واریز کند، این مبالغ درآمد بیمه‏گر تلقى نمى‏شود.

7 . درآمد حق‏بیمه باید به‏طور یکنواخت در طول دوره بیمه‏نامه (براى بیمه‏هاى مستقیم) یا در طول دوره پذیرش غرامت (براى بیمه‏هاى اتکایى) شناسایى شود مگر اینکه الگوى وقوع خطر در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت نباشد که در این‏صورت درآمد حق‏بیمه متناسب با الگوى وقوع خطر برآوردی، شناسایى مى‏شود.

8 . در بیمه‏هاى عمومى، مبلغ حق‏بیمه در ازاى پوشش خطر براى یک دوره زمانى معین دریافت مى‏شود. این دوره زمانى معمولاً با دوره مالى تحت پوشش صورتهاى مالى متفاوت‏است و درنتیجه حق‏بیمه مربوط به بیمه‏نامه‏هاى صادر شده در هردوره با درآمد حق‏بیمه برابر نیست. بخشى از حق‏بیمه که مرتبط با پوشش خطر بعد از پایان دوره مالی می‌باشد طبق بند 15 زیر بدهی بیمه‌گر محسوب می‌شود.

1. دررابطه با بسیارى از بیمه‏هاى عمومى، درآمد حق‏بیمه معمولاً متناسب با گذشت زمان شناسایى مى‏شود. این روش در مواردى مناسب است که خطر وقوع حوادثى که منجر به خسارت مى‏شود در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت باشد.
2. در بعضى رشته‏ها همانند بیمه مهندسى، الگوى وقوع خطر در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت نیست. درمورد بیمه‏هاى مهندسى (نظیر سدسازى) در اوایل انجام پروژه‏ها خطرات کمتر است و معمولاً در مراحل پایانى پروژه احتمال وقوع خطر و تحمل خسارت افزایش مى‏یابد. درآمد حق‏بیمه این نوع بیمه‏ها متناسب با الگوى وقوع خطر برآوردی شناسایى مى‏شود.

11 . در مواردى که طبق بیمه نامه ، مبلغ حق‏بیمه در آینده مشمول تعدیل می‌باشد، حق‏بیمه تعدیل شده باید در موارد ممکن به‏عنوان مبناى شناسایى درآمد حق‏بیمه مورد استفاده قرار گیرد. اگر نتوان مبلغ تعدیل را به‏گونه‏اى اتکاپذیر براورد کرد، مبلغ اولیه حق‏بیمه که باتوجه به سایر اطلاعات مربوط تعدیل مى‏شود باید به‏عنوان مبنای شناسایی درآمد حق‏بیمه استفاده شود.

12 . در بعضى از انواع بیمه‌ها، حق‏بیمه باتوجه به نتایج رویدادها و اطلاعاتى که تنها در طول دوره بیمه یاپس از آن مشخص مى‏شود، تعدیل مى‏گردد. براى مثال، بیمه باربرى دریایی و بیمه آتش‏سوزى انبارها از انواع بیمه‏هاى قابل تعدیل است که در ابتداى دوره بیمه، مبلغ اولیه حق‏بیمه توسط بیمه‏گذار به بیمه‏گر پرداخت و سپس براساس اعلامیه حمل یا اعلام موجودى، تعدیل مى‏شود.

13 . درآمد حق‏بیمه مربوط به بیمه‏نامه‏هاى بین راهى باید براساس الزامات بندهاى 4، 7 و 15 شناسایى شود.

14 . بیمه‏گر ممکن است اطلاعات کافى جهت تشخیص بیمه‏نامه‏هاى صادر شده در اواخر سال مالى که تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای آن قبل از تاریخ ترازنامه است، نداشته باشد. این نوع بیمه‏نامه‏ها را بیمه‏نامه‏هاى بین راهى مى‏گویند. باتوجه به اینکه درآمد حق‏بیمه از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای شناسایى مى‏شود، مبلغ بیمه‏نامه‏هاى بین راهى براساس تجارب گذشته و رویدادهاى پس از تاریخ ترازنامه براورد مى‏شود و حصه عاید شده آن به‏عنوان درآمد حق‏بیمه شناسایى مى‏شود.

حق بیمه عاید نشده

15 . بخشی از حق بیمه مرتبط با بیمه‌نامه‌های صادره طی دوره مالی که قابل انتساب به پوشش خطر بعد از پایان دوره مالی است به‌عنوان حق بیمه عاید نشده شناسایی می‌شود.

16 . روشهای برآورد حق بیمه عاید نشده باید به‌گونه‌ای انتخاب شود که مبلغ بدهی برآوردی تفاوت با اهمیتی با بدهی واقعی در تاریخ ترازنامه نداشته باشد.

17 . درمواردی که الگوی وقوع خطر در طول دوره بیمه‌نامه یکنواخت است برای محاسبه حق‌بیمه عاید نشده از روش تناسب زمانی استفاده می‌شود. شیوه‌های محاسبه حق بیمه عاید نشده در روش تناسب زمانی برای بیمه نامه‌های سالانه شامل روزانه (365/1)، ماهانه (24/1)، فصلی (8/1) و سالانه (2/1) است. در شیوه روزانه حق بیمه عاید نشده شامل مجموع حق بیمه‌های عاید نشده‌ای است که در پایان دوره مالی باتوجه به مدت منقضی‌ نشده بیمه‌نامه‌ها محاسبه می‌شود. در شیوه فصلی فرض می‌شود که صدور بیمه‌نامه‌ها در طی فصل به‌طور یکنواخت است درصورتی که در شیوه  ماهانه فرض بر این است کـه صـدور بیمه‌نامـه‌ها در طول ماه به‌طور یکنواخت است. چنانچه صدور بیمه‌نامه‌ها در طول دوره مالی یکنواخت نباشد هرچه طول دوره مورد نظر برای محاسبه حق بیمه عاید نشده کمتر شود، سطح دقت آن بیشتر می‌شود.

18 . در مواردى که حق‏بیمه متناسب با گذشت زمان به‏عنوان درآمد شناسایى مى‏شود، روش تناسب زمانی باید به‏گونه‏اى انتخاب و بکار گرفته شود که دقت آن از روش فصلى (یا روش 8/1) کمتر نباشد.

19 . چنانچه دوره بیمه‏نامه بیش از یک سال باشد، در اعمال روش تناسب زمانى حق‏بیمه یکساله در محاسبات مدنظر قرار مى‏گیرد و حق‏بیمه مازاد بر یک سال، به‏طور کامل به‏عنوان حق‏بیمه عاید نشده محسوب مى‏گردد.

خسارت‏

20 . بدهى بابت خسارت معوق باید براى بیمه‏هاى مستقیم واتکایى شناسایى شود. مبلغ خسارت معوق باید بیانگر براورد معقولی از مخارج لازم براى تسویه تعهد فعلى در تاریخ ترازنامه باشد.

21 . بدهى بابت خسارت معوق باید شامل مبالغ زیر باشد:

الف 0  خسارت واقع شده‌ای که گزارش نشده است،

ب   . خسارت گزارش شده‌ای که پرداخت نشده است،

ج .   خسارتی که به‏طور کامل گزارش نشده است و

د . مخارج براوردى تسویه خسارت.

22 . حصول اطمینان نسبت به شناسایى هزینه‏ها و بدهیهای مرتبط با خسارت در دوره مالى مربوط، حائز اهمیت است. خسارت، ناشى‏از حوادث تحت پوششى است که در طول دوره‏بیمه‏نامه اتفاق مى‏افتد. برخى‏ خسارتها در دوره مالى وقوع حادثه به بیمه‏گر گزارش و درهمان دوره تسویه مى‏شود و برخى‏ نیز ممکن است تا پایان دوره مالى تسویه نشود. همچنین، ممکن است حوادثى واقع و منجر به خسارت شود اما تا پایان دوره مالى به بیمه‏گر گزارش نگردد. این‏گونه خسارتها، خسارت واقع شده‌ای‌که گزارش نشده است نامیده مى‏شود. بدهى مربوط به خسارت واقع شده‌ای که پرداخت نشده است (شامل خسارت گزارش نشده)، باتوجه به تجربیات در‌مورد خسارت واقع شده در گذشته و آخرین اطلاعات موجود براورد و شناسایى مى‏شود. براى براورد مبلغ خسارت یاد شده، نه‏تنها تجربیات گذشته بلکه تغییر شرایط از قبیل آخرین حوادث فاجعه‏آمیز و تغییر در حجم و ترکیب خطرات تحت پوشش بیمه درنظر گرفته مى‏شود.

23 . تشخیص اجزای تشکیل دهنده مخارج نهایى جبران خسارت توسط بیمه‏گر، براى تعیین هزینه‏هاى خسارت دوره مالى و بدهى خسارت معوق در تاریخ ترازنامه، حائز اهمیت است. این اجزا شامل مبالغ قابل پرداخت بابت خسارت طبق مفاد بیمه‌نامه و مخارج تعیین و تسویه خسارت است. مخارج تعیین و تسویه خسارت شامل مخارج مستقیم هرخسارت مانند حق‌الزحمه خدمات کارشناسی و حقوقی و همچنین آن‌دسته از مخارج غیرمستقیمی است که بتوان با هر خسارت مرتبط دانست. در تعیین مخارج نهایی جبران خسارت، مبالغ بازیافتنی از طریق حق جانشینی و یا اقلام اسقاطی از مبلغ خسارت کسر می‌شود.

1. بدهى بابت خسارت معوق شامل خسارت پرداخت نشده و مخارج مستقیم و غیرمستقیم تسویه خسارتی می‌باشد که در دوره‌های مالی جاری و گذشته واقع شده است، چون این مبالغ بیانگر تعهد فعلى بیمه‏گر درنتیجه وقوع رویدادهاى گذشته است.
2. ذخایر لازم براى خسارت معوق باتوجه به خسارت براوردى هرمورد یا طبقه‏اى از یک رشته (مثلاً در بیمه‏ بدنه براساس مدل و سال تولید) تعیین مى‏شود. علاوه‏بر این ممکن است براى هررشته نیز از فرمولهاى ریاضى استفاده شود. انتخاب روش محاسبه به نوع بیمه و قضاوت مدیریت بستگى دارد. روشى که توسط مدیریت انتخاب مى‏شود باید به‏طور یکنواخت اعمال گردد.

و...

NikoFile